Bir Cin Prensi ve fani bir kadının kaderleri birbirine bağlandı.
Arkadaşlar arası eğlencesine yapılan bir ayin ne kadar kötü sonuçlanabilir ki?
Bir grup genç kızın yaptığı bir pijama partisi, bir kaç damla kanla lekelendiğinde en kötü ne olabilir...
Yeni bölüm 60 votede gelecek, gecikme oluyor çünkü voteler dolduğunda bölümü yazmaya başlıyorum, yani anca yetişiyor ve paylaşıyorum.💕
Size uzun bir bölümle geldim, umarım keyif alırsınız. ✨✨✨
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
✨✨✨ Sierra
Sofradaki sessizliğin ardından nihayet salona geçmiş ve sessizce kahvelerimizi yudumluyorduk.
İdea, gergince kıpırdanıp dursada Annemin Abraksas'a verdiği dikkatiyle bu durum pekte umurunda değil gibiydi.
'Sanırım onu sevdi?' Sesi zihnimde bir soruyu cevaplamamı arzularcasına dolandığında , dudaklarımdaki gülümsemeyi bastırdım.
'Sanırım mı? Bayıldı. Resmen tüm odağı şu anda oğlumuzda...' içten içe kalbimi heyecanla doldurup taşıran şey Annemin Oğlumla böyle ilgileniyor olması ve benim buna şahit olmamdı.
Hani derler ya iki dünya bir araya gelse, bu ikisi birleşemez. Abraksas ve Annem içinde aynı geçerliydi. İki dünya bir araya gelemez sandığım için, Annemin torununu hiç bir zaman göremeyeceğini düşünür ve buna içten içe hayıflanırdım. Ama şimdi... neredeyse iki saat olacak onları böyle yan yana getireli.
Abraksas, anneannesinin kollarında oldukça keyifle mırıldanıp dururken ben bakışlarımı onların üzerinden geri çekemiyorum...
'Gerçekten artık dünyada mı kalacaksınız?' Bakışlarım İdea'ya döndü.
'Buna pek öyle demezdim, en azından ben kalamam, ama Abraksas kalabilir diye umuyorum. Tabi ona bakarken zorluk çekeceksen Moreslay'den bir kaç yardımcı getirebilirim?'
Gözlerim ansızın parladığında şu an koşup İdea'nın boynuna sarılmak istiyordum. Sımsıkı sarılıp güzel dudaklarına yapışmak...
Çünkü dünyaya geldiğim andan beri oğlumu ve onu nasıl özlediğimi çok iyi biliyorum ve bunu bana daha ben söylemeden kendi elleriyle sunuyor.
'Söylemene gerek yok Sierra, ben senin ruhunun fısıltısını bile duyuyorum...'
Güzel sesi zihnimi okşadı ve bakışlarımı ona hayranlıkla çevirmeme neden oldu.
"Ne iş yapıyorsun peki ?" Annemin kollarındaki Abraksası yavaşça göğsüne yaslamasıyla bakışları İdea'ya döndü.
"Ben, aslında-" şaşkınlıkla bana baktığında yardım etmemi ister gibiydi.
"Ne?" Annemin meraklı sesiyle ağırca yutkundum.
Ne diyeceğini bilemez bir ifadeyle ağır bir nefes çekti içine. Sahi İdea eğer bir insan olsaydı ne iş yapar şu an sorguluyorum. Ne yapardı? Ona bakınca bir kaç meslek beliriyor aklımda. Avukat? Hayır... hayır babam avukattı ve annem bu işle ilgili her terime sahip. Belki bir doktor... of saçmalama Sierra! Yani belki sporcu? Yada model? O vücutla bundan başka bir iş düşünemezdiniz...
