Het jongens internaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 10

We stappen binnen en er komt een vrouw naar ons toegelopen. "Caleb wat leuk om je hier weer te zien!" Ze geven elkaar een knuffel en de vrouw kijkt ons aan. "Ben jij zijn vriendin?" Ik moet lachen en schut mijn hoofd. "Nee ik ben zijn kamer genoot. We zijn gewoon vrienden." "O, nou ja dan laat ik jullie wel weer." We lachen vriendelijk naar haar en ze loopt weer weg.

"Ken je haar?" Vraag ik aan hem. "Ja, ik zei toch dat ik lezen niet saai vindt. Ik kom hier heel vaak, ik lees zelf ook veel Skylar." Hij loopt door en ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Waarom ben ik ook zo snel op mijn tenen getrapt. "Dus je leest veel." Hij knikt en ik kijk naar een paar boeken. "Wat voor boeken?" "Dat verschilt veel." Zegt hij schouderophalend. Ik knik en pak twee boeken. "Ik neem deze twee." Hij knikt en loopt met mij mee om af te rekenen. "Wil jij niks?" Hij schut zijn hoofd. "Ik heb nog 3 ongelezen boeken. Die moet ik eerst uitlezen." Ik knik en reken af. Zodra ik naar buiten loop, lopen we terug naar huis.

Zodra we de stad uit zijn en door het bos terug lopen struikel ik natuurlijk weer en val ik hard op de grond. "Au!" "Skylar gaat het." Caleb helpt me overeind en zet me op het bankje neer. "Gaat het?" Vraagt hij nog een keer. Ik knik en hij kijkt me aan. "Hey, ik ken je nog niet zo lang maar wel beter dan dit. Waar doet het zeer." "Mijn enkel." Zeg ik mokkend. Hij moet lachen en doet mijn schoen uit en bekijkt mijn enkel die er al behoorlijk blauw uitziet. "Die moeten we koelen." Ik zucht en wil opstaan maar hij houdt me tegen. "Ik draag je terug." "Caleb, het gaat wel." "Nee, ik wil helpen en het is toch nog maar een stukje. Kom op." Ik zucht maar laat het dan toch, ik ga deze discussie toch niet winnen. Hij tilt me op en ik leg mijn hoofd tegen zijn borstkas. "Caleb?" "Mhm?" "Mis jij je ouders en familie?" Hij zucht en blijft even stil. "Sommige." Zegt hij kill. Zijn stem klonk zo kill dat ik niet verder durf te vragen. Ik heb hem nog nooit zo gehoord.

Zodra we bij het huis zijn doet Caleb de deur open en loopt hij met mij nog steeds dragend naar binnen. "WoW, wat is er gebeurd?" Vraagt Noah bezorgd zodra hij ons ziet. "Nou ja, mijn onhandigheid vond het nodig om weer eens toe te slaan. Ik struikelde en heb mijn enkel bezeerd. Maar het stelt niet veel voor hoor." Nick komt de kamer terug binnen gelopen met een coolpack. Ik pak het aan en leg het op mijn enkel.

"Dus wat heb je allemaal gekocht?" Ik kijk naar Noah die de tas pakt en ik spring snel op. "Nee! Au!" Zodra ik overeind spring val ik weer op de grond. "Skylar!" Noah loopt direct naar me toe en zet me terug op de bank. "Niet in de tas kijken." Zeg ik terwijl ik mijn enkel vast pak. Hij komt naast me zitten en legt mijn benen op zijn schoot.

"Nick! Nick! Ik heb goed nieuws!" We kijken allemaal op en zien Brian enthousiast in de deur opening staan. "Wat is er?" Vraagt Nick die ook opstaat. "Het is Claire, ze krijgt haar tweede kind!" Ze geven elkaar een knuffel en kijken vrolijk. "Ik ga haar even bellen." We kijken naar Nick die de kamer uitloopt en vervolgens richten we ons op Brian. "Brian dat is geweldig nieuws!" Hij lacht vrolijk en ik wenk hem om te komen. Hij loopt naar me toe en ik open mijn armen. "Kom hier jij." Lach ik. Hij lacht terug en buigt naar voor. Ik geef hem een knuffel en laat hem weer los. "Ja gefeliciteerd man, je wordt weer oom." Zegt Noah vrolijk. "Ja, klopt. Maar eigenlijk hoopte ik jou om een gunst te vragen, Skylar." Ik kijk hem bedenkelijk aan en knik. "Vraag maar." "Morgen gaan Nick, Aiden en ik bij Claire helpen met de babykamer enzo. Dus zou jij misschien op Phoebe willen passen? Dat is haar andere kind." Ik knik vrolijk. "Ja tuurlijk, ik ben dol op kinderen." Hij knikt tevreden en loopt de kamer uit. "Jullie helpen me morgen toch wel?" Vraag ik smekend aan Cody, Caleb en Noah. Ze lachen en knikken. Ik zucht opgelucht en laat me weer onderuit in de bank zakken.

"Dus, wat zit er nu in je tas want ik ben nieuwsgierig." Ik kijk naar Cody die ook de kamer binnen komt. "Iets leuks voor vanavond. Dat zie je na het eten wel." "Wat eten we überhaupt vanavond?" Vraagt Noah zeurderig. "Geen idee." "We kunnen wel opnieuw naar de winkel gaan." Zeg ik schouderophalend. "Nee, jij moet je enkel laten rusten." Ik rol met mijn ogen en laat mijn hoofd tegen de kussens achter me leunen.

"Ik doe er wel een beetje verband rond." "Caleb dat is echt niet nodig." Ik kijk naar Noah met een help me blik die alleen maar moet lachen. "Kom kom." Caleb tilt me in één soepele beweging op en loopt met mij naar boven. "Hier." Hij zet me neer op de rand van het kastje voor de spiegel en zoekt de verband doos.

Zodra hij het verband er rond heeft gedaan staat hij maar een paar centimeter met zijn gezicht van die van mij vandaan. We kijken elkaar in elkaars ogen aan. Automatisch komen we beide langzaam dichterbij. Ik kan zijn adem op mijn huid voelen. Ik word nerveus en voordat onze lippen elkaar raken horen we iemand binnen komen. "Lukt het hier?" Ik zie Noah staan en Caleb heeft zich ook direct om gedraaid. "Ja prima." Hij lacht en tilt me op. "Je moet dit zien." "Ik kan ook zelf lopen." "Nee dat kan je niet." Ik zucht en rol met mijn ogen en laat het dan. Ik kijk over Noahs schouder heen naar Caleb die nog steeds in de badkamer blijft staan. Wat gebeurde er nu net?

"Oké wat is er aan de hand?" Vraag ik als we beneden zijn en ik niks zie. We zijn er bijna hij loopt naar buiten en ik krijg kippenvel van de koude lucht buiten. We lopen de schuur binnen en ik maak mijn ogen groot zodra ik het geluid hoor. "Is dat wat ik denk dat het is?" Ik kijk naar Noah die knikt terwijl hij me neerzet.