Duisternis

Hoofdstuk 7

Wendy, I'm home! Nieuw hoofdstukje dingetje^^

------------- 

Het probleem was niet dat ik zijn rug volledig opengekrabd had of dat hij me iets langer dan goed voor wie dan ook was vastgebonden op bed had laten liggen. Het probleem was niet dat we allebei met kleerscheuren en bloedverlies uit onze escapade waren gekomen. Het probleem was dat ik het Duister niet meer kon onderdrukken. De gloeiende ogen waren enkel het begin geweest en had voor ons beide een waarschuwing moeten zijn. Het had een waarschuwing moeten zijn dat hij zich ineens over zijn principes heen had gezet, dat ik als een maniak had gelachen bij het idee dat hij me af wilde breken, het had een waarschuwing moeten zijn dat we geen van beide meer pijn leken te voelen en daarom veel te ver gingen. Het feit dat bloed ineens op een legitieme vorm van voeding leek had ons af moeten schrikken. Maar het Duister had onze beide gedachten verdoezeld. Toen hij me in mijn onderlip beet en mijn mond binnen een mum van tijd helemaal naar bloed smaakte vond ik het niet erg, net zo min dat hij het erg vond toen ik met mijn een hele rij bloedende afdrukken achterliet met mijn hoektanden. We konden beide niet meer helder nadenken.

   Toen ik de volgende ochtend, of eigenlijk laat in de middag, naast hem wakker werd met mijn arm over zijn borst en mijn gezicht in de holte van zijn nek voelde ik me prima op mijn plek. Pas toen ik voorzichtig mijn handen draaide merkte ik de pijn op. Ik draaide mijn hoofd iets zodat ik mijn rechterpols kon zien, net zo bleek als zijn borstkas. Diepe rode striemen ontsierden mijn huid en prikten pijnlijk. Mijn andere pols voelde niet beter aan. Ik bewoog mijn benen, wreef met mijn tenen over mijn enkel en voelde ook daar een brandende pijn. Ongemakkelijk. Ik duwde mezelf wat overeind en bekeek uitgeputte Nicolaas. Hij lag rustig te slapen, zijn mond iets open, zijn uitdrukking volledig onbezonnen. Zijn gezicht was bleek en mooi, rimpelloos en gaaf, al had hij wallen onder zijn ogen staan en zat zijn haar zo erg in de war dat het wel een vogelnest leek. Zijn gezicht bleek echter een van de weinige gave delen van zijn wezen te zijn. Vanaf zijn nek naar beneden was hij behoorlijk toegetakeld. Ik zag overal tandafdrukken staan, niet zelden in combinatie met de paarsbruine bloeduitstortinkjes die kenmerkend zijn voor zuigzoenen. Op zijn borstkas zag ik lange, diepe krassen lopen die precies de vorm van mijn nagels hadden en ook zijn armen waren niet ongeschonden gelaten. Voorzichtig duwde ik hem iets omhoog en zag op zijn rug vegen bloed zitten die uit oppervlakkige maar pijnlijk uitziende wonden kwamen. Ik trok mijn wenkbrauwen op en nestelde me weer tegen hem aan, voorzichtig om geen druk op zijn rug te leggen. Dat zou later maar even nagekeken moeten worden.

   Ik was net weer aan het doezelen toen de kamer oplichtte en langharig figuur verscheen.

“Jezus,” mompelde ik.

“Dat ben ik!” riep hij joviaal. Ik pakte het lakken dat over mijn middel lag en trok het wat verder over me heen toen ik overeind kwam. Het kom me niet schelen dat hij wist dat ik geen kleren aan had, maar hij hoefde me ook weer niet helemaal naakt te zien.

“Wat is er?” vroeg ik. Hij kwam met een grijns op bed zitten.

“Mijn vader heeft toegezegd,” zei hij. Ik keek hem blanco aan. “Je weet wel, over je ziel en zo je…” Zijn stem stierf weg toen hij me goed aankeek. Hij greep met een hand mijn gezicht vast en draaide me naar hem toe zodat hij mijn ogen kon zien. “Hmm. Ik weet niet zeker of hij er nog steeds mee instemt wanneer hij je ogen ziet.”

“Is hij hier?” vroeg ik. Hij knikte.

“Hij en Lucifer zijn niet echt blij met jou liefie, en ook niet met neefje Nico,” grinnikte hij.

“Waarom niet?” vroeg ik, mijn gezicht uit zijn hand draaiend. Hij lachte en sloeg zijn handen op zijn knieën.

“Wat denk je? Hij steekt zijn nek, aan niet te vergeten de mijne ook, uit om jou te helpen, en wat krijgt hij ervoor terug?” Hij gebaarde naar Nico en mij. “En wat heb je met hem gedaan?” Toen tilde hij mijn hand op en bestudeerde de huid om mijn pols. “Of beter gezegd, wat hebben jullie elkaar aangedaan?” Ik trok mijn hand terug en deed een poging mijn gezicht in bedwang te houden toen zijn vinger toppen langs de geschaafde huid gingen.