Hayatının en zor döneminden geçen Irmak, bir gün bir kitap alıp okumaya başlar ve her şey değişir. /// Genç bir kız olan Irmak, hayatının en zor döneminden geçmektedir: Annesi ile babası sonunda boşanmıştır ama bu, aralarındaki savaşı bitirmek şöyle...
Yaklaşık iki bölüm uzunluğunda bir bölüm sizleri bekliyor. Çok heyecanlı. Ve bölümün sonunda şarkıyı dinlemeyi unutmayın. Bu bölüme yaklaşık 50 oy ve 250 satır arası yorum geldiği an yeni bölüm kapınızda! Çünkü onu da yazdım ve sizlerle paylaşmamak için kendimi zor tutuyorum. Ve heyecanın, şokların ve beklenmedik gelişmelerin devamı da yolda! Haydi hemen bölüme geçelim, her bir cümleyle ilgili yorumlarınızı merakla bekliyorum!
Ops! Esta imagem não segue as nossas directrizes de conteúdo. Para continuares a publicar, por favor, remova-a ou carrega uma imagem diferente.
Anne son zamanlarda eskisi gibi davranmıyor ve gülümsemiyordu.
O, gördüğü en güzel insandı. Hala çok güzeldi ama artık zayıflamış, solmuş ve kurumuştu. Evet, hikayelerini yazdığı defterin yaprakları arasına sakladığı papatya kadar kurumuştu anne.
Sonunda her şeyi öğrendi. Baba onları kenara çekip, annenin nesi olduğunu anlattı. O da babayı pür dikkat dinleyip anlamaya çalıştı. Anne hastalanmıştı. Bu zor bir süreç olacaktı. Ve babanın dediğine göre, bu süreçte çocuklarının onu üzmemesi, ona anlayış göstermesi gerekiyordu.
"Artık eskisi gibi banyodan sonra seni bornozuna sarıp giydiremeyebilir," dedi baba.
Önce anlamadı.
Ama sonra babanın eve getirdiği ve "doktor bey" diye hitap ettiği gözlüklü bir adamla konuşmasını duydu. Neden artık annenin mis kokulu, güzel ve akıllı küçük oğlu olmadığını, annenin neden saçlarını okşayıp taramadığını ve neden ona eskisi gibi bakmadığını sonunda anlamıştı.
Annesini elinden kimin aldığını artık biliyordu.
*
Kapı zili çaldığında Atlas daktilosunun başına oturalı henüz beş dakika bile olmamıştı. Her zamanki gibi yarı çıplaktı ve şimdi küllük niyetine kullandığı eski bir tabakta az önce vişneli bir kek yemişti. Ama kapıyı açmaya giderken rahatsız edildiği için hiç de oflayıp puflamadı, kimin geldiğini biliyordu.
"Tamam, belki de benim yüzsüz bir kız olduğumu düşünüyorsundur," diye itiraf etti Irmak. "Beni orada öylece bırakıp gittin ama bak işte, ben yine senin kapına geldim. Tabii sana da kızmıyorum, Necati'nin geldiğini görüp gittin, değil mi?"
