Morfin ile Vitamin (Kitap Oldu)

Bölüm 5

Morfin yatağın bir ucuna yatmıştı bense diğer ucuna yatmıştım. Uyuyana dek birbirimizin ayaklarını tekmeleyip durduk. Sonunda o kadar sinirlendim ki battaniyeyi ayaklarına sarıp bütün kuvvetimle ittirdim. Uykulu ağzıyla bir küfür salladı, ayaklarını battaniyeden kurtarıp cenin pozisyonunu aldı. Zaferimi yaşarken uyuyakalmışım.

Sabah olduğunda Morfin odada yoktu, nereye gittiğini bilmiyordum. Üzerine fikir yürütemeden önce kapı çalındı. Dün gece beni odaya getiren kadın başını kapı aralığından gösterdi, sabah vakti olmasına rağmen gece olduğu kadar bakımlı ve alımlıydı. Yoğun makyajı ve botokslu gibi gergin yüzü, onun gerçekte kaç yaşında olduğunu tahmin etmeme izin vermiyordu ancak uzaktan bakıldığında yirmilik bir çıtırdan farkı yoktu.

"Ders başlamak üzere." dedi, kibar bir sesle. 

Ben yüzümü yıkayıp giyinirken kapının yanında bekledi. Dışarı çıktığımda ahşap merdivenleri ve bomboş duvarları gördüm sadece. Koridorlar ince bir kilimle kaplıydı ve ortalıkta hiç kimse görünmüyordu. Zemin kata indik. Bir çeşit yuvarlak masa toplantısını andıran ders başlamadan önce içeri girdik. Kadın bana masadaki boş yeri işaret ettiğinde gidip oturdum ve bir kısmını iç bulandırıcı yolculuktan anımsadığım, diğerlerini ise ilk defa gördüğüm atölye öğrencilerine ve hangi açıdan bakılırsa bakılsın öğretmen havası veren, uzun saçlarını at kuyruğu yapmış, güleç, aptallık derecesinde mutlu görünen adama baktım. 

"Hepiniz hoş geldiniz." dedi adam, yuvarlak masanın kuzey ucunda ellerini kavuştururken. "Adım Ruşen. Umutsuz Amatörler Atölyesinin kurucularından ve eğitimcilerinden biriyim."

Alkış bekler gibiydi ama herkes uykulu ve sıkkın gözlerle ona bakmaya devam edince boğazını temizledi.

"Evet." dedi, ellerini çırparak ve ayağa kalktı. "Şimdi, hepiniz buraya ünlü ve popüler bir yazar olmak için geldiniz, aksini iddia eden var mı?"

Kimse itiraz etmedi, hevesli görünenlerin çoğu başlarını hızlıca sallıyorlardı.

"Pekala, öncelikle karar vermeniz gereken konu şu: hangi alanda roman yazmaya yatkınsınız? Bundan emin olmak için her gün belirlediğimiz mekanlarda bir çeşit staj göreceksiniz. Günün sonunda bu masaya toplanıp gözlemlerimizi paylaşacağız."

"Eveeet." dedi, derin bir nefes çekerek ve masanın üzerinden aldığı kartlarla birlikte yuvarlak masayı dolaşmaya başladı. Önüme konulan kartı alıp üzerindekileri okudum:

"Takım arkadaşı: Aylin

Staj alanı: bad boy

Mekan: ıssız bir kafe"

Ortalık takım arkadaşlarıyla eşleşmeye çalışanların gürültüsüyle dolmuştu, başımı kaldırıp baktığımda kimilerinin çoktan birbirlerini bulduklarını ve kartlarında bahsedilen mekanlara gitmek üzere odayı terk ettiklerini gördüm. Masada yalnızca ben ve gotik mi emo mu olduğunu kestiremediğim mavi saçlı dilsiz kız kalmıştık. 

"Adın Aylin mi?" diye sordum. Başını evet anlamında salladı.

"Harika." dedim. "Ben de Vitamin. Aradığın kişi."

Masadan kalktık, o kollarını kavuşturup kapıya yürürken onu takip ettim. 

Kapıdan çıkarken bakımlı kadın - diğerlerinin ona Sude diye seslendiklerini duymuştum - bana gülümsedi ve elime bir anahtar tutuşturdu. Araba anahtarı. Araba. Bildiğimiz araba anahtarı.

"Ne yani?" dedim. "Bana araba mı veriyorsunuz?"

"Hayır, tatlım." dedi. "Yalnızca staj süresince kullanmak üzere veriyoruz. Umarım ikinizden birinin ehliyeti vardır."