Cold Heartbreaker (Heartbreakers Series #4)

Chapter 22

Chapter 22

Areli Lopez:
And you dare post a picture of us, Axel? Really?
Kulang ka ba sa atensyon?

Axel Mejia:
Come on, Areli. Magkaibigan naman tayo? What's wrong with posting a picture of us?
Akala ko ba, pinatatawad mo na ako?
May magseselos ba?
Oops. 🙁
Is it Penalver?

Kumuyom ang panga ko at napapikit nang mariin. It's just a picture but I can't help but get mad. Axel is cunning and he loves fooling around. Dati ay natatawa pa ako sa mga kalokohan n'ya pero ngayong sa'kin n'ya ginagawa, hindi ko na maiwasang mainis.

I blocked Axel's account again. It's alright, Areli. It's just a picture.

Pero kinabukasan, hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako habang naghihintay kay Uriah sa parking area ng Torrero University. Bakit nga ba ako kinakabahan? It's just a picture. An old picture. Junior high school pa ako no'n. Wala naman sigurong masama kung gustong mag-throwback ni Axel sa mga panahong maayos pa ang pagkakaibigan namin.

Medyo marami ngang nag-share at nag-react doon. Pinag-usapan nang kaunti. It won't reach Uriah. And even if it did, mangingialam ba s'ya ro'n? Will he get jealous? Will I get a reaction from him? Hindi siguro. So, why am I overthinking things? As if, Areli! That's alright. Uriah won't care so you shouldn't be bothered. 

Malakas ang kabog ng puso ko nang dumating na nga ang sasakyan ni Uriah. Tumikhim ako at hinawakan nang mahigpit ang cup ng kapeng hawak-hawak ko. Medyo mainit pa 'yon at amoy na amoy ko ang bango, bagay sa mahamog na umaga. Kahit na malamig naman ang panahon, pinagpapawisan pa rin ang noo ko at batok, siguro dahil na rin sa soot kong kulay baby pink na hoodie. 

I stomped on the ground a little, easing the tense I am feeling on my legs. Calm down, Areli.

Tumikhim ako nang bumaba na si Uriah mula sa kotse n'ya. Sinadya ko talagang agahan dahil baka maunahan n'ya ulit ako, lalo na ngayong may posibilidad na ignorahin n'ya ako. He's wearing a black hoodie jacket, still handsome and breath-taking.

Kay Uriah kaagad napunta ang tingin ko nang bumaba na s'ya ng sasakyan n'ya at nang isarado n'ya rin 'yon. I am so sure that he can already see me pero hindi n'ya ako tinitingnan. Is he mad? What if he's mad? Matutuwa ba ako? O kakabahan? Malulungkot?

Who are you kidding, Areli? Of course, you'd be happy! Because finally... your long time crush, Uriah Penalver, is affected by you, right? Hindi ko tuloy mapigilan ang ngiti ko. Alright, Areli. Stop assuming things! Mas masasaktan ka kung aasa ka! Paano kung hindi naman? Paano kung wala lang naman sa kan'ya?

What am I even talking about? Paano ko naman nasisigurado... kung ang galit nga ni Uriah ay dahil sa picture ko kasama si Axel? 

"Good morning!" I greeted him, my insides trembling and my heart beating wildly. 

Huminto si Uriah sa harapan ko at tiningnan ang kapeng inaabot ko sa kan'ya. He's still not looking into my eyes. 

"Coffee?" Abot ko sa kan'ya no'n at kinuha n'ya naman. I bit my lip.

When Uriah's jaw clenched, excitement filled my system. I smiled at him immediately when he finally brought his eyes to mine. Natahimik kami ng ilang sandali at inabangan ko ang mga sasabihin n'ya.

"You had a date with your dog yesterday?" He asked and my eyes widened.

"With who?" I stuttered.

With my dog?!

"Your dog," he said, shaking his head, as if what he's saying is ridiculous. "Nevermind," aniya bago ako nilagpasan.