Tears of The Unwanted Wife

CHAPTER 22: His Tears

IVAN

Matapos ng mahabang usapan namin nila Draven at Shanty ay pumayag narin akong sumama sakanila.

Nung una nagdadalawang isip pa akong sumama sakanila. Pero umabot din sa punto na marealize ko na maling mali ang gagawin kong hindi ko pagpunta sa huling gabi niya.

Kasama ko sina Shanty at Draven ngayon sa isang sasakyan. Nanginginig at kinakabahan ako sa pwedeng mangyari.

Ito ang dahilan kung bakit ayaw kong pumunta. Takot akong masaktan. Takot akong malaman. At ang pinaka kinakatakot ko ay ang katotohanan mismo ang sumampal at gumising saakin.

Hindi ko pa kayang harapin si Carmella sapagkat hindi ko pa lubos na matanggap.

Parang kailan lang nung araw na laging nandyan si Carmella Stalin para iparamdam saakim ang pagmamahal niya.

Pero napaka gago ko tang*na!

"Bro, we're here.." agad akong nagising sa pag-iisip ko ng biglang magsalita si Shanty mula sa front seat.

"Ahmm i-im afraid.." mahinang sabi ko na sakto lang para marinig nilang dalawa.

Agad naman silang nagtinginan.

"You don't need to be afraid Ivan. Don't worry andito lang kami lagi ni Shanty sa likod mo." dahil sa sinabi ni Draven ay medyo gumaan ang pakiramdam ko.

Lumabas na silang dalawa. Pero ako ay nagdadalawang isip pang lumabas.

Huminga muna ako ng malalim upang pakalmahin ang sarili ko bago ko unti unting binuksan yung pinto ng kotse.

"Sorry, pero si mama na kasi ang nag sabi na dito nalang siya i--" hindi ko na punatuloy ang sasabihin ni Draven at agad akong tumango saka mapait na ngumite.

"I-Its okay.." mahinang sabi ko.

Napasulyap ako sa buong lugar.

Bigla nalang akong nakaramdam ng panghihina ng tuhod ko. Hindi ko maigalaw ang mga ito.

'Nasa labas palang ako tripleng sakit nanaman yung nararamdaman ko. Paano pa kaya kapag nasa loob na ako? Paano pa kaya kung makita ko siya sa ganong lagay? Kaya ko ba? '

Napailing iling nalang ako bago ako tuluyang tumalikod uli.

"H-Hindi ko k-kaya.." nahihitapang sabi ko saka ako tumingala upang pigilan nanaman ang muling pagpatak ng luha ko.

"Kaya mo yan, kakayanin mo Ivan." pag-aalo ni Shanty saakin saka tinapik ang balikat ko.

"H-Hindi k-ko k-kaya!" utal na sabi ko dahil sa pagpipigil sa pagpatak ng luha ko.

"Kaya mo yan! " sabi pa ni Draven saka ako malamlam na tinignan sa mata.

"Magpakatatag ka Ivan, dahil kung hindi mo ito gagawin alam kong magsisisi karin lang sa huli.." dahil sa sinabi ni Shanty ay parang natauhan ako.

Kaya agad akong ngumite ng mapait bago tumayo.

"Your right Shanty, Draven.." sabi ko saka muling hinarap ang bahay.

"So?, let's go?" dahil sa sinabi ni Draven ay agaran akong tumango.

Unti unti kaming naglakad papasok sa loob.

Habang mas lalo kaming lumalapit.

Mas lalo namang bumibigat ang bawat pag-hakbang ko.

Ng tuluyan na kaming makapasok sa loob ay para akong binuhusan ng malamig na tubig.

I saw Carmella's picture, ang picture niya habang matamis na naka ngite.

Para namang nanikip ang dibdib ko dahil sa nakita ko.