The Chasing Game (Game Series 1)

Chapter 35

Sorry

"You seem so stress out, anong nangyari sa Cure the Amesia Plan mo?" Inirapan ko nalang si Sue sa tanong niya ewan ko ba kung bakit nandito siya she seem to avoid going here for the past week kaya nagtataka talaga ako kung bakit andito siya ngayon at kinukulit ako.

"Ohh our Princess Finally Give up. Nagising ka na ba sa katotohanan" ngumisi siya ng nakakaloko saakin bago tinuon ang pansin sa ballpen na kanina pa niya pinapaikot sa mga daliri niya.

" I told you guys aren't healthy for girls, papakiligin ka lang nila papaniwalain sa mga kasinungalingan nila tapos at the end they will still break your heart" bigla akong natawa sa mga sinabi niya binigyan niya lang ako ng anong-tinatawa-tawa-mo-look.

"You sounds like you been in love and experience a massive heart break." this time siya naman ay natawa sa sinabi ko.

"Are you kidding me, ako maiinlove you know those words never exist in my dictionary" I laugh so hard on her comment. I can sense the bitterness on her tone, dahilan kung bakit mas lalo siyang nainis saakin.

"Whatever Ela, mukhang wala naman akong mapapala dito sa office mo I better leave" at pagkatapos noon ay agad siyang lumabas ng opisina ko leaving me alone with all the papers I need to finish.

Nakatitig lang ako sa laptop ko ng biglang nag pop out ang article tungkol umano sa relationship status nina Austyn at Rebecca they believe that they were already a couple since they were spotted multiple times together in public. Well sino nga bang hindi a Heartthrob like Austyn and a Drama Princess Rebecca they were indeed a great couple. I smiled bitterly with that thought.

Natapos ang araw ko na puro papers lang ang inaatupag ko, contracts and new album lunching ng mga bago naming artista yun lang ang pinagtuonan ko ng pansin. Pagkatapos ng mahabang araw I decided to drive my self to tagaytay I need some fresh air to breath. Malayo layo na rin ang na I drive ko at hindi ko pa rin alam kung saan ako pupunta. I decided to stop by sa isang restaurant na mukhang bahay. As I step on the stairs the whole house is shouting modernity mula sa malaki nitong aura na aakalain mong isang ordinaryong bahay bakasyunan lamang ng isang mayamang pamilya no one could ever imagine that this house is a restaurant kung hindi lamang sa malaki nitong signage na nakasabit sa pinakalabas ng bahay. As I enter the house ay namangha ako sa itsura ng loob nito kung sa labas ay mukha itong moderno sa loob naman ay mukha akong nasa Spanish era the chandelier great me as I enter the house, masking ang mga upuan at lamesa nila ay gawa sa kahoy na sa tingin ko'y mga antique pa.

Two ladies greeted me as I went inside, iginaya nila ako sa may terrace ng bahay kung saan tanaw na tanaw ko ang ganda ng papalubog na araw. I took my phone out and try to take some selfies, ngunit may biglang umagaw ng telepono ko saakin.

"Let me help you" sa sobrang gulat ko ay muntik pa akong mapasigaw. Mabuti nalamang ay napigilan ko ang aking sarili.

" Sige na mag pose ka na jan, and I'll be the one to take it para hindi ka na mahirapan" kahit na gulat ako ay hindi ko na iyon pinahalata pa I try my best to smile kahit na alam kong pilit iyon. What is he doing here anyway kahit ba naman dito ay nasundan pa rin niya ako.

"You still look pretty even years have passed" napanganga ako sa komento niya habang inaabot niya ang cellphone ko pabalik saakin.

"Thank you, what brought you here anyway diba dapat ay nasa Manila ka?" tanong ko sakanya, isang ngiti ang ibinigay niya saakin na tila ba may mali sa tanong ko.

"I am the one who should ask you that question, what brought you here sa pagkakalam ko sa Quezon City ang bahay niyo and tagaytay is way to far mabuti at hindi ka naligaw" napanganga ako sa sinabi niya he sounds so concern about it, why does he even care about it anyway ano naman sakanya kung maligaw ako as if it means something to him.