"I'm breaking up with you."pagkabungad ko!
"What? No!" Bigla niyang hinigit ang braso ko. "Hazel. Wag ka naman magbiro ng ganyan."
"I'm sorry. Vine but it's true di ako nagbibiro. Ayoko na, sobra na yung sakit na nararamdaman ko. Paulit ulit na lang tayong nasasaktan itigil na natin to." sabi ko.
Hinawakan niya ng mahigpit ang kamay ko. "Hazel. Wag naman yung ganito. Hindi ko kakayanin." garagal na boses ng sabihin niya.
Ayoko siyang nakikitang umiiyak pero suko na ako. Dahil sa mga oras na to buo na ang desisyon ko, pagod nako masaktan pa ng walang laban. --.--
"Pwes! Kayanin mo. Matutunan mo din akong kalimutan. Di man ngayon pero dadating din yung araw na makakalilimutan mo ako Vine." may halong kirot na sabi ko sa kanya.
"Palagi mong tatandaan na di lang sa isang tao umiikot ang mundo. Madami pa ang bagay na mangyayari lalo na sa buhay mo natin." kasabay nito ang pagtulo ng luha ko ang siyang pagtalikod ko.
A/N: Please. Support my first story. Don't forget to Vote| Comment | Share | Thank you. :)
@moodybangss
KAMU SEDANG MEMBACA
Till My Heartaches End (COMPLETED)
Fiksi RemajaWhat is love? I KNOW THE MEANING BUT I FORGOT THE FEELING.
