Aşk,çiçek,böcek yok Part 18: İstenmeyen

3.9K 68 6
                                    

GÜZEL OKURLARIM HEPİNİZE DESTEKLERİNİZ İÇİN MİNNETTARIM. HEPİNİZİ ÖPÜYORUM UMARIM BEĞENİRSİNİZ FİNALE YAKLAŞIYORUZ. :))

Güzel gri gözlerine ve kusursuz yüzüne bakmamak için kendimle savaş veriyordum. Bakarsam yumuşardım ve bu işimi zorlaştırırdı. Yerdeki halının desenlerini incelerken onun da yüzümü incelediğini görebiliyordum

"Natalie neler oluyor?" Tam sırası söyle işte Natalie.

"Bak bu aramızdakinin ne olduğunu bilmiyorum. Ama bitsin. Daha fazla seninle olmak istemiyorum." Huzur veren güzel kokunu Tanrıları kıskandıracak güzel yüzünü erkeksi sesini de istemiyorum.

Koltuktan kalktı ve benim oturduğum koltuğun karşısındaki sehpaya oturup elini yanağıma uzattı. Dokunuşuyla kalbime bir şeyler aktığını hissettim.

"Neden?" dedi sadece.

"Sıkıldım." dedim duygusuz bir sesle. Elini yanağımdan çekti. Bakışları endişeli bir şekilde yüzümde dolaştı.

"Anlaştığımızı sanıyordum. Seni sıkmamaya çalışırım. Gitme lütfen. Lütfen. "

"Anlamıyorsun,sorun sende değ..." Yerinden kalktı ve sehpaya bir tekme savurdu gri gözlerinin en koyu halini görüyordum ve sinir fışkırıyordu. 

"Sorun bende değil öyle mi? Böyle klişe laflarla bitecek kadar küçük bir şey yaşamadık!" Diye öfkeyle bağırdı. Öyle bağırdı ki boynundaki damarlar atıyordu. Ben de ayağa kalktım ve bağırdım. 

"Ya nasıl bir şey yaşadık? Söylesene Leo! Beni hamile bırakacağın bir şeye aşk mı dersin sen?" Gözlerindeki öfke silindi ve yerini umut,şaşkınlık ve mutluluk belirten bir ifade aldı. Elini saçlarının arasından geçirdi ve

"Gerçekten hamile misin?" cevap vermemi beklemeden

"Baba mı oluyorum?" dedi. Ve beni kollarının arasına aldı. Sarılışına karşılık vermedim ama umursamadı. Daha sıkı sarıldı. İçimde bir şeyler sızladı onu böyle mutlu görünce. Sadece bir aile istiyordu. Mutlu bir aile. Mutlu bir aileyi fazlasıyla hak ediyordu. Ama o mutlu ailenin annesi ben olmayacaktım. Onu ittirdim ve

"Kes şunu baba falan olmuyorsun." Gözlerini gözlerime dikince ciddi olduğumu anladı ve gülüşü yüzünden silindi.

"Bunu yapamazsın. O sadece senin bebeğin değil!"

"O istenmeyen bir bebek. Her bebek annesi tarafından ilgiye muhtaçtır. Onu mutlu edemeyiz. Ve ben daha 22 yaşındayım bir bebek istemiyorum,istemeyeceğim de."

"Ben ikinizi de mutlu edebilirim." dedi umut dolu ama buram buram çaresizlik kokan bir sesle. 

"Sen mi? Senin yüzünü dahi görmek istemiyorum artık."  

Göz yaşlarımın görüşümü bulanıklaştırmasına rağmen yüzüne düşen şaşkınlık ve korkuyla dolu ifadeyi görebiliyordum. Tekrar sehpaya oturdu dirseklerini dizlerine koydu ve başını sakladı. Ben de ıslak gözlerimi sildim ve karşısına oturdum. Sessiz iç çekişlerini duyabiliyordum. Ağlıyor muydu? Bu kadarı da fazla. Titreyen sesiyle konuşmaya başladı:

"Sadece seni yanımda istedim. Gitmeyeceğini bilmek istedim. Bu yüzdendi. Özür dilerim,özür dilerim." 

Onu böyle görmek içimi parçalıyordu. Neden defolup gitmesini,hayatımdan çıkmasını söyleyemiyordum? O benim zayıf noktamdı. Benim için önemsiz biri olmasını onu değersiz görmeyi o kadar çok istememe rağmen yapamıyordum işte. Kısa bir beraberliğimiz olmasına rağmen huzuru yanında bulduğum bir gerçekti. Bugüne kadar gördüğüm yaşamlardan çıkan tek anafikir var. Erkekler sevemez. Mutlaka birgün bırakırlar. Onlar sevilmeyi hak etmiyor. Ama Leo beni seviyordu,bunu hissediyordum işte. Yanına yaklaştığımı görünce kafasını kaldırdı. Kucağına oturup ona sarıldım. Bu hareketime şaşırdığını hissedebiliyordum. Ben de şaşırmıştım. Kalbim,mantığımdan önce hareket ediyordu. Başımı boynuna gömdüm ve erkeksi kokusunu içime çektim. Bedenimi saran kaslı kollarının arasında huzurluydum işte. İçimden bir hareketli rock şarkısı mırıldandım. Bebeği aldırabilirdim duygusallığa gerek yoktu. Leo ile istediğim kadar takılabilirdim ilişkiye bir ad takmaya gerek yoktu. Güçsüz aptal bir kız asla değildim. Ben güçlüyüm. Ayağa kalktım ve elimi ona uzattım:

"Haydi kalk,sevgilim. Trajediler bana göre değil."

Aşk,çiçek,böcek yokWhere stories live. Discover now