Ruling The Last Section (Season 3- Final)

Kabanata 211

Kabanata 211:
Sorry

"Papaanong nakapunta ka rito?" iyon agad ang tanong ko sa kanya nang huminahon sa nangyari. Bahagya pang inuubo dahil sa nalanghap na usok. Amoy gamot iyon kaya bahagya akong napakurap-kurap. I feel a little bit dizzy because of that.

"My brother contact me. He needs help so... I respond that I'm in, to save you." sagot niya. Kinasa ngayon ang baril na hawak niya. Doon ko lang rin napansin na may sandata pala siyang dala. Tumingin lang ako sa kanya.

Hinawakan niya ang balikat ko at tinulak ang katawan ko sa gilid niya. Sa pader. Kumunot ang noo ko sa gagawin niya.

After a few minutes he open again the door of the room where I came from. Kung nasaan rin sina Addison Dahan dahan pa ang pagbukas ni White roon, parang sinisigurado na walang sasalubong sa kanya.

He raised his gun. Pagkatapos ay sumilip at siniguradong wala nang aatake pa sa amin. Sumilip rin ako at nakita na nakahandusay na sa sahig ang mga katawan nila Addison at ng iba ko pang mga pinsan. Mga wala ng malay.

Mukhang pampatulog ang usok na iyon. You will passed out once you inhale the smoke. Tama ang hinala ko. Mabuti na lang at hindi ko naman masyadong nalanghap ang usok kaya mabuti-buti pa ang pakiramdam ngayon.

"He's Addison, right?" tanong sa akin ni White. I nodded slowly.

"Sana pala pinatamaan ko ang isa niyang paa para hindi na talaga siya tuluyang makalakad." ani White at humakbang papasok sa kuwarto. Hinawakan ko ang braso niya na may hawak ng baril ng akmang itutok iyon kay Addison.

"That's too brutal. Tama na ang natamo niya. Hindi mo na kailangang dagdagan pa." saad ko. Walang nararamdaman habang nakatitig sa nakahandusay na katawan nila Addison.

"Even my hands were itching too to beat him so bad for all of the trauma he gave me before, I won't come to an extent to be evil to make him suffer. I'll let the law punish him."

"But before the law, he needs to face his nightmare with the last section. Titigil na ako ngayon, dahil alam kong mas gustong gustong mahawakan nila Light ang lalaki na ito. Ipapaubaya ko na siya sa kanila." aniya. Nakahinga ako ng maluwag roon at tumango.

Hindi na namin kailangang magsayang ng oras rito. Wala ng malay sila Addison at siguradong matagal pa bago iyon bumalik. Gusto ko pa rin sana silang kaharapin pero kontento na rin ako sa binigay sa kanila. Napuruhan ko naman sila kahit papaano.

Bumaling ako sa pasilyo.

"Let's go, White. We need to get Pierce." saad ko at akmang aalis na sa puwesto nang matigil ako sa paghakbang sa sinabi niya.

"I already get him. Naghihintay na siya sa atin sa tagong silid." napaawang ang labi ko roon. Kung ganoon totoo ngang narito siya.

"What? So you get him first?" I ask. He nodded.

"Yeah, because I knew you will search for him. Hinding hindi ka agad susunod sa akin hangga't hindi mo siya nakukuha kaya siya na ang inuna ko para makaalis na tayo agad rito."

"Anong kalagayan niya? May malay ba siya?" nag-aalala kong tanong. Simula noong mawalan ako ng malay, wala pang matinong lunas na naibibigay kay Pierce.

"He can barely walk so I left him in a safe room so I can go here to you. May malay naman siya pero sa tingin ko sa mga natamo niya, he passed out now."

"Kung ganoon puntahan na natin siya!"

"Let's go. Sumunod ka sa akin at ituturo ko ang daan." saad niya at sabay na kaming tumakbo. Hinawakan niya ako sa braso ko at hinila patungo sa kanang direksiyon ng pasilyo. Hinayaan ko na siya dahil sa itsura niya mukhang alam niya ang daan.