ZİHİN KATİLLERİ (+18)

13. Gün

Hepinize merhabalar efendim. Yeni bölümle yeniden tanıdık mekanlardayız.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmazsanız çok mutlu olurum, teşekkürler şimdiden ve keyifli okumalar.

\=======/

Yüzyüzeyken Konuşuruz - Sen Varsın Diye

Adele - Set Fire To The Rain

Sam Scott

Hayatın benle bir çok kez taşak geçtiği oluyordu elbette ama şu an ki durum ne yazık ki hayatın değil Victor'un benimle taşak geçmesiydi.

"Şaka yapıyorsun?" Dedim karşımdaki manzaraya. Manzaraya da gelecek olursam ortak ve iş arkadaşı sandığım iki dostum yiyişiyorlardı.

Tamam belki bu ağır bir tabir olabilirdi ama lanet olsun manzara tam olarak buydu!

Patricia, Victor'un kucağında oturur bir vaziyette kaçamak bakışlarıyla bana bakıp duruyordu. Arkamda duran kapıyı benden başka kimse görmesin diye kapattım çünkü daha fazlasına katlanamazdım sanırım. "Bu bir şaka olmalı. Siz şaka yapıyorsunuz değil mi?" Onlara doğru yürüyünce Patricia Victor'un kucağında inmek için hareket etse de Victor buna izin vermedi. Ona sarılıp daha çok kendisine çekti ve gözlerini bana dikti. "Açıklama bekliyorum." Dedim.

"Ne açıklaması?" Dedi. Elimle ikisini gösterip, "Burada neler olup bittiğinin açıklaması tabiki de seni aptal! Belirli bir yaş seviyesine hitap eden tiyatro çekmiyorsanız ikinizin dudakları neden birleşikti ve şu an kıza çiftleşmek isteyen erkek hayvanlar gibi neden sarılıyorsun?" Ellerimi belime koyarken Patricia'yı daha fazla utandırmamak için ona bakmadım çünkü yüzünü Victor'un gömleğine gömmüş muhtemelen kalan hayatını orada sürdürmek istiyordu.

"Sana açıklama yapmayacağım?" Ağzım beş karış açık bir şekilde kala kaldım. "Pardon?" Diye bağırırken yüzünü buruşturdu. "Victor kendine gel ben senin arkadaşınım. Hatta siktir et arkadaşlığı annen ve babandan daha çok gördüğün o insanım. Bu arada anne ve babanı ziyarete gitmem lazım beni özlemişler." Ahh o tatlı ve ponçik çifte bayılıyordum. Yani daha çok Victor'un annesine bayılıyordum çünkü kadının mükemmel bir el lezzeti vardı.

Babası ise bir iş adamlığının getirdiği hediye olarak son derece ciddi bir insandı ama örnek aldığım nadir insanlardan da biriydi. Connell ailesini seviyordum.

Ama şuan var olan tek çocuklarını öldürebilirdim.

"İstediğin zaman gidersin bana fark etmez ama fikrim değişmedi, sana açıklama yapmak zorunda değilim." Dudaklarım aralanırken Patricia bir anda ayağa kalkınca geri kapandı. "Ama benim açıklama yapma zorunluluğum var!" Dedi. Bana üzgün üzgün bakarken yanıma kadar gelip kollarını belime doladı. "Sen iyi bir arkadaşsın Sam ve seni üzdüğüm için özür dilerim." Kollarımı ona dolayıp sarıldım.

Victor'un bakışları kısılmış beni izliyordu. Ona Patricia'nın arkasından orta parmak çektim. "Özrün kabul edildi ortak." Dediğimde geri çekildim ve elimle Victor'u gösterdim. "Ama onunla konuşmama kararı aldım." Karşı koltuğa oturup bacak bacak üstüne attım ve kollarımı göğsümde birleştirip Victor'a baktım. Bana Tanrının cezası gibi bakıyordu.