Tears of The Unwanted Wife

CHAPTER 41: Coincidence

IVAN

"Babies i know you are hungry. So what do you want to eat?" tanong ko a kambal.

"Naku sir, anong oras na po baka po nasa mansion na si maam Scarlet. May meeting lang po kasi siya at hindi naman siya papasok sa opisina dahil Sunday ngayon araw nila ng mga kambal." tumango nalang ako sa sinabi niya. "Saka may baon naman po silang sandwich dito eh.." dagdag niya.

"Okay then lets have your sandwich. Pagkatapos niyong kainin yan umuwi na kayo because you need to rest. Sa sobrang kakulitan niyo ata, yan nawalan na kayo ng energy.." natawa ako ng makita ang mukha ng kambal. Nakasimangot at halatang napagod kakalaro.

"Hindi naman po nauubusan ng kulit ang mga iyan ehh. Kahit ng po gabi ginugulo parin nila ang kuya Jerald nila sa pag re-review." kwento niya. "Pero oras na po kasi dapat ng pagtulog ng mga yan." tumango ako dahil sinabi niya.

"So they have a older brother?" tanong ko.

"Si Jerald po? Siya po ang laging nagtutura sa kambal pero scholar po siya ni Maam Scarlet at nakatira po si Jerald sa mansion tulong narin po ni Maam." i just nodded at her.

"Hey, take your sandwich slowly baka mabulunan kayo." paalala ko sakanila. Napakamot silang pareho sa ulo habang ngumunguya.

"Ako din yung sandwich ko gutom na ako." sabi pa ni Polo at inilahad ang kamay niya.

"Magtigil ka!" asar na sabi nito.

"May pinalagay ako kaninang sandwich dito kanina. Tig-isa kaming dalawa." turo niya sa kasama.

"Ang gagaling kayo pang tapos ako? Wala?" hindi makapaniwalang sabi nito.

"Akin na.." sabi nito at nangalkal sa lunch box ng mga bata. Nakakita naman agad siya ng balot ng sandwich so he open and bite from it. "Ayt! Hindi pala saakin ito chocolate naman yung nasa gitna.."

"Malamang siguro nagkapalit na kayo ng kambal. Lunch box nila ito kaya malamang lahat ng laman nito sakanila. Kesyo di niyo lunch box ehh.." nakapamewang na sabi nito.

"Sayang mas masarap kasi yung peanutbutter..." nanghihinayang na sabi nito.

"Peanut Butter ba kamo?" sabi ng babae parang sandali itong natigilan. Maya maya ay napatulala ito at napatampal sa nakaawang na bibig niya.

"Is there something wrong?" i asked her dahil tuluyan na nga na nawalan ng kulay ay mukha niya.

"Ava! Ash!" sabi nito at mabilis hinablot ang sandwich na nasa kamay nila.

"Hey?" i asked her pero sa mukha niya para na siyang maiiyak na ewan.

"Kasalanan ko ito..." sabi niya habang wala sa sariling nakatitig sa hawak na tinapay. Just two bites mauubos na yung mga sandwich.

"Whats wrong?" tanong ko.

"Lagot ako nito, kasi ser allergic ang kambal sa peanut..."

Pati ako ay halos mawalan ng kulay dahil sa sinabi niya. Napalingon ako sa gawi ng kambal na kapwa nag tataka.

"Painumin mo muna sila ng maraming tubig.." utos ko tumango naman sila at agad ginawa yun.

"Ser baka po malala yung sakanila.." hindi mapakali na sabi parin nito.

"Noong bata ako i have a very severe peanut allegry. Kapag ako nakakain ng peanut i got dizzy and then i vomit a lot. Naalala ko pa noong nasa hospital ako i can't breath tapos magkakaroon ako ng pantal pantal." parang mas lalo siyang nawalan ng kulay dahil sa sinabi ko. "Pero ngayon tubig lang panangga ko. But i still get some mild allegry reaction." paliwnag ko.

"Ser ano pong gagawin natin?" tanong ni Polo.

"After a few minutes the symptoms will show up. Kaya mas maganda na idala na muna natin sila sa hospital para mas sigurado tayo.."

SCARLETT

I was walking to tha parking lot. Our meeting was just ended. So pupuntahan ko na ngayon ang kambal.

I get my cars key and was about to open the door of my car when my phone rings.

Then i saw an unknown number calling.

'Sino nanaman kaya to?'

If this was about business again surely i will cancel it.

"Hello?"

[Maam si ako po ito yung bantay ng kambal..] from the tone of her voice i can't tell but this isn't feel good.

"What happened?!" tanong ko dahil sa sobrang kaba.

[Maam kasi ano po...]

"What?!" kung puputol putulin niya ang sinasabi niya mas lalo akong kakabahan.

[Maam nasa hospital po kasi ang kambal ngayon..] dahil sa sinabi niya ay natahinik ako.

"What?!!" tanong ko dahil sa gulat.

[Maam sorry po..] i heard her with her voive trembling na para bang kinakabahan rin.

"Saan i'll be there.." mabilis na sagot ko.

[Sige po maam text ko nalang po sainyo yung address maam. Sorry po talaga...]

I ended the call at mabilis na sumakay sa sasakyan ko.

Why? Bakit ang kambal ko nanaman?

I will not forgive myself kung may masamang mangyayari sa mga anak ko.

I can't stop my eyes to water. I just can't help thinking about my babies. Paano kung napano na sila?

Paano kung na aksidente sila?

I love my babies and i can't keep myself calm kung sa mga ganitong bagay.

AFTER i park my car at the parking lot. I hurriedly go to the elevator pataas sa hospital this is one of the biggest hospital in our town.

Kinakabahan ako habang hindi ako mapakali habang hawak ang phone ko.

When the elevator stop agad akong lumabas at naglakad. Looking at the text from my phone where and what room my twin was been place.

Dahil kinakabahan ma talaga ako para sa mga anak ko ang paglakad ko ay unti unti ng naging takbo.

I already reach their room at ealang pagdadalawang isip ko ng binuksan ang pinto at hinanap ang kambal. The room was a private room.

"Maam!" they greeted me pero mas tinuon ko ang pansin ko sa kambal.

Nakahiga sila sa hospital bed habang walang malay.

"What happened?!" i asked them frustratedly.

"Maam nakakain kasi sila ng peanut kaya umatake ang allergy nila pero naagapan naman agad dahil tinakbo namin ang kambal sa hospital." dahil doon ang parang nabunutan ng tinik ang lalamunan ko.

"What a relief, you made me so worried.." i said and touch Ava's cheek ang kiss both of their forehead.

"Sorry po maam Scarlet napabayaan namin ang kambal." hingi nila ng paumanhin.

So i face them and gave them an smile.

"It was okay, ang mahalaga ayos na ngayon ang kambal. Next time just please be careful with their food. Thank you for bringing them here immediately." i said before i look back to my twins again.

"Naku Maam Scarlet hindi po dapat kami ang pasalamatan niyo dapat po si ser Ivan. Siya po ang nagmadali para idala ang kambal dito." nilingon ko siya ulit dahil sa narinig ko.

"Ivan?" tanong ko dahil his name wasn't familiar at all.

"Opi maam nakilala po siya ng kambal sa park siya po ang tumulong sa mga kambal." Dahil sa sinabi niya ay tumango ako.

"Is that so? Then where is he?" i asked.

"Umalis po saglit para bumili ng makakain siguro po maya maya at babalik narin po siya.." sabi nito habang tumitingin tingin sa pinto.

"Buti naman because i really want to thank him for what he did for my twins.."