''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...''
Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü...
Ve tabi ki her zamanki gibi karanlık bir odaya geçiyoruz :')
Yukarıdaki müziği açıyoruz, müziğin adı Lonely Girl - Avi Avital.
İyi okumalar dileriim, oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın :')
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Küçük kız şövalyenin şöminesinin başında uyuyakalmış saatlerce. Şövalye küçük kızı izlemiş, küçücük bir çocuğu uyurken izlemenin ne kadar huzur verici olduğunu o an fark etmiş. Bir baba gibi hissetmiş kendini. Küçücük bir kızın kalan son umudu olan bir baba gibi. Haftalardır sakat ayağıyla yatan şövalye bir cesarettir bir sıhhattir kalkıvermiş yatağından. Tepine tepine gitmiş, küçük kızı sakat ayağıyla kucağına almış da yattığı döşeğin bir köşesine yatırmış, üzerini örtmüş iyice. Sonra kendi geçmiş bir başka köşeye, yatmış. Dışarıda aşık olduğu güneş doğsa kalkamazmış ayağa, oysa küçücük bir kız huzurla uyusun diye doğrulmuş ayakta bulmuş kendini şövalye. Çünkü bilirmiş, muhtaç bir kalp onun kapısını çaldığı zaman açmamazlık olmazmış. Bu küçük kız ona muhtaçmış şimdi. Bırak ayağa kalkmayı, uç dese uçarmış şövalye...
Gözlerimi derin bir rüyanın ardından araladığımda kendimi karanlık bir odada buldum. Ege'nin odasında. Ege'yle mesajlaşırken yorgunluktan ve huzurdan uyuyakalmıştım. Birkaç saniyeliğine karanlık beni tedirgin ederken doğrulduğumda yatağın hemen başucunda bir ışık anahtarı olduğunu gördüm. Uzanıp bastığımda ise Ege'nin rengarenk pirinç ışıkları bir bir yanmaya başladı. Odanın her bir duvarındaki renkli pirinç ışıklar bir bir yanarken kendimi büyülü bir dünyada hissettim. Ömer Ege Zorlu'nun büyülü dünyası...
Bir erkeğe göre çok farklı bir bağımlılığı vardı : ışıklar. Rengarenk, küçük küçük ışıklar. Oda tamamen aydınlanmasa da muhteşem bir loşluğa ulaşmıştı. Arkama doğru huzur içinde yaslandım ve telefonumu elime aldım. Anında odasının bir fotoğrafını çektim ve Ege'ye yolladım.
