Dosage of Serotonin

Chapter 16

Chapter 16

This is the happiest I have ever been. Kung kaya ko lang patigilin ang oras ay gagawin ko. Time flies when you're happy, and you can do nothing about it but live.

Noong Valentine's Day, imbes na manatili sa bahay ay bumisita kami kina Lola Harriet at Lolo Ken. Nanatili kami roon hanggang hapon, at nang mag-gabi ay nag-dinner kami kina Troy dahil sa birthday party niya. We also celebrated our second monthsary on February 28th, after realizing that not every month has a 31st.

Nagsimula na ang chemotherapy ni Lola Harriet kaya nag-hire si Calix ng private nurse para maging hands-on sa side effects na nararamdaman ni Lola. She was receiving chemotherapy in the costliest hospital in the Philippines because Calix wanted the best for her.

Calix had invited me to attend a Sunday service with him several times over the last months. Hindi naman siya partikular na relihiyoso; may malalim lang talaga siyang relasyon sa Diyos.

Ilang beses din akong tumanggi tuwing iniimbita niya ako. Hindi ko alam. Parang hindi ko pa kayang kalimutan ang mga paniniwala ko. Ayos lang naman iyon sa kanya dahil hindi naman daw siya mamimilit.

Also, after almost four months of dating, I would finally introduce him to my family. I was scared, not because they might oppose us, but because I hadn't seen them in months. And now that I would, I'd bring a man home.

"Pwede namang huwag muna, Vina. Let's do that when you're ready," Calix suggested. Binisita niya ako sa trabaho at dinalhan ng lunch.

Ngumuso ako. "Itinext ko na si Mama na pupunta tayo bukas. Sana lang ay wala ang mga kapatid ko roon."

He sighed and squeezed my hand. "Kahit nandoon sila... we can manage."

"Hindi makakasama si Mark sa atin, eh. Naghahabol ng requirements. Graduation niya na sa July..."

He nodded. "You must be so proud."

"Of course!" I chuckled. "Paano? Mamaya na lang ulit sa bahay? Alam kong marami ka pang tatapusin. Sige na... wala ring bantay si Matcha."

I kissed him goodbye... reluctantly.

My day went on normally. Sinamahan ko si Dr. Santiago sa pag-ro-rounds at napansin ko ang kakaibang treatment niya sa nurses. He was really rude. Ito siguro ang madalas na reklamo ni Yesha sa akin. Wala namang tumataliwas sa doctor dahil lahat sila ay takot—kahit naman ako at ang ibang psychiatrist. Still, I promised myself that the next time he behaved in this manner, I would not tolerate it.

Marami rin siyang iniutos sa akin. He gave me piles of papers and reports to review.

"You should report to me on Tuesday," aniya nang maipatas ang mga dokumento sa mesa ko.

I took a deep breath to calm myself. Bwisit. Kanyang trabaho ang kalahati rito.

"Yes po, Doc."

He nodded. "Baka wala ako bukas. May dalawa akong naka-schedule na i-co-counsel. Nand'yan sa isang folder ang profile nila."

My lips parted. "Uhm... may mga naka-schedule din po ako bukas, Doc. Hindi ko alam kung saan ko pwedeng isingit."

"Is that a problem?" he asked. "Pumasok ka nang maaga para makapag-rounds ka agad. Baka lunch time dumating ang unang patient, tapos mga alas-kwatro ang pangalawa."

So... I'll have to skip lunch? Puno ang schedule ko buong umaga bukas.

Huminga ulit ako nang malalim. "Okay po, Doc."

Nang matapos ang trabaho ko ay nag-message na ako kay Calix na huwag na akong sunduin dahil balak ko nang magpakulay ng itim. Ayaw ko namang abalahin pa siya lalo at naghahapit siya sa trabaho. Malaki kasi talaga ang gastusin sa pagpapagamot ni Lola.