The Coldest Heart

Chapter 24.

Chapter 24.

Laarni's POV

Ngayon, naiintindihan ko na ang sinabi niyang gusto niya ako.

"Abrylle..." mahina kong tinawag ang pangalan niya. Dahan-dahan naman itong lumingon sa akin. Walang emosyon ang mukha, pero nakikita ko sa mga mata niya ang naghahalong kalungkutan at saya.

Parang umurong ang dila ko nang magkatinginan kami. Hindi ko makuhang magsalita. Parang simisikip ang dibdib ko, nararamdaman ko rin kung ano ang nararamdaman niya.

"Pwede ba kitang ligawan?" seryosong tanong nito. Napayuko ako at iniwas ang tingin sa kanya. Malinaw ang mga sinabi niya, pero ano bang dapat kong sabihin?

Dahan-dahan akong tumango tango bilang sagot sa katanungan niya. Hindi pa rin ako nagsasalita. Ang lalaking 'to, bakit ba natotolerate niya ang isip ko? I feel like, I'm floating. Lalo na tuwing nakatingin siya sa akin. Ang mga malalamig niyang tingin, 'yon ang mga bagay na nagsasabing, gusto nga siya.

"Salamat." Bigla naman akong niyakap nito. Habang nasa kanlungan ako nito. Naging magaan na ang pakiramdam ko. Ang puso at isip ko na noon ay nagtatalo, biglang nagkasundo.

Bumuhos naman ang malakas na ulan. Pero nanatili pa rin kami sa gitna ng sementeryo habang bumubuhos sa amin ang malakas na ulan. Para bang ayaw ng magbitiw ng mga katawan namin. Para bang, masaya ako sa feeling niya.

Pumasok muna kami sa chapel.

"Ang lakas ng ulan." Sabi ko rito.

"Pasensya ka na, nadamay ka pa sa akin." Sabi nito.

"Ah? Ano ka ba, ang sarap kayang maligo sa ulan." Nakangiti kong sagot dito. Nakatingin lang siya sa akin, walang emosyon ang ngiti. Napansin ko ang mahabang buhok nito na basang basa. Hinawakan ko ang buhok nito. "Abrylle, di ka ba nahahabaan sa buhok mo?" tanong ko rito.

"Hindi naman. Bakit?"

"Ang haba eh, pero sandali." May kinuha ako sa bag ko at pinakita sa kanya. "Tada!" pinakita ko sa kanya ang mga sanrio ko.

Nakita ko namang kumunot ang noo nito sa gulat.

"A-Anong g-gagawin m-mo diyan?" para naman itong bata na kinakabahan.

"Basta, halika dito." Tawag ko, pero di siya lumapit. "Tara dito."

"Eh, ano bang gagawin mo?"

"Basta" lumapit ako rito pero umurong naman siya paatras. "Aba, gusto mo bang habulin pa kita?" tumakbo ako papunta rito. Tumakbo naman 'to palayo sa akin.

"Hoy Laarni! Ano bang gagawin mo?" tanong nito habang tumatakbo. Ngayon para kami mga batang naghahabulan sa loob ng chapel.

"Tatalian ko lang yung bangs mo! Halika na!"

"Ayaw ko! Hindi ako babae!"

"Bakit? Ang cute kaya, look pink pa 'tong mga sanrio ko." Natatawa kong sabi habang hinahabol siya.

"Laarni ayaw ko!"

"Hahaha, tara na."

"Ayaw ko."

Matapos ang ilang minutong habulan. Nahuli ko rin siya. Ngayon, nakaupo siya sa sahig habang ako naman nakaupo sa upuan dito sa chapel at tinitirintas ko ang buhok niya. Ang haba kasi para sa isang lalaki.