Tears of The Unwanted Wife

CHAPTER 5: David

IVAN

Nagising ako dahil sa sikat ng araw na tumama sa mukha ko.

Nakaptingin ako sa gilid ko kung nasaan ang pwesto ng orasan. And it's already 8 o'clock in the morning.

Nag-inat muna ako saka nagpunta sa Cr para maligo. 9:30 kailangang nasa opisina na ako. I should not be late magagalit si lolo saakin.

Matapos akong maligo at sinuot ang aking tuxedo ay agad na akong bumaba patungo sa kusina dahil nakaramdam na ako ng gutom.

Pero ng makarating ako sa kusina.

Natigil ako sa paglalagay ng necktie ng maayos na mga gamit at tahimik na kusina ang bumungad saakin.

Naalala ko naman, wala nga pala si Carmella.

Hindi ko alam pero nakaramdam ako ng kaunting lungkot.

I don't know why. I should be angry to her dahil hindi niya alam umuwi. Actually ngayon lang nangyari ito.

Siguro kaya nalungkot ako dahil hindi ako sanay na gumising na hindi ang mukha niya ang agad kong nakikita.

Nasanay kasi ako na pagkagising ko palang nakahanda na ang lahat. Plantiado at nakahanda na ang susuutin ko.

Pagbaba ko adiyan na siya na nakatayo habang nagluluto ng umagahan ko.

So know i just realized na ganito pala ang magiging buhay ko pag nawala siya.

Ngayon ay na realize ko narin kung gaano ako kasama sakanya. Sinasaktan ko siya pero siya wala naman siyang ibang ginawa kundi ang pagsilbihan ako.

I can't understand myself.

Pagnakikita ko kasi siya agad akong nakararamdam ng galit. Dahil because of he-- arg nevermind.

I will just take my breakfast at the coffee shop malapit sa company.

Pero iba parin ang luto ni Carmell- wait what?! Did i just say that?

Tsk! As if i care for her.

I don't even love her and i will will never ever love her. Itago mo sa bato i will never ever fall to that bitc*.

Naalala ko naman ngayon pala ang uwi ni Sandra so i called her.

Ilang ring palang ay sumagot na siya.

[Hello! Baby, asaan kana kanina pa kita hinihintay dito sa airport niyo!] para akong nabingi sa bungad niya saakin.

Nakauwi na siya?

Kala koba..

"Really? Kala koba ngayon palang ang flight mo? " mababakasan ang saya sa tanong ko.

Fu*k halos tumalon ang puso ko sa sobrang saya.

Shut it! I'm like an idiot here! I can't stop smiling.

[Miss na miss na kasi kita ehh! Did you miss me too?~] tanong nito sa kabilang linya.

"Fu*k I really really do." I answered.

[Khyahh! I love you na talaga!~] I smiled because of what she said.

"I love you more." I said. Narinig ko naman ang impit na pagtili niya sakabilang linya.

"Okay baby... Just give me 20 minute and I'll be there." I said before i ended the call.

Bigla tuloy akong nabusog just hearing her voice.

Wait me baby. I'll be there, hinding hindi na uli kita pakakawalan. I love you and i will do everything for you..