Beni Sen Çağırdın

Tanıtım

İlk kez böyle farklı bir kurgu deniyorum ve eğer sevilirse benim içinde yeni bir alan olacak. :)
Korkacak olanlara şunu söylemek istiyorum ki sanıldığı gibi ürkütücü bir kurgu okumayacaksınız.
Görünmez varlıklara karşı büyük bir korkunuz varsa diye belirtmek istiyorum.
Bu daha çok romantik komedi türünde bir şey olacak tabi işler çirkinleşede bilir.
Daha önce de söylediğim gibi ben kurguyu yazmaya başlarım fakat kurgu kendini devam ettirir.

⚕️BENİ SEN ÇAĞIRDIN⚕️
İlk bölümü ile bu gece tam saat 3'te yayında olacak.
Bölüm sıklığı tamamen mentalime bağlı fakat çerezlik bir hikaye olarak tutacağım için sık bölüm gelebilir⚕️

⚕️⚕️⚕️

Arkadaşlar arası eğlencesine yapılan bir ayin ne kadar kötü sonuçlanabilir ki?
Bir grup genç kızın yaptığı bir pijama partisi, bir kaç damla kanla lekelendiğinde en kötü ne olabilir?
Bunu bize zaman gösterecek. Ya zaman ya da zamanın hükümdarları.

"Beni sen çağırdın." Yankılı ses zihnim de usulca dolandı.

"Sen gerçek değilsin..." ellerimin arasına aldığım kulaklarıma bütün gücümle uyguladığım baskının tek sebebi, sesini duymak istemememdi.

"Zavallı kulaklarını kapadığında beni duyamayacağını düşündürten ne oldu Sierra? Ben kafanın içindeyim. Hala anlamadın mı?"

Kalın tınısı, zihnime öyle aşinaydı ki, ben bu sesi günlerdir duymaktan artık çok yoruldum. Bu eziyet bir an önce bitsin, Göremediğim sureti gibi, sesini de duyamayayım istiyorum.

"Gerçekten tuhaf bir kızsın. Kendinle mi konuşuyorsun yoksa benimle mi? Eğer kendinle baş başa bir tartışma içerisinde isen unutma ki bende tüm olan biteni duyuyorum." Alaycı sesi ile yaptığı bu eleştiri , öfkeyle ellerimi kulaklarımdan geri çekmeme neden oldu.

"Duyabildiğini biliyorum gerizekalı! Kes artık sesini!"

Zihnimin içinde yankılanan tok bir kahkaha, bana onun ne kadar eğlendiğini kanıtladığında, kesilen nefesiyle gülmeye bir ara verip yeniden konuştu.

"Bizim dünyamızda olsaydın, bu öfken sana ciddi zararlar verebilirdi."

"Sizin dünyanız ne ya! Sen nesin onu bir anlasam! Kafayı yiyeceğim bak rahat bırak beni."

İç sesimle konuştuğumda yeniden ciddiye büründü sesi. "Ben İdea, daha öncede söyledim senin sahibinim. Zavallı hayatın boyunca beni duyacak ve hissedeceksin."

Son sözleri bunlar olduğunda ansızın kayboldu zihnimin içinde. Bazen gelip gittiğini hissedebildiğim anlar oluyordu. Bazense sinsi bir düşman gibi gelişini belli etmiyor. Sanki her şey onun kontrolünde. Gidiyor fakat mutlaka geri geleceğini biliyorum.

İlk günler delirdiğimi düşündüm, bir psikologdan randevu aldım fakat İdea bunun mümkün olmayacağını, doktorumun randevu haftası içinde bir kaza geçirerek izne ayrılacağını söyledi. İnanmadım.

Ne aptallık... o gün geldiğinde telefonuma gelen bir mesajla randevumun iptal edildiğini öğrendiğimde, asistana sebebi sormak için aradım ve bana Nilay hamınım bir motor kazası geçirdiğini söyledi. Ayrıntılar tıpkı kafamın içindeki ruh hastasının söyledikleri gibiyken ben artık emindim. Bu benim kendi kendime yaptığım bir kuruntu değildi. Yada bir hastalık. O gerçekti. Her şeyi ile gerçek.