The Chasing Game (Game Series 1)

Chapter 5

Music Hall

Its been a week at tapos na ang quarterly exams namin ngayon lang din ulit ako makakadaan ng Music Hall. Habang tinatahak ko ang kahabaan ng hallway ay may pailan ilan akong estudyanyeng nakakasalubong karamihan ay papuntang library at ang ilan naman ay papauwi na kasama ang kanikanilang barkada. I always wonder how it feels like being like them, being normal yung walang standards na sinusunod. Siguro kung magiging kagawa lang nila ako ay magiging masaya na ako. People always think that having a lot makes you happy but they don't know that having little means no complication no worries, and no standards it's simply means you have freedom.

Nang marating ko ang tapat ng Music Hall ay ramdam ko agad ang kaba sa aking dibdib last time na nandito ako ay muntik muntik na akong mahuli.
Bago ko pa mapihit ang pinto ay may humatak na saakin paloob at itinakpan ang bibig ko. Pinning me against the wall. Halos lumabas ang puso ko sa kaba dahil sa nangyari gustuhin ko mang manlaban ay hawak hawak niya ang dalawang kamay ko. Dahil sa madilim at kakaunti lamang ang ilaw sa silid na ito ay hindi ko maaninag ang mukha niya.

"Shh.. Bibitawan kita basta wag kang sisigaw" aniya. Kaagad naman akong tumango bilang pagsangayon mahirap na at baka kung ano pa ang gawin nito saakin kapag hindi ako sumunod.

Kaagad niya naman akong binitawan at lumayo saakin. Bahagya akong nasilaw ng bigla niyang buksan ang ilaw. Laking gulat ko ng mapagtanto ko kung sino siya.

"IKAW?" sabay namin tanong sa isat isa. Sinamaan ko kaagad siya ng tingin.

"Ano bang kelangan mo saakin?" tanong ko sakanya.

"E ikaw anong ginagawa mo sa labas?" balik niyang tanong saakin. Tanging irap na lamang ang isinagot ko sakanya tama bang tanong rin ang isagot niya sa tanong ko.

"Lagi ka bang nandito?" tanong niya ulit saakin.

"Oo." damn bakit ko sinabi iyon. Kinagat ko labi ko sa inis, good Ela binuko mo lang naman ang sarili mo sa harap ng lalaking iyan.

"Lagi rin akong nandito" sagot niya saakin. Habang nakatingin no nakatitig saakin. Sasagot pa sana ako sakanya ng mapagtanto ko ang sinabi niya saakin.

Kaagad naman akong nagiwas ng tingin. So its means na siya yung lalaki, no hindi it can't be. Matinding katahimikan ang bumalot saamin. I still can't believe it no hindi baka naman pinag tritripan lang ako nito.

"Aalis na ako"  paalam ko sakanya bago akmang tatalikod at aalis na sana. Ng bigla niyang hinila ang braso ko papaharap sa kanya.

"Ikaw ba yung... "bago pa niya matapos yung sasabihin niya ay lumabas na agad ako ng pinto at dumiretso sa pinakamalapit na Cr.

No it can be hindi pwedeng siya yun. I can't believe this sa dami ba naman ng estudyante dito ay siya pa. No for sure pinagtriripan niya lang ako.