The Ability User

CHAPTER 37

"Ohayo gozaimasu, minna. Watashiwa Draculasse desu." pagpapakilala ni Mavis sa sarili niya at saka nagbow. Nasa harap namin ngayon sina Lola, Karma at Rio at nandito kami sa may front door ng tenement nila.

"Yuroshkonigaishimasu!" Sabay sabay na sabi nilang tatlo at nagbow din.

"I want to live here too! I'd like to stay in Haruna's apartment with her!" Napatingin ako sa kanya ng gulat dahil sa sinabi niya.

"What the.. don't you like renting an apartment for yourself?" Takang tanong ko.

"Nopeee! I don't know how to live alone by myself! I want to live with you, Haruna!!" Sigaw nito sakin.

"You don't need to shout, Mavis. I'm right in front of you." Poker face kong sabi.

"Shitsurei shimasu!!" Sabi nito at nagbow. (Sorry/Excuse me for my rudeness.)

"Daijobu daijobu! D-don't worry... I'll let you love with me." Mistulang nabuhayan ng loob si Mavis.

"H-hontoni?! ARIGATOUUUUU!" Dali dali niyakong niyakap ng sobrang higpit kaya naman this time, iba na talaga ang nangyari. Shettttttt

"Haruna sannnnn!!!!!" Sigqw nilang lahat.

Pano ba naman? Naputol lang naman yung katawan ko! Sa bandang bewang naputol at nakahiga na ngayon yung dalawang parte ng katawan ko na putol.

Kusang nagdikit yung katawan ko at saka humaoik sa dati kaya tumayo nako. Natakot ako nang makitang biglang matumba si lola at wala nang malay.

"Lolaaaa!"

**

Nandito kami ngayon sa kwarto ni lola at kasalukuyang tinitignan ang maamong muka ni lola na wala pang malay at nakahiga sa kanyang higaan.

"Rio-san. Ipang luto mo nga ng lugaw si lola. Maya maya lang ay gigising nato." Sabi ni Karma kay Rio.

"Hai" tinatamad na sagot ni Rio.

Lumabas na ng kwarto si Rio at nagtaka kami nang tumayo din si Mavis at lalabas sana pero pinigilan ko siya.

"Matte, Mavis-san! Doko ni iku no?" (Wait, Mavis. Where are you going?)

"Oh! I'm going to follow her! I want to know her more! She's kinda cute, eh!" Sabi nito at dali daling t6makbo para sundan si Rio. Napailing nalang ako at ibinalik ang tingin kay lola.

Nakaramdam ako ng presensya ng nakatingin sakin kaya napatingin ako kay Karma.

"Nande Karma-kun?" (Why?) Tanong ko nang makitang nakapangalumbaba siya at nakatingin sakin.

"Oh! Nandemo. Ang ganda mo talaga, Haruna." (Nandemo=nothing) sabi nito na nakapagpatigil sakin.

"A-ako? Bat mo naman nasabi yan?"

"Ang ganda mo talaga." Nagtaka nako lalo nang bigla niyang inilapit ng dahan dahan yung muka at saka pumikit.

Tinignan ko lang ang gwapo niyang muka na papalapit sakin. B-bakit ganto yung feeling? B-b-bat parang walang spark?

Napatigil siya sa paglapit at napakunot ang noo kasabay ng pagmulat ng mga mata niya.

"Bakit Haruna?" takang tanong nito.

"S-sorry..." dali dali akong tumayo at saka lumabas ng kwarto ni lola at tumakbo palabas ng building.

Dumiretso ako sa pinakamalapit na park dito at saka umupo sa isang bench.

"Allen..." pagbanggit ko sa apilyedo niya. Di ko na kaya. Miss na miss ko na siya!!

Kasabay ng pagbuhos ng ulan ang pagtulo din ng luha ko.