Bölüm 7 / Kar küresi

3.1K 181 31
                                    

1 hafta Sonra

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.



1 hafta Sonra

Sierra

Elimdeki şifon elbiseyi büyük bir dikkatle askısına geçirdiğimde , gardrobun kulpuna astım ve geri çekildim, içimdeki heyecanı dindirmek mümkün olmayacaktı.
Bu akşam Ersinle çıkacağım akşam yemeği için her şey hazırdı. Ayakkabılarıma ve takılarıma kadar herşey hazırdı. Ama sanki ben bir türlü hazır olamıyorum.

Dün akşam beni aradığında , mahvettiğimi düşündüğüm mezuniyet partisiyle elimdeki şansı kaybettim sanıyordum ama o bir akşam yemeğine çıkıp çıkamayacağımızı sorunca, hala bir şansım olduğunu anlamıştım.

Üstelik iyi haberler sadece bununlada kısıtlı değildi, günlerdir iç sesim kendini göstermemiş ve beni yeniden sessizliğe teslim etmişti. Sanıyorum ki mezuniyet stresi ile kendi kendime yaptığım bir kuruntuydu fakat öylece gidiverdi.

Sonuç olarak tamamen kendim olarak Ersinle bir şans daha yakalamıştım ve sanki kalbim duracak gibiydi.

Annelerimizin küçüklükten beri arkadaş olduğunu düşününce bu çocuğu öyle uzun zamandır seviyordum ki, ilk oyun arkadaşım, ilk, orta, lise boyunca hep benimleydi, sanki bir gün evleneceğim kişide hep oydu. Benim tüm ileriye dönük hayallerimde onunla büyük bir evde bir sürü çocukla mutlu bir hayat sürmek yer ediyordu.

Ama o Serap yüzünden beni fark edememişti bile, yine kaderin çarkı bir şekilde bize bir şans veriyordu ve bu kez mahvetmeyeceğim.

Bakışlarım duvar saatine döndüğünde saatin neredeyse 6'ya geldiğini görüyordum.
Saat tam 8'de ersin beni evden almaya gelecek ve bu süre duş alıp hazırlanabilmem için yeterli olur. Hızla arkamı dönüp komodinin üzerinde ki bebek yağını elime aldım. Duştan sonra misler gibi kokmak istiyorum... bu gece beni ne gibi süprizler bekliyor bilemeyiz...

Bakışlarım yatağın üzerindeki kutuya takıldığında, oymalı ahşap kutu öylece pikenin üzerinde duruyordu.

"Bu ne..." yüzümde şaşkın bir gülümseme oluştuğunda üzerinde duran not kağıdını aldım.

"Bunun için ne kadar üzüldüğünü öğrendim. Zihninin içinde gezinirken öğrendiğim bilgilerden sadece biriydi. Belki babanı geri veremem ama onun armağanı hep seninle olacak. -İdea"

Okuduğum not kağıdı ile bedenim buz kesiyordu, ellerimin arasındaki kağıdı korku ile yatağa fırlattım.

"N-nasıl... nasıl ya..."

Kafamın içindeki ses bana nasıl hediye bırakabilir...
Ne oluyor..

Gözlerim korkuyla oymalı ahşap kutunun üzerinde gezindiğinde bakışlarım odanın içinde gezindi.

Beni Sen ÇağırdınWhere stories live. Discover now