LOVE WITHOUT BOUNDARIES

CHAPTER 48

CHAPTER 48

"I HOPE you had fun," ani Maxrill Won habang nasa daan na kami pauwi. Nilingon niya ako at pinagtawanan nang makita ang aking ginagawa.

Hindi pa rin ako matigil sa pagtitig at pakikipaglaro sa teddy bear na halos takpan ang upuan sa likuran ng kaniyang sasakyan. Nakalingon ako ro'n at panay ang paghawak ko sa kamay nito na mas malaki pa sa dalawa kong braso. Napakalaki niyon, nahigitan pa ang taas at katawan ko. At hindi ako makapaniwalang pinanalo ni Maxrill Won 'yon para sa 'kin.

"Sobrang saya ko, Maxrill Won," nakangiti ngunit emosyonal ko iyong sinabi, ang paningin at mga kamay ay naroon pa rin sa higanteng teddy bear. "No'ng bata kasi ako...ganito ang mga gusto kong laruan. Hindi lang gusto...pangarap ko pa nga. Pero tulad nga ng sinabi ko sa 'yo noon, wala kaming kakayahan na mabili ang mga ganito. Ngayon lang ako nagkaroon ng teddy bear na ganito kalaki. Ang saya-saya ko! Salamat, Maxrill Won."

"Seriously?" sarkastiko niyang tugon, natutuwa pa rin sa kababawan ko.

"Totoo," sinsero ko namang sagot. "Parati mo na lang tinutupad mga pangarap ko," nakanguso kong dagdag, huli na bago ko pa mapigilan ang sariling sabihin 'yon. Masyadong emosyonal at pakiramdam ko, OA na ang dating.

Naramdaman ko siyang matigilan sandali saka matunog na ngumiti. Hindi ko inaasahang itatabi at ihihinto niya ang sasakyan upang harapin ako at titigan nang matagal sa mga mata.

"I told you, I'm going to do everything to make you happy. Every...thing, Dainty and I...don't...break a freaking promise."

Halos pabulong niya lang sinabi iyon pero naro'n ang diin na para bang ngayon niya na mismo pinatutunayan 'yon. Napigil ko ang paghinga para lang mapigilan din ang emosyong bumalot bigla sa kabuuan ko. Wala akong nagawa kung hindi labanan ang titig niya.

"I don't break a freaking promise to those who matter so much to me. I swear I can go more than a promise to you. You're my life now."

Naitikom ko ang bibig ko at pinigilan ang pangiliran ng luha. Akala ko ay OA na ako sa pagiging emosyonal pero sa nakikita at nararamdaman kong emosyon sa kaniya, mukhang natural lang 'yon. Pareho kaming emosyonal ni Maxrill Won sa mga salita na para sa isa't isa. Napakasarap sa pakiramdam no'n.

Ngayon lang ako nakatanggap ng pangako na sa paraan ng pagkakasabi ay parang tinutupad na nang harap-harapan, lalong pinasasarap ang pakiramdam dahil pareho ang nararamdaman namin sa isa't isa.

Hindi ako nakasagot. Nakakahiya pero hindi ko maitatangging dahil 'yon sa masasarap na salitang binitiwan niya. Hinawakan at hinaplos niya ang pisngi ko saka muling pinaandar ang kaniyang sasakyan.

"Let's go back to that thing," sinenyas niya ang teddy bear.

"It's not a thing, Maxrill Won" nakanguso kunyari kong tugon, pinigilang matawa.

"A human, then," awtomatiko, sarkastiko niyang tugon, lalo akong ngumuso. "A freaking bear." Nilingon niya ako at nginitian. "My girl's bear."

Nag-iwas ako ng tingin ng hindi mapigilan ang ngiti. "Ngayon lang ako nagkaroon nito, ang saya-saya." Ang paulit-ulit na sabihin 'yon lang ang paraan ko para maipakita at masabing masaya talaga akong nakatanggap ng gano'n.

"Well, it's not...I mean, that thing is unusually big. Is it even normal for kids to have such a huge thing to play with? I don't think so. Unless..." Nagkalingunan kami. "You saw your friends playing with this kind of...can you even call that a toy?" Napakarami niya nang sinabi. "What I was trying to is that...it's okay if you don't have this kind of bear when you were a kid."