Tears of The Unwanted Wife

CHAPTER 23: Decision

THIRD PERON

Mula sa malayo.

Matatanaw mo si Ivan habang tulala at wala sa sariling nakatitig sa puntod ng kanyang asawa.

Masakit para sakanya.

Sobra siyang nag-sisisi na kulang nalang ay ipalit na niya ang kanyang buhay mabuhay lang ulit ang pinaka mamahal niyang asawa.

Halos dalawang araw na ng mailibing si Carmella.

Pero walang ibang ginawa kundi araw araw na pumunta sa puntod ni Carmella. Tuwing gabi naman ay uuwi siya para uminom at mag-iiyak sa kwarto niya.

Malapit ng dumilim pero nanatili parin si Ivan sa tabi ng puntod ni Carmella.

Inilagay nila ang puntod ni Carmella sa tabi mismo ng puntod ng mga magulang niya.

"Carmella, i can't live without you..." Ivan said.

Naalala nanaman niya lahat ng mga kagaguhang ginawa niya. Ang mga masasakit na salitang binibitawan niya sa tuwing nagkakamli si Carmella.

"MALAS KA TALAGANG BABAE KA!"

•

"I ALREADY TOLD YOU RIGTH?! NA WAG NA WAG MO AKONG PAKEKE-ALAMAN!"

•

"SA SUSUNOD WAG KANG MAKEKE-ALAM!"

•

"So kaya ka natagalan dahil mas inuna mo pa ang pakikipaglandian sa EX MO kesa ang inutos ko sayo??...."

•

"Ito ang tatandaan mo. Sa susunod na lalandi ka sisiguraduhin mong hindi ko makikita."

•

"Diba nangangti kana? Kaya ipapatikim ko sayo ang sarap na hindi mo pa natitikman."

Mariin na napapikit si Ivan ng maalala niya ang mga panahon na halos lumuhod at magmakaawa na si Carmella para lang mahalin siya ni Ivan.

Pero anong ginawa niya?

Binalewala at sinaktan niya lang yung taong mahal niya na siya rin'g tunay na nagmamahal sakanya.

"Why did you leave me? Why did you left without saying goodbye?" sabi nito bago tumulo nanaman ang luhang kanina niya pa pinipigilan.

"Alam mo bang ang sakit? Ang sakit Carmella. Ang sakit lang na ngayon narealize ko na kung gaano ako kagago. Ngayon narealize ko na kung gaano ako katanga para iwan, saktan at pakawalan ko lang. Ang sakit tang*na!" sabi nito. Pati laway niya'y hirap niyang lunukin dahil sa pag-iyak niya.

"You shouldn't leave me. I shouldn't feel this pain. You should do the same way that i did to you. Hurt me, but at least not in this way because the pain kill's me little by little. If i just know that this thing will happened? I will do understand and realize all the things that i have done wrong." umiiyak na sabi nito.

"I love you, Carmella and i do also miss you." pagkatapos sabihin ni Ivan ang mga katagang iyon ay ang siya namang pagbuhos ng napaka lakas na ulan na tila dinadamayan siya sa sakit at pighating nararamdaman niya.

"I don't know what to do. What can i do is just to cry to at least ease the pain. I even drunk every day just to forget the pain... Haha, but whatever i do it didn't help. Cause my heart really need you!" hindi na nito napigilan ang mapaluhod.

Ang bigat ng nararamdaman niya.

Para siyang pinagsaluban ng langit at lupa.

Hindi niya kayang mawala at tuluyan siyang iwan ng pinakamamahal niya.