Tears of The Unwanted Wife

CHAPTER 36: Daddy?

IVAN

"Are you okay now? How's your knees?" sunod sunod na tanong ko sakanila.

Andito kami sa ilalim ng puno ngayon. Nakaupo kami habang kandong ko si Ava sa kandungan ko at si Ash na naka pilig ang ulo sa may braso ko.

Kung titignan kami sa ganitong posisyon magmumukha akong single father.

"Its moe fine now." nakangiteng sagot nito.

Napasinghap ako ng bigla akong yakapin ng batang lalaki sa tagiliran ko.

"Enkyu!" fail sa sinabi nito ay napangite ako.

"Your always welcome baby." nakangiteng sagot ko sakanya.

But my heart beat go fast when the little girl kiss my right cheek.

"Daddy?" dahil sa sinabi niya my heart beats go wild.

Halos mabingi na ako sa lakas ng tibok ng puso ko.

"Daddy?" ulit pa ng batang lalaki. I smiled widely at them as i nodded.

"Yes, you can call me Daddy." wala sa sariling napangite ako.

Iniisip ko palang ang bagay na iyon ay para ng may humahaplos na kung ano sa puso ko.

"Daddy! Daddy!" masayang nagtatatalon si Ash habang galak na galak naman na pumapalakpak si Ava.

"Daddy! lablab Ash?" tanong ni Ash saakin.

"Of course baby." nakangiteng sagot ko saka ko siya hinalikan sa noo.

"Ava? Do Daddy lablab me?" kunot noong tanong ni Ava kaya tumango ako.

"Yes, baby i love the both of you." sagot ko na maslalong ikinalawak ng ngite nila.

Ganito pala ang pakiramdam ng maging ama. Napaka gaan at sarap sa dibdib.

I've never felt this feeling this feeling was so good. Nakakapantanggal ng problema. Alam kong hindi ko sila anak at yun ang katotohanan. But i can't deny that i felt something's weird at the first time that i saw the both of them.

Kanina ko pa sila gustong ibalik sa mga magulamg nila dahil alam kong mali na itong ginagawa ko. Pero may part saakin na nagsasabing hindi.

Being with them was so comforting it feels like parang sila ang pantanggal pagod ko sila ang pahinga ko. Siguro ganito lang talaga ako.

Pero masama ba na mag-asam din ako ng ganitong bagay.

Gustong gusto kong magka-anak. Pero hindi ko magawang magmahal ng iba because i can't imagine myself marrying at having a family with a different girl.

All my life si Carmella ang minahal ko. Siya lang ang nasa puso ko mula noong mga bata pa kami at hanggang ngayon.

Kaya kahit gustuhin ko mang magka-anak ay hindi ko magawa dahil gusto ko si Carmella lang. Because i really want to build my family with her.

But now it seems so impossible. I know na naging malaki akong tanga and now i can take back the things that already happened. Hindi ko na maitatama ang mga maling nagawa ko noon.

Kung naniwala lang sana ako sakanya noon edi sana kami parin ngayon...

Kami parin naman ang pinag kaiba lang nawala na siya sa piling ko at hinding hindi na ulit mabubuo ang pangarap ko... Pangarap ko na maging siya at ako.

it's sounds so corny but i don't care. Yun talaga yung tunay na nararamdaman ko ehh..

"Who wants ice cream?" nakataas na kamay na tanong ko sakanila ng makita ko ang ice cream vendor sa hindi kalayuan.