Ruling The Last Section (Season 3- Final)

Kabanata 209

Kabanata 209:
Legacy

"Narito na kaming lahat! Ngayon ka pa ba susuko!" sigaw niya.

"Narito? N-Naroon sila Pierce, may nakatutok na baril sa sentido! Sa tingin mo kaya kong magpatuloy kung ganoon ang sitwasyon nila don huh? Sa tingin mo hahayaan ko na ilang buhay ang mawala dahil sa akin?" humihikbi kong sinabi. Nanatili ang ekspresyon ni Pierce. Para bang walang pakialam ngayong umiiyak na ako. O sinasadya niyang huwag pansinin ang umaagos kong luha sa mukha.

"Ano? Matapos lahat, isusuko mo ang sarili mo sa kanila?" hindi niya makapaniwalang tanong. I nodded.

"Pierce, I'm sorry." he shook his head. Hindi matanggap ang sagot ko. His eyes turning bloodshot now. He licks his lower lip like he's trying to calm down.

"I just don't want all of you to sacrifice your life for me! It's not worth it! It's not, I'm telling you! Ayoko na maraming buhay ang mawala!

"Tapos ano? Kapag sumama ka sa kanila mauulit na naman ang bangungot na nangyari noon! We will also feel the nightmare from the past! We don't want to lost you!"

"I don't want to lost all of you t-too!" nabasag ang tinig ko at umagos muli ang mga luha. Napahilamos ako sa mukha. He didn't speak.

"Ayoko Pierce! Do you think I can risk all of your lives just for me to be alive in return! Hindi ko susugal ang buhay niyo!" balik ko at napapikit siya ng sobrang riin. He even pull his hair a bit. Pagkadilat niya ay tumingin siya diretso sa mga mata ko.

"Oh sige aamin na ako bago pa may mangyari sa akin na kung ano!" sigaw niya.

"A-Ano?" bigla akong naguluhan sa sinabi niya.

Kinabahan at nanlamig bigla sa kung anong aaminin niya sa akin ngayon. I just hate revelations. I already heard too many revelations and I don't know if I could handle another bad one.

He muttered something under his breath before he said the words that make me stunned.

"Oo may gusto ako sayo, Raiven! I like you! But I don't have any plan to steal you from Kuwai. I am contented to only watch you this way!" Pierce said and my mouth parted. Halos lito pa akong tumingin sa kanya.

Umurong ang luha ko at biglaang natigil ngayon sa paghikbi.

"H-Huh? Ano bang sinasabi mo, Pierce?" saad ko. Gulat pa sa inamin niya. I don't know if this is his way to make me stop crying and sobbing because it's so effective. I really stop crying and sobbing now.

I know I tease him before about having an interest in me, but I never really thought that there was a chance that he will really like me. He averted his eyes after saying it. Nakaiwang nakaawang ang labi ko.

"Fuck, bakit pa ba kasi ako umamin! Now you would think there's a malice everytime I'll hug you." nalaglag ang panga ko.

Kung ganoon, totoo itong pag-amin niya? Gusto niya ako? Kailan pa?

"This is not the right time for romance." a cold breeze of air suddenly slap my body when I heard that familiar voice.

Nawala agad sa isip ko ang sinabi ni Pierce dahil agad nilamon ng isip ko ang pagkikilanlan sa tinig na iyon. Naestatwa ako sa kinatatayuan. That voice....

"You are indeed a blooming rare rose without thorns, who can seduce anyone. All men wants to pick you, because you're such a perfection. You don't have thorns so anyone won't be afraid to hold you. Kaya hindi ka dapat pinipitas, hinuhugot dapat para hindi na mamukadkad pa." the familiar voice said. Mas napako ako sa kinatatayuan nang mas matagal marinig ang tinig niya. Mas lalo ko lamang nakompirma.