Kabanata 229

8.3K 421 448
                                    

Just a reminder that RTLS Season 3 is under the general fiction genre. This book contains violence, abuse, offensive language, and mature scenes. So I hope you're old enough to read this book. (Pero wala namang ganap sa chapter na 'to hahaha) I just said this now as a reminder for all of you. Please, always read at your own risk. Thank you!

Kabanata 229:
Transferee

Pagkatapos naming mag-agahan ay agad na rin naman kaming kumilos para umalis. Nag-aabang na sa akin si Kuwai sa sasakyan, habang si Xerox nasa kabilang banda dahil hihiwalay siya sa amin ngayon at ipagmamaneho ang sarili niya.

Kuwai creased his forehead when I walk passed his car.

"Kakausapin ko lang si Xerox saglit." paalam ko sa kanya dahil may nakalimutan pala akong gawin. Nawaglit sa isip ko sa sama ng loob ko kagabi at sa paglutang ng isip kaninang umaga. Buti na lang at naalala ko bago kami umalis.

"Okay, I'll wait here," Kuwai said and I nodded.

I need to check Xerox's bag before we go to school. Hindi ko pa natitignan ang bag niya dahil sa nangyari kagabi. Kung kay Kuwai walang weirdong bagay na naisilid sa bag niya, kay Xerox maaring meron.

Xerox was about to start the engine of his car when I stop in front of him.

"Bakit? Sa akin ka sasabay?" tanong niya at ngumisi. Umiling naman ako at mabilis siyang sumimangot.

"Tss, doon ka na sa Kuwai mo!" kunyaring taboy niya sa akin pero bahagya ko lang hinila ang tenga niya.

"Aww." daing niya. Umikot ang mga mata ko dahil sobrang hina lang naman noon. Binalewala ko ang mabilis niyang pagtatampo.

I search for his bag and I saw it beside him. Tumikhim si Xerox at bumalik na sa normal niyang ekspresyon nang sumulyap sa kamao ko na may bandage.

"How's your knuckle?" Xerox asks.

"Fine. Mababaw lang naman ang mga sugat kaya gagaling rin ito agad." sagot ko.

"Hinayaan lang kita kagabi dahil gusto kong pakawalan mo ang galit mo. You're so mad and it's not good if you will only store it inside your chest. I let you drink so you could release all of your emotions. Pero sa susunod hindi na, lagi na lang nasusugatan ang kamao mo. Hindi maganda." aniya. Napatitig naman ako sa kanya ngayon.

"Your hands were so flawless and I want it to stay like that." he reaches for my knuckles and looks at them.

"You don't like my scars and bruises?" I ask. Iniisip ko na baka ayaw niya na may peklat ang balat ko. Agad na umiling si Xerox.

"Of course not. I love all of you. It's just that, I don't want to see you hurt. Ayaw kong nasusugatan at nasasaktan ka." ani Xerox sa marahan na tinig. I sigh at that.

Xerox could say I love you many times on me normally and I never feel awkward about it. We both find those phrases as normal words to say to each other. Him saying those words to me was like saying Thank You. Hindi na ako naninibago kapag sasabihin niya iyon sa akin.

Whenever he say those words to me I could feel his sincerity and purity of being a concerned friend.

"Scars were already part of my life, Xerox. I have a lot of scars, most of them are hidden on my skin but marked on my chest." I said and Xerox look at me straight in my eyes.

"Then let us cover those scars with my and the last section's love?" he ask. Naningkit ang mga mata ko sa kanya pero kalaunan tumaas ang sulok ng labi ko. Napangiti na rin si Xerox.

"Huwag mo nang uulitin iyong kagabi. Hindi rin pala madali iyong mga nagawa ni Helix habang tulog ako. Paniguradong sumakit rin ulo niya kakabantay sayo noon." pangaral ni Xerox.

Ruling The Last Section (Season 3- Final)Where stories live. Discover now