Ruling The Last Section (Season 3- Final)

Kabanata 224

Kabanata 224:
Kisses

Humihikab pa ako nang kapain ang phone para patigilin ang alarm noon. Hindi ko alam kung pang-ilang beses ko na iyong pinatay at sinubukang bumangon pero lagi akong nabibigo. This is probably the nth time I snoozed the alarm.

I groaned when I couldn't stood up, my bed feels like it's embracing me tight. Maanghang pa ang mata ko nang idilat iyon kahit na sapat naman ang oras ng tulog ko. Sa tingin ko nasanay na ang katawan ko sa kahit anong oras magising sa hospital.

Sabi ko sabik na ako na bumalik sa eskwela pero ngayon hindi man lang ako makabangon rito sa kama. Sigurado bang gusto ko nang bumalik? Raiven you liar!

Oo sabik ako pero ganoon pala kahirap na mag adjust lalo na at ilang araw na puro pasarap lang ako sa pagtulog sa hospital.

I groaned again and force myself to stood up. Naantok pa ang mga mata ko at ang katawan ko naman ay gustong gusto pang humimlay sa kama. Tumingala ako para makita kung anong oras na.

"Shit!" I cursed when my eyes drop down on the wall clock. It's already seven o'clock and the class will start at 8! I only have one hour left! Napadilat nang malaki ang mata ko nang makita ang oras.

Iyon yata ang nagbigay sa akin ng motibasyon na tumayo na. I frantically stood up and get my towel in the rack. Nakakapagtaka na walang gumising sa akin na kahit na sino. Sila Xerox o kaya si Kuwai, o kahit sino ritong kasambahay sa mansion nila. Nasanay ba sila na hindi na ako nagpapagising dahil kusa naman na akong bumabangon noon? Iyon nga siguro!

Pero hindi ba sila nagtaka na kung anong oras na at hindi pa ako bumababa!

I immediately went to the shower room and do my routine. My uniform was already ready since last night. Ako mismo ang nag-plantsa noon dahil sabik nga ako sa pagbabalik sa klase, pero anong oras na rin pala ako magigising.

I try my best to shower fast and I hope I succeed. Bahagya akong napapikit nang pagkalabas sa banyo ay bente minutos na ang nabawas sa isang oras ko dahil sa paliligo. Nagpatuloy pa rin ako. Mabilis akong nag-ayos. I carefully wear my uniform and check myself in the mirror.

I swung the bag in my arm after I done all of my routine. I look at my wristwatch and I pinch my eyes close when it says I only have fifteen minutes before the class starts! Pagkabukas ko ng pinto ay malalaki ang hakbang ko sa pasilyo. Hanggang ngayon wala pa ring kumakatok o pumupunta sa kuwarto ko! Wala rin akong nakasalubong paglabas! Tahimik ang bumungad sa aking pasilyo.

Seriously?

Nasaan na ang mga tao rito? Sila Kuwai at Xerox? Gising na ba sila? Huwag nilang sabihin nakalimutan nila na ngayon ang balik namin sa klase?

I am wearing my ID while I'm walking downstairs, at doon lang bumagal ang paglalakad ko nang makita si Kuwai na papaakyat na. Papasalubong sa akin. Our eyes met and he immediately smiled at me.

Bagong ligo na siya pero nakapambahay pa! Halos umawang ang labi ko sa gulat! Malalate na kami!

"Kuwai!" tawag ko sa napuna sa ayos niya. Nagpapanik na ako pero siya mahinahon ang paghakbang patungo sa akin. Habang ako napahinto na sa hakbang ng hagdan.

He immediately caged me on his arms for a hug, then he planted a kiss on my forehead as a greeting. Saglit akong napanguso at bahagyang nabawasan ang pagpapanik ko sa ginawa niya.

"Good morning." he greeted but I am still thinking about the running time. I could smell his minty scent again. He looks fresh with only his white shirt and his usual black sweatpants.

God Raiven, you're going to be late for school and yet you still have the time to check on him? I can't believe this!

"Bakit hindi mo ako ginising ng maaga?" I ask him while he's checking my uniform. His lips twitched.