Shiun që s'e desha kurrë

1

U perpoq te kapte urbanin e fundit te linjes per ne shtepi. Ishte vone dhe puna e kishte stresuar pa mase. Ishte munduar ato dite te nderronte turnet por sia kish dale. E moti per fatin e saj te keq, ate nate, sishte ne anen e saj.

Kur pa shiun qe binte fuqishem dhe si asnjehere me pare, shfryu me veten qe skishte degjuar te vellain ate mengjes teksa i thoshte qe duhet te fuste cadren ne cante.

'Sbesoj te bjere shi sot' i kish thene me te shpejte ndersa vishte atletet.

'Po te them qe do bjere shi. Telefoni im e tregon keshtu' dhe i nxorri para fytyres telefonin e tij me perqindjet e shiut ne darke.

'Ai perhere genjen. Edhe per dje keshtu tha. A ra gje shi?' mori celesat dhe ia mbathi.

'Duhet te te kisha degjuar Ton. Duhet te te kisha degjuar. Te pakten njehere ne jeten time' ia behu me vete, gati ne te qare.

Te puna kishte patur ca probleme me pagesat, ca kliente qe ishin ankuar. E si per ti vene kapakun cdo gjeje, vajza qe kishte turnin e nates, ishte harruar rruges e kish mberritur 1 ore e gjysem me vonese ne pune. Ishte bere per te uleritur, gje qe sndodhte kurre ne pune. Ose ta merrte per flokesh kolegen qe i kishte ngjitur shkallet sa per nje dite.

Rruges u perplas me dhjetra persona, qe per habine e saj, shijonin shiun romantik, qe vec i atille smund te quhej. Si kishte kuptuar kurre njerezit qe e dashuronin zhurmen qe linte pas, aromen e tokes apo qindra budallalleqe te atij lloji. Ajo dinte vetem dicka. Qe shiu e lagte dhe e bente qull.

Pa urbanin qe u nis nga stacioni fillestar dhe vrapoi drejt semaforit, me shpresen qe shoferi do ndjente keqardhje per te dhe do ndalonte. E ashtu ndodhi. Hipi me te shpejte ne deren e mesit, duke u ngjeshur pas shume njerezve, qe mund te kishin dite qe sishin lare.

U mundua ta fshihte irritimin e saj, sepse dita e saj skishte ku te shkonte me keq. Por kur dera u hap ne stacionin pasardhes, e asaj iu desh te zbriste qe te lironte rrugen, per tu lagur akoma me shume ne shiun e rrembyeshem, donte te qellonte fatorinon qe e kish detyruar te dilte jashte.

Per shkak te mizerise se madhe te njerezve, u detyrua te zbrese dy stacione me poshte shtepise se saj. Mendoi qe ishte zgjedhja me e mire sesa te duronte eren e pakendshme dhe te sharat e njerezve sa here frenonte urbani. Perfundimisht, duhet te niste kursin e patentes, te merrte nje kredi dhe te blinte nje makine. Si perhere, endrrat ishin hobi i saj i preferuar. E kur perziheshin me imagjinaten, skishin te ndalur.

Rruga skishte shume levizje. Lokalet ishin mbyllur, pervec atyre te lagjeve ku pleqte e zones pinin ndonje teke. Nuk ishte nga ato vajzat qe druanin naten. Ndjeu kembet qe i ishin bere qull dhe mendonte se cfare do bente per te ngrene kur te shkonte ne shtepi. Kishte rreth 12 ore qe skishte vene gje ne goje dhe gjunjet po i dridheshin. Shihte pllakat qe kercisnin sa here ajo ecte mbi to, si per tia shtuar inatin.

Pa shenjen jeshile te kembesorit qe pulsonte dhe mendoi qe nese i fuste nje vrap te shpejte, sic bente perhere, mund te kalonte ne anen tjeter te rruges. Tentoi, vecse kur ndjeu nje bori te forte ne te djathten e saj nga nje Volkswagen breshke ngjyre blu. Ktheu koken me inat, aspak me frike, ndaj shoferit qe fliste sa me duar dhe kembe ne timon. Ia beri njehere me shenje qe ishte ne terezine e saj dhe vazhdoi me tutje.

'Mesohu te respektosh rregullat e qarkullimit here tjeter' degjoi nje ze qe vinte nga e njejta makine.

E pa dhe nuk i foli. Sia vlente te merrej me tipa te tille, qe benin si te fortin e lagjes. Zgjodhi te ecte dhe te shkonte sa me shpejt ne shtepi.

'Me ty e kam' djali skishte te ndalur.

Dhe ai vete se kuptonte pse duhet te vazhdonte ti fliste vajzes se panjohur. Nese do ishte dikush tjeter, do i binte borise disa here si per ta kujtuar cfare budallai ishte dhe do i kishte keputur ndonje te share. Mirepo vajza me floket e lagur, syte qe i shkelqenin, pavaresisht zemerimit qe bartnin ne brendesi, e beri per vete.