Hayatının en zor döneminden geçen Irmak, bir gün bir kitap alıp okumaya başlar ve her şey değişir. /// Genç bir kız olan Irmak, hayatının en zor döneminden geçmektedir: Annesi ile babası sonunda boşanmıştır ama bu, aralarındaki savaşı bitirmek şöyle...
Büyük finale adım adım yaklaşırken harika ve uzun bir final öncesi bölümü sizleri bekliyor... Bölümün sonunda detaylıca sohbet edeceğiz, şimdi iyi okumalar ve yorumlarınızı dört gözle bekliyorum! Not: Şarkı çok nefis ve bölüme çok uygun, mutlaka dinleyin!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"BENİ AFFETTİN Mİ?"
Irmak tereddüt etti, hala emin değildi; aslında onu çoktan, çoktan affetmişti, hatta belki de bu söz konusu bile değildi çünkü ondan hiçbir zaman gerçek anlamda kopmamıştı, ama bunu ona göstermeli miydi yoksa hislerini biraz daha saklamalı mıydı, bilmiyordu. En sonunda başını salladı, birkaç adım attı ve iki eski arkadaş kollarını açıp birbirlerine sarıldılar. Bu sarılmada ilk birkaç saniye boyunca hiç samimiyet yoktu. Daha ziyade donukluk ve mecburiyet vardı. Ama ne zaman ki birbirlerinden ayrılmadılar, sarılmaları devam etti, işte o zaman bir şeyler değişti. O kırılma an'ı tılsımlı bir an'dı. Artık gözyaşları yanaklarından süzülürken birbirlerini sımsıkı sarmalamaya başlamışlardı. İki eski dost, iki sevgili gibi kucaklaşıyordu. Bu, Irmak'ın o güne dek hiç tatmadığı bir şeydi, öyle ki ona müthiş bir güç ve tazelik duygusu aşıladı. Irmak artık sadece gerçekleri hazmetmek istiyordu, hepsi bu. Bir fırtına, bir savaş, bir yüzleşme geride kalmış ve bir diğeri çoktan yola çıkmış olsa da; yalanların, sırların artık bir önemi yoktu. Aslı'ya bunu yapabildiği için hala inanamasa da, artık bir önemi yoktu. Ahmet deli olsa da, artık bir önemi yoktu. Atlas Siyah diye biri aslında hiç var olmasa da, artık bir önemi yoktu, gerçekten yoktu.
***
"...anlayacağın kandırıldım. Hem de en yakın arkadaşım tarafından! Aslı Hanım bana karşı Atlas'la sevgili rolü oynayarak büyük bir performans sergiledi, kabul ediyorum. Ona onu affettiğimi söyledim, affettim de, ama ben de ona küçük bir oyun oynayacağım." Beş dakika sonra Irmak apar topar Selin'in odasına inmiş, karşılıklı çay içerken ona olanları anlatıyordu. Olayların içyüzünü bildiği için bunu artık kızarak değil, sadece duygusal bir monotonlukla söylüyordu.
"Aklından neler geçiyor?"
"Birkaç gün sonra Aslı'nın doğum günü, evinde yapacağı kutlamaya hepimizi çağıracak. O günden önce barıştığımız için çok sevindi, ben de öyle. Tabii bu demek değil ki doğum gününde ona büyük bir sürpriz hazırlamayacağım." Irmak sinsice güldü. "Uzay'ın da bir ara kulağını çekeceğim, dur bakalım."
"Hiç değilse benim için sevinmelisin," dedi Selin, bir bisküviyi ıslanması için çayında iki saniye kadar tutarken. "Uzay'ın aklının hala o kızda olduğunu sanıyordum. Şimdi kardeşinle ilişkimi gönül rahatlığıyla yaşayabilirim!"
Irmak gülümsedi, ama aklı başka yerdeydi. Tüm bu olanlardan sonra Atlas'la ilk karşılaşmasının nasıl olacağını düşünüyordu. Selin, zihninden geçenleri okumuşçasına konuştu.
