"Even the coldest heart has a beat."
Laarni Saldivar's life was simple and she is contended for what she is having now. But her life will change when her mother decided to move out into the city. And she didn't know that this will change her life no...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Chapter 13. "Cold Act"
Laarni's POV
Napatingin ako sa alarm clock sa side table ko, pasado alas-dose na ng hating gabi pero gising pa rin ako. Nabaling naman ang tingin ko sa ilaw ng lamp shade ko. Parang isang panaginip lang ang nangyari kanina. Isang nakakalito at nakakakabang panaginip. Pero hanggang ngayon. Hindi maalis ang mabilis na pagtibok ng puso ko.
Inilagay ko ang kanang kamay ko sa dibdib ko, sa parte kung saan nakalugar ang puso. Dinamdam ko ang bawat pagtibok ng puso ko. Napabuntong hininga ako kasabay ng pag-alis ko ng kamay ko sa dibdib ko.
"Hay, bakit ba ganito?" habang nakatingin ako sa lamp shade. Nag-flashback sa isip ko ang mga nangyari kanina.
*Flashback*
"I want you to be my partner. Please..."
Nabigla ako sa pagyakap nito sa akin mula sa likod. Nang mga oras na 'yon. Kakaibang init sa pisngi ang naramdaman ko. Kasabay nito ang kalungkutan na dapat ko siyang iwasan. Ngunit, nagdadalawang isip din ako sa sinabi nitong baka mapahamak ako sa school nang dahil sa kanya. Nag-aalala siya sa akin?
"Pag-iisipan ko." Hinawakan ko ang kamay nito na nakayakap sa akin at inalis sa katawan ko. Pagtapos ay lumabas na ako pababa ng rooftop.
Paglabas ko. Ang bigat na ng pakiramdam ko.
*End of the Flaschback*
At hanggang ngayon. Iniisip ko pa rin ang nangyari. Pati na rin ang sinabi kong 'pag-iisipan' ko. Mula sa ilaw ng lamp shade. Napatingin ako sa cellphone ko sa side table. Kinuha ko ito. Wala namang message. Binuksan ko ito at aksidenteng napindot ko ang speed dial number 2. Nagulat ako ng biglang nag-appear ang pangalan niya.
"Ano? Poging Lexter?" gulat kong tanong sa sarili ko at tsaka ako napaupo sa kama ko. Nakatingin lang ako sa screen ng cell phone ko nang biglang sumagot si Lexter sa kabilang linya. Nagulat ako sa nangyari.
"Moshi moshi, bakit gising ka pa Arnibabes?" narinig kong tanong nito. Wala na akong nagawa. Inilagay ko na lang sa tainga ko ang cell phone.
"Did I wake you? Sorry di kasi ako makatulog eh. Sandali, anong Arnibabes?" Inis na sagot ko dito nang marinig ko ang Arnibabes niyang nalalaman.
"Haha, di naman. Nandito pa ako sa terrace. Nagpapahangin. Bakit naman si ka makatulog? Hahaha. Iniisip mo ba ako?" natatawa nitong sabi. Hanggang hating gabi hindi siya nauubusan ng kalokohan.
"Mukha mo. Hindi ikaw." Nagulat naman ako sa sinabi ko. "I mean, hindi—" magde-deny pa sana ako ng bigla siyang sumingit.
"Oy, oy, oy. Ikaw ah! Sino naman ang malas na lalaking iniisip mo?" tanong nito. Biglang pumasok sa isip ko si Abrylle.
