Het jongens internaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 5

Zodra ik binnen sta kijk ik rond. Cody trekt me mee naar een tafel en we gaan met zijn alle zitten. "Oké, wat wil je drinken?" Vraagt Brian. "Ik trakteer jullie." Zegt hij. "Maar alleen de eerste ronde." We lachen en knikken. "Warme chocomelk, alsjeblieft." Zeg ik. "Met of zonder slagroom?" "Met zeg ik met een brede glimlach. "Wat je maar wilt hij loopt weg en ik leun achterover tegen de rugleuning.

"Kan je zingen?" Grijnst Cody. "Uhm... niet echt." Lach ik nerveus. "Vast wel, en meestal is er niemand in een karaokebar die daadwerkelijk goed kan zingen." Zegt hij aanmoedigend. "Kom op Sky." Zegt Noah die me grijnzend aankijkt. ik kijk weer naar Cody die me smekend aankijkt. "Vooruit, maar ik ga niet alleen." Hij kijkt direct naar de jongens die hevig nee schudden. "Jij hebt haar overgehaald Cody." Zegt Caleb lachend. Hij zucht en staat dan op.

"Wat wil je zingen?" Vraagt hij zodra we voor het podium staan. Ik haal mijn schouders op. "Weet ik veel, ik ben niet echt bepaald hier op voorbereid." Hij glimlacht en denkt ook na. Ik begin te grijnzen en hij kijkt me raar aan. "Kunnen we alsjeblieft Amnesia doen van 5 Seconds Of Summer? Alsjeblieft?" Vraag ik hem smekend. "Wil je me serieus een liedje laten zingen van een Boyband?" Ik knik hevig en wacht op zijn antwoord. "Kunnen we echt niks anders zingen?" Vraagt hij zuchtend. "Jij wel, ik niet." Zeg ik schouder ophalend. Ik wil terug naar de tafel lopen maar hij houdt me al tegen. "Oké, we doen die wel." Zegt hij met tegenzin. Ik glimlach naar hem en we gaan bij de microfoons staan. De muziek begint te spelen een wij begin te zingen.

I drove by all the places we used to hang out getting wasted
I thought about our last kiss, how it felt the way you tasted
And even though your friends tell me you're doing fine
Are you somewhere feeling lonely even though he's right beside you?
When he says those words that hurt you, do you read the ones I wrote you?
Sometimes I start to wonder, was it just a lie?
If what we had was real, how could you be fine?
'Cause I'm not fine at all

I remember the day you told me you were leaving
I remember the make-up running down your face
And the dreams you left behind you didn't need them
Like every single wish we ever made
I wish that I could wake up with amnesia
And forget about the stupid little things
Like the way it felt to fall asleep next to you
And the memories I never can escape
'Cause I'm not fine at all

The pictures that you sent me they're still living in my phone
I'll admit I like to see them, I'll admit I feel alone
And all my friends keep asking why I'm not around
It hurts to know you're happy, yeah, it hurts that you've moved on
It's hard to hear your name when I haven't seen you in so long
It's like we never happened, was it just a lie?
If what we had was real, how could you be fine?
'Cause I'm not fine at all

I remember the day you told me you were leaving
I remember the make-up running down your face
And the dreams you left behind you didn't need them
Like every single wish we ever made
I wish that I could wake up with amnesia
And forget about the stupid little things
Like the way it felt to fall asleep next to you
And the memories I never can escape
If today I woke up with you right beside me
Like all of this was just some twisted dream
I'd hold you closer than I ever did before
And you'd never slip away
And you'd never hear me say
I remember the day you told me you were leaving
I remember the make-up running down your face
And the dreams you left behind you didn't need them
Like every single wish we ever made
I wish that I could wake up with amnesia
And forget about the stupid little things
Like the way it felt to fall asleep next to you
And the memories I never can escape
'Cause I'm not fine at all
No, I'm really not fine at all
Tell me this is just a dream
'Cause I'm really not fine at all

Zodra we klaar zijn wordt er hard geklapt. Ik moet lachen en we lopen van het podium af. "Je kan kei goed zingen." Zeg ik tegen Cody. Hij haalt zijn schouders op en kijkt me aan. "Jij kan ook goed zingen. Heb je lessen gevolgd?" Ik schud mijn hoofd. Ik zong vroeger altijd met mijn vriendin. Gewoon voor de grap. Hij knikt en we lopen terug naar de tafel. "Je wist daarom wel de tekst." Zeg ik grijnzend. "Ik heb een jonger zusje die nog al een grote fan is." Ik knik en ga weer zitten.

"Ik moet het toegeven, jullie waren nog verdomt goed." Lacht Aiden. "Dank je wel." Zeg ik met een grote glimlach. Ik pak mijn warme chocomelk die gelukkig nog warm is. "Het is weekend." Zucht Brian. "Gaat er iemand van jullie naar huis?" Vraagt hij. Ik staar wat naar de grond en wacht op hun antwoord. Maar ze blijven stil.

Ik kijk op de rest zit duidelijk ook te twijfelen. "Ga jij naar huis Sky?" Vraagt Noah. "Ik denk het niet." Zucht ik.
"Ik denk niet dat mijn ouders echt op me zitten te wachten." Voeg ik toe. "Ik ga ook niet." Zegt Caleb. Ik knik en glimlach naar hem. Dat betekent in ieder geval dat ik niet alleen ben. "Ik heb een idee." Zegt Brian. We kijken hem afwachtend aan en hij kijkt ons grijnzend aan.

"Aangezien Skylar en Caleb hier blijven...." Zegt hij. Wij knikken als bevestiging en kijken hem vragend aan. "Aiden, wat ga jij doen?" "Ik denk dat ik ook gewoon blijf." Antwoord hij schouder ophalend. "Noah?" "Tristan is nog steeds ziek, dus ik denk dat ik ook hier blijf." "Dat gaat niet gebeuren." We kijken hem allemaal verward aan en hij gaat verder. "Als we terug naar huis gaan, gaan we naar mijn huis en blijven jullie allemaal bij mij slapen. "Oké." Ik kijk verbaasd naar hem maar hij heeft het niet door.

Zodra we opstaan en weer naar buiten lopen loop ik naast Aiden. "Hoe groot is zijn huis maar niet? Hij heeft toch al een kei grote familie?" Vraag ik verbaasd. "Klopt, maar ze hebben een heel groot huis. Laten we het erop houden dat zijn ouders een nogal goede baan hebben." Lacht hij. Ik knik en loop door.

Ik kijk wat rond in de straten en ik zie allemaal verschillende winkeltjes. Ik blijf staan en ik staar naar binnen bij een kleding winkel. "Wil je naar binnen?" Ik draai me om en ik zie Caleb staan. "O nee, ik was gewoon even nieuwsgierig." Hij kijkt me twijfelend aan en roept de rest. "Gaan we hier even binnen kijken?" De jongens kijken me aan en knikken dan. We lopen met zijn alle naar binnen en ik kijk wat rond.

Ik blijf staan bij een T-shirt, laarsjes, een jasje en een ketting. "Ga het passen." Ik draai me om en zie Noah staan. Zodra ik het in zijn geheel aan heb loop ik het pashokje uit en kijken de jongens me aan. "Staat je goed Sky." Zegt Noah terwijl hij zijn ogen over mijn lichaam laat glijden. Ik merk dat ik begin te blozen en kijk naar alle prijs kaartjes.

Zodra ik mijn eigen kleding aan heb wil ik de kleding van de winkel terug hangen maar ik word tegen gehouden door Noah. "Wil je het hebben?" Vraagt hij. "Ja, maar het is zo duur." Antwoord ik. "Dan krijg je het van mij." Zegt hij schouderophalend. "Noah nee, dat kan je echt niet doen." "Ik heb het geld, ik besteed het liever aan jou dan mezelf."
Ik merk dat ik opnieuw begin te blozen en kijk weg. "Noah dat moet je echt niet doen." Zeg ik nog één keer. Hij luistert niet en pakt de kleding en rekent af. "Wilt u het bonnetje." Hoor ik de vrouw achter de kassa vragen. Please Noah zeg ja. "Nee hoor, dank u wel." Hij loopt naar buiten en we volgen hem.

"Dat had je echt niet hoeven doen Noah." "Ja toch wel." Antwoord hij. Ik geef hem een knuffel en hij slaat uiteindelijk zijn armen ook mij heen. Hij is duidelijk verrast door mijn plotse actie. Aangezien ik voor mezelf  moest zorgen doordat mijn ouders er niet waren ging mijn geld uit naar het avond eten. Nog een rede om spullen zoals kleding te stelen. Ik had gewoon nooit geld voor kleding en soms had ik het wel nodig. Als ik het aan mijn ouders vroeg zeiden ze dat ik zuiniger moest doen met mijn kleding. En dat ik moest wachten. Ik ken Noah nog maar een dag en hij geeft me dit al. Ik vind het gewoon een heel mooi gebaar.

"Dank je Noah." Zeg ik zacht. "Natuurlijk Sky." We lopen door en als we uiteindelijk bij Brian thuis zijn kijk ik verbaasd rond. "Het is zo groot." Hij lacht en we ploffen op de bank neer. "Ik bestel wel wat pizza." We knikken en Brian loopt naar de gang en belt om onze bestelling door te geven. We wachten op de pizza en in de tussen tijd praten we wat.