"Her insan potansiyel bir suçludur..."
Peki ya siz? Siz bir potansiyel suçlu olduğunuzu anlayabilir misiniz?
Ahh, sanmıyorum.
Çünkü onlarda anlayamadılar...
#Suçlular 1 (02/02/2023)
#Olaylar 2 (06/12/2023)
Öncelikle bin okunma için çok teşekkür ederim, sonra da yaz tatiliniz güzel geçer umarım, çok güzel bir yaz geçirin....
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın...
\==========/
Nour - PremierAmour
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bana evlenme teklifi etmişti...
Karşımda uzun boyuyla ve baş döndürücü gülümsemesiyle duran bu adam bana saniyeler önce elinde tuttuğu yüzükle evlenme teklifi etmişti. Adımlarım benden bağımsız öne doğru gitti. Kalbim de tıpkı adımlarım gibi hızlı hızlı atmaya başlamıştı. Olduğum yerde kalınca, o adımlarımın devamı gelmeyince bana doğru gelen o adam oldu.
Victor yavaşça bana doğru yürüdü ve yüz yüze gelene kadar durmadı.
Tam önümde durduğunda bu sefer dizlerinin üstüne çöktü. Kafamı eğip baktığımda kutuyu bana doğru tutmuş otuz iki diş gülüyordu. "Yolun ortasında dizlerimin üstüne çöktüm, lütfen donup kalma ölmek istemiyorum çünkü her an bir araba çıkıp gelebilir."
Tepki dahi veremedim çünkü sanırım dediği gibi donup kalmıştım.
"Sen," Diye mırıldandım en sonunda. "Sen, nasıl? Victor kalk." Başını iki yana salladı. "Cevabını duymadan olmaz. Bir kere daha dizlerimin üstüne çökmüş bir durumdayken soruyorum, Patricia... Kalbim de senin önünde diz çökmüşken, sevgilim. Benimle evlenir misin?" Kalbimin sesi kulaklarımda yankılanmaya başlarken gözlerinin tam içine baktım.
Bana öyle büyük bir umutla ve aşkla bakıyordu ki nefesim kesildi. Bu bakış aşktı, yani en azından öyle olması gerekirdi çünkü hiçbir göz böyle bir bakışla bir insana bakamazdı. Aşk denen duygu bunları bir insana nasıl yaptırıyordu bilmiyordum.
Aşk bana da bir şey yaptırmıştı.
"Evet," Dedim. Dört harf tek kelimeydi ve bu kelime ikimizi de aynı anda gülümsetti. "Lanet olsun ki, evet!" Diye çığlık attım. Bir yolun ortasındaydık ve ben çığlık atıyordum. Victor hızlı bir şekilde ayağa kalktığında boynuna atlayıp sarıldım. Beni belimden tutup göğsüne bastırdı ve ben mutluluktan ağlamak üzereydim. "Evet Victor hem de sonsuza denk." Diye mırıldandım. "Ne olursa olsun evet çünkü ben artık bazı şeylere geç kalmak istemiyorum. Ben sana geç kalmak istemiyorum."
Şakaklarımdan hızlı bir şekilde öptüğünde kutunun içindeki tek taş yüzüğü alıp titreyen elime doğru uzandı. Yüzüğü parmağıma geçirdikten sonra elimin üzerini öpüp bana uzun uzun baktı. Bir süre sonra, "Geç kalmayacağız, artık değil." Dedi. "Ömrümün en güzel anı için çok beklemiş olabilirim ama buna değer. Daha önceden dedim ve yine diyorum, bebeğim. Sen buna değersin, sen her şeye değersin." İki elimle yanağını kavrayıp yüzüne doğru yaklaştım ve dudaklarımızı birleştirdim.
