''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...''
Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü...
Ve bugün 3391 Kilometre'nin birinci yıldönümü... Lütfen okuyan herkes yorum yapsın ve beğensin, kaç kişi olduğumuzu bilmek istiyorum, bugün çok özel bir gün^^
İyi okumalar dilerim!
Çok ağlamayın... ahabdhbngdfg
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
30.Bölüm : İyi Ki Doğdun. *Ege İzmir'siz bir hiçti... Beni hiç olmaktan kurtardın.*
İnsan, acısının içinde bir gece geçirir mi? Bu ev benim içimdeki acının büyüyüp dışıma sarılmış hali. Ege ise benim bu acının üstüme yıktığı karanlığın içinde hayatta kalabilmem için yanımda taşıdığım bir ışık... Ve ben sanırım acımın içinde bir gece değil bir ömür geçireceğim bundan sonra. Ege yanımda olduğu sürece karanlıkta kalmayacağım, peki ya bir gün o da giderse? Bir gün ben yapayalnız kalırsam ve o karanlık beni komple ele geçirirse? O zaman içimle tanışacağım... İnsan sadece karanlıkta kaldığında kendini görebiliyor. İnsan sadece karanlıkta kaldığı zaman kendisiyle tanışıyor.
Yorganların altında, ışığı kapalı odaların içinde, göz kapaklarımızın ardındaki karanlıkta... Kendimizle hep karanlıkta tanışıyoruz. Şimdi içimiz yalnızca sesler sustuğunda bizimle konuşuyor. Yalnızca ışıklar kapandığında bize elini uzatıyor... Şimdi gözlerinizi kapatın, içinizden 10'a kadar sayın... Ve kendinizi hissedin, içinizdekini hissedin, ruhunuzu hissedin, kendinizi selamlayın, kendinize merhaba deyin...
Bir...
İki...
Üç...
Dört...
Beş...
Altı...
Yedi...
Sekiz...
Dokuz...
On...
Merhaba, kendim... Ben, senim. Tanıdın mı? Seninle neler neler yaşadık, hatırlıyor musun? Neler gördük, neler atlattık, kaç yüke direndik. Ne acılar çektik seninle, kaç gece ağladık, kaç kez kendi avuçlarımızı sıka sıka canımızı acıttık, kaç kez dudağımızı kanattık, kaç kez bağırmak istedik ama sustuk, kaç kez o yorganı başımıza çektik, kaç kez sevdik kaç kez söyleyemedik, kaç kez korktuk, kaç kez kaçtık... Yahu biz seninle ne sözler işittik? Ne bakışlar gördük. Ne çok acır gibi baktılar bize, hatırlıyor musun o bakışları? Yere düştük, dizimiz acıdı diyemedik. Aşık olduk, seviyorum diyemedik. Elimizi uzattık, tutunacak yer bulamadık. Kaç kez ruhum, kaç kez... Biz seninle kaç kez dibi gördük?
