Bir Cin Prensi ve fani bir kadının kaderleri birbirine bağlandı.
Arkadaşlar arası eğlencesine yapılan bir ayin ne kadar kötü sonuçlanabilir ki?
Bir grup genç kızın yaptığı bir pijama partisi, bir kaç damla kanla lekelendiğinde en kötü ne olabilir...
Yeni bölüm 100 vote 'de gelecek canlarım 💕 Umarım keyif alarak okuduğunuz bir bölüm olur 💕 Sevgiyle kalın...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
SİERRA
Doğayı saran kuş cıvıltıları ve yakınlarda aktığına emin olduğum bir derenin sesi kulaklarıma dolarken, hafifçe esen rüzgar saçlarımın arasından geçip tenimde ürpertilere neden oluyordu.
Yüzümde istemsizce yer eden gülümseme ile gözlerim karşımdaki büyük, kadife işlemeli mindere rahatça serilmiş olan İdea'ya döndü.
Bakışları dalgınca ormanın içinde dolanırken , elinde tuttuğu patatesli börekten bir ısırık daha aldı.
Saatler önce geldiğimiz bu huzurlu atmosferde, insan gıdalarının özenle hazırlandığını ve benim için olabilecek en iyi şekilde bir piknik atmosferi oluşturulduğunu görüyordum.
Bu günü baş başa geçirmek istediğini söylediğinde aklımda hiç böyle bir fikir yoktu fakat, babam öldüğünden beri bir kez bile pikniğe gitmemiştim. Ailecek hiç bir etkinliği gerçekleştirmemiştik. Ne annem ne de Serra böyle bir şeye cesaret edemedi, Babamsız bir etkinliği gerçekleştirecek kadar vicdansız değildik belki de, fakat şimdi...
Kendi Ailemle Büyülü bir ülkenin , en az kendi kadar büyülü ormanında Krallara ve Kraliçelere layık bir piknikteydim. Üstelik bir Kraliçe olarak...
Abraksasın ilerideki gölgelikten bize ulaşan neşeli kıkırtılarını duyuyordum. Yeni bakıcısı ile oldukça iyi anlaşıyordu. Ve bu pikniği bir aile pikniği yapanda güzeller güzeli oğlumun, yakışıklı kocamın ve bedenimin içinde doğmayı bekleyen güzel kızımın varlığıydı.
Büyük bir ağacın altında , yere serilen kıymetli bir halının üzerine serilen rahat yer minderleri ve ortadaki yüksek ayaklı sofrada dizili olan bin bir çeşit dünya yiyeceği ile olabilecek en harika pikniği yaşıyordum. Yaşıyorduk.
İdea'nın sessizce beklediğini ve anın huzurunu sindire sindire yaşamaya çalışışını görüyordum. Henüz kral olmasına rağmen omuzunda bir sürü yük olduğunun farkına varıyorum. Yorgunluğunun yüzündeki hatları bile olgunlaştırdığının ve hatta onu tanıdığım o ilk zamanlardaki küstahlığın yerini dingin bir ifadeye devredişinin gayet farkındayım.
Kocamın, bir kaç hafta içinde olgunlaştığının ve garip bir şekilde bu olgunluğun beni de etkilediğinin.
Her şey bir yana, sanırım bu İdea ve benim ilk düzgün randevumuz, ya da baş başa kaliteli olarak geçirebildiğimiz en önemli an olduğunu fark ediyordum.
Sürekli kaçma ve kovalama ile geçen günlerimiz ve Kraliyet 'in getirdiği boğucu etkinliklerinden sonra, huzurla vakit geçirdiğimiz ilk an.
