''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...''
Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü...
Öncelikle lütfen karanlık bir odaya geçelim, yukarıdaki müziği açalım ismi Balmorhea -Rememberance. Ya da onu açamazsanız da şöyle duygusal güzel bir müzik açın :') Spotifty'da 3391 Kilometre Soundtrack playlisti yaptım, oradan da bulabilirsiniz^^ Ve hazırsak başlayalım :')
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Şövalye kat ettiği yolları geri dönmekteymiş şimdi, haftalar önce yıldızını aramak için terk ettiği köyünün yolunu tutmuş. Çünkü artık bir yıldızı yokmuş, güneşmiş artık kalbindeki. Ve bilirmiş ki nereye giderse oradaymış güneş, kaymaz, düşmez, yok olmazmış. Geceleri uyur, gündüzleri tam karşısına çıkarmış. "Benim gibi," diye düşünmüş şövalye, "Geceleri uyur, gündüzleri açar gözlerini." Biricik yıldızı yukarıdan onu ısıtır, aydınlatırmış şimdi. Gözlerini gökyüzüne çevirmiş, hayranlıkla izlermiş yıldızını, güneşlerin en güzelini. Sonra bir an güneş batmış, yağmur başlamış, olduğu yerde durmuş şövalye. Gökyüzüne bakmış, ne yıldızından bir eser kalmış ne ışıktan ne sıcaklıktan. Sırılsıklammış, donuyormuş şimdi. O an anlamış, evren onları birbirine, önlerine engeller koymadan kavuşturmayacakmış. Şimdi sırılsıklammış ya hani, bilirmiş şövalye, bu sırılsıklam oluş yağmurdan değil aşktanmış.
19.Bölüm : Öpsene Beni. *Ve Ege'nin içi gider...*
Beni nereden okuyorsun, kimle, kimlerle okuyorsun bilmiyorum. Ama görüyorum ki gözlerin satırlarımın üzerinde. Beni izliyorsun, bizi. Bir yıldız gibi gökyüzünden bana bakıyorsun sanki, bize. Gözlerin birer yıldız, saçların gökyüzü. Ellerin bulutlar, parmakların birer yağmur damlası. Ben buraya geldim, Ege'nin karşısına çıktım, gölgelerimize bakıyoruz ve birden bir şimşek çaktı dışarıda. İşte bu senin nefes alışın. Nefes aldın, şimşek çaktı. Ardından bir gök gürledi, bu da senin gözlerini kırpışın. Sen kırptın gözlerini, gök gürledi dışarıda. Parmakların dokundu satırlarıma, yağmur başladı dışarıda. Çünkü bil ki, bu hikayenin asıl yazarı sensin. Bizi sen kavuşturdun, kalbinden isteye isteye. Ve bil ki, kalbinden böyle derin istersen, yukarıdaki de sizi kavuşturacak. İsteye isteye.
Şimdi buradayım, Ege'min karşısında. Bana acınacak bir haldeymiş gibi bakıyor, oysa benim için o asla acınacak bir hale giremeyecek bunu bilmiyor. Saçları darmadağın olmuş, hayatı gibi karışmış. Yüzü bembeyaz kesilmiş ama yanakları heyecandan kıpkırmızı. Ela gözleri hala dolu, ellerimi tuttuğu elleri titriyor. Elleri titriyor arkadaşlar, elleri. Ege'nin elleri titriyor. Bir insan daha güzel olabilir mi? Derin bir nefes aldım. Başımı diktim, yüzüne baktım.
"Neden?" diye fısıldadım, "neden gitmeye çalıştın benden?" Başını kaldırdı, gözlerini kapattı, gözlerini ağlamamak için sıktı, burnunu çekti ağır ağır. Alt dudağı ısırılmaktan kanayacak halde.
