Hayatının en zor döneminden geçen Irmak, bir gün bir kitap alıp okumaya başlar ve her şey değişir. /// Genç bir kız olan Irmak, hayatının en zor döneminden geçmektedir: Annesi ile babası sonunda boşanmıştır ama bu, aralarındaki savaşı bitirmek şöyle...
Bölüm şarkıları: Sarah Brightman-Time To Say Goodbye
The Pierces – Kissing You Goodbye
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SONA ERMEK ÜZERE olan günün turuncu ışık demeti pencerenin önünde uçuşan perdeyi geçerek önce Irmak'ın sağ bacağına, sonra Atlas'ın göğsüne ulaşarak yere atılmış kıyafetlerin üstünde dans ediyordu. Yarı çekili siyah perde odayı loş ışıklar içinde bırakıyor, arkadaki gri şehir manzarası şimdi siyah beyaz eski bir kartpostal kadar donuk, hareketsiz görünüyordu. Irmak suyun dibine düşüp kumdaki ebedi yerine yerleşen bir taş gibi, Atlas'ın kolları arasındaki yuvasına yerleşmişti. Uykusunda onu incelerken düşünüyordu. Atlas eğer çirkin bir erkek olsa bile yine onu sevmeye devam edeceğini, bunun güzellikle hiç ilgili olmadığını, Atlas'ın ne kadar yakışıklı olduğunun hiç önemi olmadığını düşünüyordu. Sonuçta eğer onu sadece dış görünüşü yüzünden seviyor olsaydı, deli olduğunu öğrendikten sonra ondan bir daha geri dönmemek üzere uzaklaşması gerekirdi. Ama öyle olmamıştı. Eliyle Atlas'ın göğsünde, daktilo tuşlarının içinde yazılı p, e, l, i, n harflerinden oluşan dövmelerin olduğu yerde usulca daireler çiziyordu. Atlas gözlerini kırpıştırarak ona baktı.
"Irmak..."
"Uyandın mı?"
Sessizlik.
"Neden bana söylemedin?"
Atlas cevap vermek yerine komodinindeki sigara paketine uzatıp bir sigara yaktı. Irmak yatağın diğer yanında rahatsız olmuşçasına kıpırdandı. Sigarasını dudaklarına götüren Atlas, "Söylemedim çünkü benden uzaklaşmadan korktum," dedi.
"Keşke söyleseydin. Çünkü senden uzaklaşmazdım. Bak, şimdi seninle burada, bu yatağın diğer tarafındayım."
Ve bu doğruydu. Birbirlerine çırılçıplak bir halde sarılıydılar. Atlas sigarasını söndürüp Irmak'a döndü ve alnını öptü. Sonra da onu kollarının arasına çekti. Bir süre sessizce ve sakince nefes alıp verdiler.
"Atlas. Tedaviye gitmen gerek."
"Ben sevdiğim birini bir kere kaybettim, Irmak. Bir daha kaybedemem."
Kendisini kastettiğini bilen Irmak'ın yanakları pembeleşti. "Atlas... Ben hiçbir yere kaybolmayacağım ki. Burada seni, dönmeni bekleyeceğim."
Atlas buna bir cevap vermedi.
"Konserde sen öyle olunca çok korktum."
"Ben... senin yanında olduğu için çok utanıyorum."
"Utanma, ben sana bunu atlatmanda yardım edeceğim. Pelin'i öyle kaybetmen çok kötü... Bunu kim olsa kolay atlatamazdı. Ama sen başaracaksın."
Atlas gülümsedi. "Bütün herkesin ban deli muamelesi yapmasından çok sıkıldım."
Irmak onun komodinine baktı. Üstünde Atlas Kitabı vardı. "Sen tanıdığım herkesten çok daha zekisin," dedi. "Ama yine de tedavi olup bundan kurtulman gerekiyor... Seni çok seven bir ailen var. Baban sana karşı gerçekten çok korumacı. Seni çok düşünüyor. Öyle bir baban olduğu için şanslısın," dedi kendi babasını düşünerek.
