Het jongens internaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 40

'Wakker worden Sky.' Ik open mijn ogen en knijp ze direct weer dicht door het felle zonlicht. Ik trek de deken over mijn hoofd. Niet veel later verdwijnt hij weer. 'Kom, ik heb een survival tas.' Ik open mijn ogen en ga rechtop zitten. 'Een aspirine, een glas water, en mij!' Dat laatste zegt Nick extreem vrolijk. 'Ik heb hoofdpijn.' Mok ik. Hij grinnikt een geeft me het glas water en de aspirine aan. Ik slik het pilletje in en ga terug op mijn bed liggen. 'Over 10 minuten moet je in de kamer zijn.' Zegt hij bevelend. 

Na een paar minuten ga ik recht op zitten en kijk vanaf mijn bed naar de spiegel aan mijn kleding kast. Ik zucht diep en ga ervoor staan. Ik merk dat ik erg duizelig ben maar dat zal wel door alle alcohol van gister avond zijn. Ik schud mijn hoofd zodra ik mezelf in de spiegel aankijk. Ik pak een joggingbroek en een hoodie uit mijn kledingkast en loop naar de kamer. Voordat ik bij de bank ben stop ik even met lopen. 'Gaat het Sky?' Vraagt Noah lichtelijk bezorgd. Ik knik en niet veel later zak ik in elkaar en wordt alles zwart.

Ik word wakker en zie Caleb en Nick discussiërend. In de hoek van de kamer staan. Noah trekt me in een knuffel zodra hij ziet dat ik wakker ben. 'Je bent lijkbleek.' Zegt hij terwijl hij me onderzoekend aankijkt. 'Jezus Sky, wat doe je jezelf aan?' 'waar heb je het over.' vraag ik terwijl ik langzaam recht op kom zitten. Cody Neemt Aiden en Brian mee de gang op en laat ons met zijn vieren achter. 'Sky, ik heb je vaak genoeg aangeraakt. Denk maar niet dat ik niet merk wat je met je jezelf doet. Maar waarom?' Ik kijk zwijgend naar beneden en vermijd oogcontact met hem. Caleb en Nick komen nu ook op de bank zitten en wachten mijn antwoord af. Zodra ik geen antwoord wil geven begint Caleb. 

'Noah, dit is al een tijdje aan de hand. Ze voelt zich niet goed genoeg door wat... nou ja, door het hele vreemdgaan akkefietje.' Ik kijk langzaam op naar Noah. Tranen staan in zijn ogen en ik weet niet wat ik moet doen. 'Sky, ik heb je nooit zoveel pijn willen doen. Ik ga nooit mezelf kunnen vergeven. En wat ik deed is niet omdat jij niet goed genoeg voor me bent, je bent juist te goed voor me!' Nu stromen er een paar tranen over zijn gezicht. 'Alsjeblieft Sky, doe dit niet.' 

Nick komt naast me zitten en kijkt me afwachtend aan. 'Geloof je het nu. Je hebt het hem letterlijk horen zeggen.' Ik haal mijn schouders op en loop naar mijn kamer. Niet veel later gaat de deur open. Ik draai me om en zie Caleb staan. Hij slaat zijn armen open en ik spring in zijn omhelzing. 

'Je bent zo mooi. Je moet dat alleen zelf nog zien.' Ik trek me terug uit zijn greep en kijk hem even aan. 'Het gaat me lukken.' Zeg ik vastberaden. Hij glimlacht en hij trekt me opnieuw in een knuffel. 'Je bent sterk genoeg. We kijken elkaar even kort in elkaars ogen aan en niet veel later trek ik hem mee naar de kamer. 

'Groepsknuffel?' Vraag ik met een pruillipje. Het duurt niet lang voordat de rest me in een knuffel trekt. 

'Zullen we naar het park gaan?' Stelt Nick voor. We knikken instemmend en ik duik de badkamer in. Ik prop mijn haar in een warrige knot en trek wat comfortabels aan. Ik pak mijn sneakers en nadat ik mijn tanden heb gepoetst loop ik met de jongens naar buiten.

We lopen wat door het park en gaan uiteindelijk ergens zitten. We kletsen wat en staren wat naar het meertje. We spelen nog wat spelletjes om de tijd te doen versnellen. En rond half 1 haalt Aiden wat boterhammen en broodjes uit de tas. 'Lunch time!' Roept hij opgewekt terwijl hij in zijn handen wrijft.

We grinniken even en niet veel later pak ik ook boterham. Ik zucht even en kijk naar Caleb die me toemoedigend aankijkt en glimlacht. Nadat iedereen hun lunch opheeft springen we allemaal op. 'Gaan we terug naar het internaat?' Vraagt Brian. Iedereen knikt en ik pak Cody even bij zijn pols. 'Ik ga nog even naar het toilet. Loop maar door, ik weet de weg terug wel.' Lach ik. Ik heb die weg nu wel al duizend keer gelopen.
'Weet je het zeker?' Vraagt hij nog even ter bevestiging.
Ik knik en loop naar het toilet. Gelukkig zijn ze hier nooit zo druk. Tenzij er een evenement is.

Ik zucht diep en handel weer hetzelfde riedeltje. Ik spoel mijn mond en bekijk mezelf in de spiegel. Mijn botten bij mij schouders en mijn borstbeen beginnen duidelijk zichtbaar te worden. Een deel van me vind het vreselijk, het andere deel is trots. Helaas is het het trotse deel dat duidelijk de meerderheid neemt.

Ik loop weer naar buiten en schrik zodra er een hele boze Caleb voor me staat. 'Meen je dit?! Je kotst het uit!' Ik zucht en wil doorlopen. Ik ga niet opnieuw huilen. Hij pakt me bij mijn pols en draait me om. Hij kijkt me aan terwijl hij me van top tot teen onderzoekt. 'Dit moet echt veranderen Sky. Het gaat veel te ver. Het had nooit zo ver mogen komen.' Hij trekt me in een knuffel en ik hoor de rest ook dichterbij komen. 'Wat is er aan de hand?' Vraagt Nick direct een tikje bezorgd. 'Ze kotst haar eten uit.' Zegt Caleb die me niet uit zijn grip laat ontsnappen. Lichtelijk schaamte kruipt in me naar boven en ik durf de rest niet aan te kijken. Ik hoor er een paar "jezus" fluisteren en begraaf mijn gezicht in Caleb zijn hoodie.

We lopen langzaam naar het internaat. Zodra we er zijn loop ik naar mijn kamer en kruip ik in mijn bed. Ik heb het koud. Ik heb het constant koud. De deur gaat weer open en Cody komt naar binnen. 'Hier. Hier heb je wat thee.' Ik knik en bedank hem. 'Voel je je wat beter nu je ligt?' Vraagt hij. 'Nee, ik ben duizelig en misselijk.' Hij knikt en staat weer en loopt mijn kamer uit.

'Mag ik binnen komen?' 'Mhm.' Antwoord ik. Caleb verschijnt voor mijn neus en kijkt me kort aan en kijkt dan weer weg. 'Ik weet dat wat ik doe fout is.' Zeg ik kort. 'Ik hoor gewoon bij elke hap eten die ik neem, vreselijke gedachten.' Zeg ik zacht. 'Ik wil je helpen Sky. Ik weet alleen niet hoe. Alles dat ik nu kan doen is gewoon bij je zijn.' Zegt hij moedeloos. 'Dat is genoeg Caleb.' Ik zwaai mijn deken open en kijk hem kort glimlachend aan. Hij glimlacht terug en kruipt naast me onder de dekens.

'Heb je het koud?' Vraagt hij. Ik knik en sluit mijn ogen.  'Kom maar.' Ik kink weer op en kruip tegen hem aan. Hij sluit zijn armen om me heen en houdt me stevig vast. Ik kan niet eens een beetje beschrijven hoe fijn dit voelt.