ÇOCUKLUĞUM | Lise

•4•

- 02.09.2022-

Cem Adrian - Sena Şener| Yine mi Yol

Yaslandığım kapıya daha sıkı tutunarak, dik durmaya çalıştım. Benim duyduklarım gerçek miydi? Babası ona ne yaptırmaya çalışıyordu? Ne konuda onu zorluyordu? Hepsi, bir soru işareti olarak zihnimde belirseler de, bir şey demeden tekrar yerime oturdum.

''Salim efendi,'' dedi oldukça gür bir sesle. ''Buraya gel.'' Salim efendi, Bulut'un komutunu seri bir şekilde yerine getirirken, ben de olup biteni çözümlemeye çalışıyordum. Salim efendi, hızlı adımlarla yanıma geldi.

''Sizi evinize bırakacağım efendim.'' Bulut'un olduğu tarafa baktım ve onun yanıma gelmesini bekledim. Ama gelmemişti. Yanına gidecek değildim, beni göndermeye bile gelmiyorsa, demek ki gerçekten gitmemi istiyordu. Babası yüzünden canının sıkılmasını anlıyordum, ama bu da neydi şimdi?

Ben ne yapmıştım ki ona?

''Peki, tamam,'' dedim gülümsemeye çalışarak. Masanın üstündeki çantamı da hışımla aldım ve Salim efendiyi takip ederek, çiftlikten çıkış yaptım.

Hüzünle arkamı dönüp, çiftliğe baktığımda Bulut'u görmeyi umdum ama yoktu. O kadar mutlu olmuştum ki bugün, ama şimdi hepsi Bulut'un bu yaptığından sonra boğazıma dizilmişti. Salim efendi, beni kızların yanına bırakırken ona kısaca teşekkür edip arabadan indim, anneme de hızlıca bilgilendirme yapıp, Gizem'in evine geçtim. Merve de gelmişti.

Kapıyı çaldığımda kireç gibi olan yüzümü Gizem, hemen fark etmişti ve beni kolumdan çekiştirerek içeri soktu. Ben de zaten hiç direnmemiştim. ''Ne oldu sana?'' diye sordu hemen. Gizem'in annesi Nermin teyze de bu halimi gördüğünde, koşarak yanıma geldi ve beni kendine çekti.

''Oy güzel kuzum benim,'' dedi saçlarımı okşarken. ''Bembeyaz olmuşsun. Kim üzdü seni?'' Gizem, benim kolumdan tutarak, Nermin teyzenin kollarından çekti. Ama Nermin teyze, çok tatlı, samimi bir kadındı, benim ikinci annem gibiydi, bana sarıldığında sıcacık bir yuva bulmuş gibi hissediyordum.

Gizem, kötü olduğumu biliyordu ve önce kendisi konuşup, durumu halletmek istiyordu. Gizem'in komutuyla odasına doğru yol alırken, kapı çalmıştı ve Nermin teyze açtığında Merve koşa koşa yanımıza gelmişti. ''Ne oluyor kızım? Güneş kötü dedin, nasıl evden çıktığımı bilmedim.''

İçimde tuttuğum bütün duygular, Merve'nin Güneş kötü demesiyle adeta dışarı doğru fışkırırken, kızlara sımsıkı sarıldım. ''Güneş, hemen anlatıyorsun bana hemen,'' dedi Merve gözyaşlarımı silerken, oldukça ciddi bir sesle.

''Kim bu hale getirdi seni?'' diye sordu Merve ciddi bir sesle. ''Yoksa Bulut mu?'' diye ekledi Gizem. Sesi, bunun aksi olmasını ister gibiydi. Ama tam da üzerine basmıştı, burnumu çekerek başımı aşağı yukarı salladım. Onlara kısaca her şeyi aktardığımda, beni dikkatlice dinlemiş ve yorum yapmaya başlamışlardı.