"Her insan potansiyel bir suçludur..."
Peki ya siz? Siz bir potansiyel suçlu olduğunuzu anlayabilir misiniz?
Ahh, sanmıyorum.
Çünkü onlarda anlayamadılar...
#Suçlular 1 (02/02/2023)
#Olaylar 2 (06/12/2023)
Merhabalar... Uzun süredir yeni dünyalarda vâr olmamıştık, kısmet bugüneymiş.
Başlangıç tarihinizi buraya yazabilirsiniz <3
Keyifli okumalar, oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınız...
! Bu kurguda yaşanılan olaylar tamamen uydurmadır. Sizi ve psikolojinizi etkileme olasılığı olduğunu şimdiden söylemek isterim, dikkat etmenizde fayda var.!
"Toplum suçu hazırlar, suçlu onu işler." -H. Buckle-
"Suç, toplumsal düzenin bozukluklarına karşı bir protestodur." -Dostoyevski-
\====================\
🎶 Red- Step İnside, the Violance
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her insan potansiyel bir suçludur. Çünkü her insanın iyiye yorduğu bir tarafı varken, bir diğer tarafı da kötülüğe yorulur. İşte bu yüzden aramızda dolaşan bir çok insan bir potansiyellik taşır. Bu suçlar aslında küçükken başlar.
İlk başlarda belki birilerinin önünde yemeğini çalarız, biraz büyürüz belki de birilerinin kalemlerini ve eşyalarını çalarız.
Amacımız kötü değildir belki ancak yaptığımız bu iş oldukça kötüdür.
Biraz daha büyürüz ve duyguları çalarız.
Aslında potansiyel suçluluk insanın psikolojisi ile doğru orantıda yürür. İnsan bir iptir ve suçluluk, psikoloji adı verdiğimiz cambaz tarafından ipte yürütülmeye çalışılır. İpten düşersen, ölürsün.
Yani bir suçlu olursun.
Sadece bir gün içinde milyonlarca insanın içinde yürürken aslında bilmediğimiz olayların, karakterlerin, zihinlerin içinden de geçip gitmiş oluyoruz.
Kaldırımda sessizce yürürken size doğru gelen ancak yanınızdan öylece geçip giden birinin potansiyel bir suçlu olduğunu bilemezsiniz...
Veya her gün muhabbet edip, deli gibi eğlendiğiniz dostunuzun geceleri pis işler yaptığını bilemezsiniz...
İş yerinde çalıştığınız ve sizin patronunuz olan o kişinin gizli para akladığını bilemezsiniz...
Kız kardeşinizin sizin arkanızdan gizlice kumar oynadığını, kendini her akşam bir bar köşelerinde madde çekerken bulunduğunu asla bilemezsiniz...
Ve siz... Siz asla kendi zihninizi bilemezsiniz. İçinizdeki potansiyel suçlunun ne zaman uyanacağını, ya da uyandığını hiçbir zaman bilemeyeceksiniz.
Çünkü size göre iyi olan şey aslında bir suçluluk taşır olacak, ve sonunuz dört duvar olacaktır.
Ya da elinizin kolunuzun sallandığı boş sokaklar.
Bende içimdeki ve zihnimdeki o potansiyelliğin ne zaman ortaya çıkacağını bilemem. Ancak bunu engellemek her zaman benim elimde.
Keşke şuan da da elimde olan bir şeyler olsa, mesela bu toplantıyı bir an önce bitirmek gibi...
"Patricia, beni anladın değil mi?" Burnumun üzerinde duran gözlüğü kenarından tutup düzelttim ve küçük bir gülümseme ile kafamı salladım. "Evet efendim, elbette." Soruşturma başkanının yüzünde hoşnut bir gülümseme oluştu ve saçları gibi siyah kravatını düzeltti. "Bunu duyduğuma sevindim. Unutma Patricia, karşındaki o insanlar birer suçlu. Lütfen bunu unutma."
Oturduğum sandalyede dikleşirken önümdeki masada 5 dosya vardı.
5 suçlunun dosyası.
"Unutmayacağıma söz veriyorum, efendim. Çok dikkatli olacağım." Başkan kafasını salladı. "Olacağını biliyorum zaten yanında sorumlu bir ajan da olacak." Ah evet... Bir de bu vardı.
Bu soruşturma sorumlu bir FBI ajanı ile yürütülmesi gerekiyordu çünkü adli bir projeydi.
Seans vermem gereken bu 5 suçlu bir suça daha karışmıştı. Ancak gizli soruşturmadan dolayı bilgi verilmiyordu. Bir suç dosyasını açıklığa kavuşturmak için psikolojik yollara başvurulma kararı alınmış, adli alanlarda lisans yaptığım için göreve ben atanmıştım. "Zaten birazdan o da gelmiş olur." Başkan cümlesini bitirir bitirmez kapı üç kez tıklatıldı ve ardına kadar açıldı.
Gözlerim içeriye giren kişiye dönerken ilk önce belinde asılı duran rozeti gördüm. Yavaşça ayağı kalktığımda başkan bana doğru yürüdü ve ajana itafen, "Hoşgeldiniz, bizde sizi bekliyorduk." Dedi. Ajan başını hafifçe eğdi ve tam karşımda durdu. Kendine has kahve saçları, aynı renge sahip gözleri vardı ve hatlı yüzüne yakışır burnu ve dudaklara sahipti.
Elimi uzattım ve küçük bir gülümseme ile, "Patricia Donovan" diye mırıldandım. Büyük eliyle elimi kavradı ve hafifçe sıktı. "Memnun oldum, Ajan Victor Connell." Duygularımız karşılıklı dercesine kafamı eğdim. Başkan yerinde hafifçe kıpırdanıp boğazını temizledi. İkimiz de başkana döndük ve son sözlerini duymaya hazırdık.
"Ajan Connell ve sevgili Patricia, artık hazırsınız. Unutmayın, bu son derece önemli ve adli bir vaka." Göz ucuyla başkanı pür dikkat dinleyen ajana bakıp tekrar önüme döndüm. "Başarılı olacağınızı biliyorum, iyi görevler." Masaya dönüp beş dosyayı topladım ve çantamı alıp odadan dışarıya çıktım.
Arkamdaki kapı bir kez daha açılıp kapanırken tam yanımda durduğunu biliyordum.
"Ee ortak?" Dedi. Gözlüğümü düzelttim ve tam karşımdaki seans odasına baktım. Benim omzum onun koluna değiyordu.
"Nereden başlıyoruz?"
Açıkçası mükemmel bir soruydu ve ben cevabını çok iyi biliyordum. Hafifçe gülümsedim. Ayrıca ne ara ortak olduğumuzu da bilemiyordum, neyse neydi.
"Tabi ki de potansiyel suçlularımızla sohbet ederek." Dedim.
===================================
Selaaammm =)
Umarım giriş bölümünden finale kadar bu gerici hikayede benimle beraber olursunuz, bunu çok istiyorum...
Bölüm ile ilgili düşüncelerinizi hemen buraya yazabilirsiniz...
Sizleri çok seviyorum ve yeni maceraya hoşgeldiniz diyorum.
Ben Victor ve Patricia 'yı çok sevdim, umarım sizlerde seversiniz.
Yeni bölümde görüşmek üzere, hoşçakalın Zihin Tutsakları :)
