Canlanma (3)

YİRMİ DOKUZ

"Biz de aşağı inseydik fena olmazdı." Alecia dizlerini göğsüne doğru çekerek sarıldı.

Mide bulantısına hiçbir şey yapamamak da eklenince Elliot ve David'le silah almak için bodruma inmek onu oyalayabilirdi. Tabii Brad hiçbir şey söylemediği halde sırf ona bakarak burada kalmasını istediğini belli etmeseydi.

"Yeni huysuz halinle gitmemene şaşırdım açıkçası." dedi Brad kucağındaki yastıkla oynarken.

Alecia gülümsedi ama Brad'in bunu komik bulmadığını gördüğünde hemen kesti. Muhtemelen aynı koltukta oturdukları halde aralarında mesafe olmasının sebebi kahvaltıda attığı bir ton laftı.

İşin garip yanıysa, ona en ufak bir kızgınlık duymadığı halde neden böyle davrandığını kendisinin de bilmemesiydi.

Brad sadece Alecia'ya yardım etmeye çalışıyor, her an onu önemsediğini dile getiriyor ve tedavi için ondan daha fazla çırpınıyordu.

Ah, bir de her saat Alecia'nın karmaşık hastalık olayına daha fazla yaklaşıyordu. Ama Alecia onun da zaman geçtikçe kendi gibi kötü hissedeceğine inanmak istemiyor, bunu olabildiğince düşünmemeye çalışıyordu.

"Kabul ediyorum, haddinden fazla huysuzdum." dedi Alecia onun da konuşması için.

Sessizlikten nefret ediyordu.
İmalı bir tonda, "Huysuzdun mu yoksa huysuzsun mu?" diye karşılık verdi Brad.

Alecia gözlerini devirmeye özen gösterip, "Şu anda sinir bozucu olduğumu düşünmüyorum." dedi. "Yani huysuzdum."

"Sinir bozucu olduğunu düşünmüyor musun?" diye sordu Brad kollarını birbirine dolarken. "Sen hiç kendinle konuştun mu?"

"Kabul, değişimlerimin benden çok farkında olan sensin. Ben ancak geçtikten sonra neden öyle davrandım diye düşünebiliyorum." Brad'in elini tutarak, "Özür dilerim." dedi. "Emin ol, duygu değişimlerim yüzünden ben de neye uğradığımı şaşırıyorum."

"Yani bunun farkındasın." dedi Brad anladığı halde onay almak için.

Alecia başını sallayarak, "Elbette farkındayım." dedi. "Bir öleceğim için ağlarken bir Lizz yüzünden sana patlamam bence de çok garip."

"Anladım." dedi Brad başını sallayarak.

"İyi miyiz?"

"Maalesef."

"Neden maalesef?" diyerek somurttu Alecia.

"Bu kötü bir şey mi?"

"Hayır ama bu surat asma olayını belli bir süre devam ettirmeyi düşünüyordum."

"Ama yapamadın." Alecia sırıtarak ona sarılıp yanağından öptü. Aslında daha iyisini yapabilirdi ama Brad koltukta düz oturuyor, bilerek ona fırsat vermiyordu.

Geri çekilmek için çabalarken, "Yine de fazla samimi olmayalım." dedi Brad ciddi ciddi.

Fakat Alecia onun boynuna doladığı kollarını çekmeden dizlerinin üzerine kalkarak, "Bunu yapamazsın." diye söylendi. "Aramızın iyi olduğunu söyledin."