အပိုင်း ၅

12K 664 2
                                    

[Zawgyi]

အိမ္ေရွ႕ကားရပ္ေပးလိုက္ေတာ့ ကားတံခါးဖြင့္ကာ ဆင္းသြားသည့္ေကာင္ေလး။

ဝတ္ထားသည့္ အားကစားေဘာင္းဘီအရွည္ကိုေတာ့ အနာေၾကာင့္ထင္သည္ ေဘာင္းဘီ တဖက္ကို ဒူးထိဆြဲတင္ထားေလသည္။

ကားေနာက္ခန္းက တင္လာေသာ စက္ဘီးကို ခ်ေပးလိုက္ေတာ့ စက္ဘီးေလးတြန္းကာ အိမ္ထဲသို႔ ဝင္ဟန္ျပင္ေနေလသည္။

"ဟိတ္ေကာင္ေလး"

"ဗ်ာ"

ၿခံတံခါးကို တံခါးျပန္ပိတ္ရင္း ေမာ့ၾကည့္လာသည့္ မ်က္ဝန္းေတြက မွိုင္းညို႔ညို႔။

"မင္း နာမည္က ဘယ္သူ"

"ေဇယ်ာတိုး ပါ"

"ေအး ေဇယ်ာတိုး မနက္ျဖန္ ေက်ာင္း ဘယ္အခ်ိန္သြားမွာလဲ"

"၈နာရီပါ"

"ေအး။ ေစာင့္ေန ငါလာေခၚမယ္"

"ရပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္ဘာသာ သြားလို႔အဆင္ေျပပါတယ္"

"ျငင္းမေနနဲ႕ ငါ့အေဒၚေၾကာင့္ ျဖစ္သြားရတာမို႔ ျပန္ကူညီေပး႐ုံပဲ။ ေဒၚေလးကလဲ မင္းကို ေတာ္ေတာ္စိတ္ပူေနတာမို႔"

"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့"

"အဲ့တာဆို မနက္ ၈နာရီ ေက်ာင္းသြားဖို႔ အၿပီးလုပ္ထား ငါေစာင့္ရတာ မႀကိဳက္ဘူး"

"ဟုတ္....."

ေဇယ်ာတိုး ေျဖသံေတာင္ မဆုံးလိုက္ခင္ ေမာင္းထြက္သြားေသာ ကားအနက္။

"သူ႕သေဘာ သူ႕စိတ္ႀကီးပဲ။ အ့....အနာကလဲ အခုမွ ပို နာနာလာသလိုပဲ။ အေမ့ေရ.... အေမ့သားေလးကို လာၾကည့္လွည့္ပါအုံး"

"ဘာျဖစ္လို႔ အိမ္ေရွ႕က အသဲၿပဲနဲ႕ ေအာ္ေနရတာတုံး"

ေဇယ်ာတိုးရဲ႕ အေမက အိမ္ေနာက္ေဖးကေန ထြက္လာေတာ့ ဒူးမွာ ဒဏ္ရာနဲ႕ သားေလးကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့သည္။

"ဟယ္ သားေလး ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။ ဒူးမွာ ဒဏ္ရာနဲ႕ပါလား"

"အီး....အေမ့ နာတယ္ အီး...."

"ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ သားရယ္ ဒဏ္ရာကအႀကီးႀကီးပဲ။ လာလာ အေမ့ကိုတြဲ"

"ဟုတ္"

အိမ္ထဲေရာက္ကာမွ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စဥ္ကို ေျပာျပမိေတာ့သည္။

နှလုံးသားအရင်းအနှီး [Complete]Donde viven las historias. Descúbrelo ahora