BERCESTE

88. İKİNCİ ŞANS

Hoşgeldiniz.

Oy verdiysek iyi okumalar. Satır arası yorumlarda buluşalım.

Kaos.

Şu yaşadığımız tam bir kaostu. Meğersem az önce son akşam yemeğimizi yemişiz.

Bir kısmımız ayakta, bir kısmımız oturuyor. Ben ve Hande dışında herkes konuşuyordu. Bağırıyorlardı desem daha doğru olurdu sanırım. 

Amcam Ateşinde babası olduğunu söylediği anda başta bir sessizlik oldu. Herkes birbirine baktı ve şimdi tam bir karmaşa hakimdi salonumuzda.

"Miraz otur yerine de bir dinle."

"Daha ben ne dinleyeyim ? Daha başka yediğin nasıl bir halt olabilir ?!" dedi Miraz bağırarak. Onu ilk defa bu kadar bağırırken görüyordum. 

Mirazın anlamadığı ya da anlamak istemediği şey şuydu ortada bir aldatma yoktu. Amcam defalarca söyledi. Ayrıldıkları zaman Mihri hanımın hamile olduğunu bilmiyormuş. Ki amcamı bırakanda Mihri hanım, hamile olduğunu söylemeyende... "Doğru söyle lan ismimi bilerek mi Miraz koydun ?" bile dedi Miraz.

Miraz, Mihri.

Ben dahil birkaçımız durup amcama baktık. "Yok artık ! Annene saygısızlık yapıyorsun şuan kelimelerine dikkat et Miraz !" diyerek bağırdı amcamda en sonunda. 

"Aynen benim yaptığım saygısızlık. Sen haltları yerken..." Mirazı kesen bu sefer babam oldu. Adını öyle bir bağırdı ki Miraz sustu. "Ne bu çocuk çocuk tepkiler ? Kendine gel karşında baban var, ses tonuna dikkat et !" dedi. "Anlatıyor sana sen dinlemiyor musun ?!" dediğinde babam, Miraz "amca..." dese de babam "kes." dedi.

İlk defa Mirazla böyle konuşuyordu. Yani ben ilk kez şahit oluyordum.

Ateşle Karan arasında da bir atışma söz konusuydu. Üstelik şuan Ateşin patlamaya yer aradığını fakat kimseyi de tanımadığından bütün öfke ya da hissettiği her neyse patlamasını içinde yaşıyor anca Karana kusuyordu. "Sen biliyordun ! Ondan getirdin beni buraya. Birde diyor ki ne olursa olsun çekip gitmek yok falan.." dedi. Ateşin boynu kıpkırmızı olmuştu gözüm üzerlerinde olmasa Karan herhalde boğazına yapıştı derdim ama yok... Tamamen sinirden kızarmıştı Ateş.

"Biliyormuş tabi şunun sıfatına bak !" dedi Miraz. İlk defa kardeş kardeş bir konuda hemfikir oldular diye mutlu olabilir, duygusallaşabilirdim ama birbirlerine katıldıkları konu Karana saldırmak olunca bir şey yapamadım.

"Biliyordum. Hatta ŞEÇKİNLERE ben söyledim." dedi Karanda.

Aferin aslanım hep böyle yangına körükle git.

"İyi bok yedin !" dedi Ateş.

"Yedireceğim ben sana bu lafları sonra, dua et ailenin yanındasın." dedi Karanda.

"Aile diyor çıldıracağım." dedi Ateş yüzünü sinirle sıvazlarken. 

"Bu biliyorsa kesin bu da biliyordu." dedi Miraz beni işaret ederken. "Bu deyip parmağınla gösterme Haleyi kırarım o parmağını." dedi Karan bu sefer sinirle. 

"Gel ! gel sen kaşınıyorsun zaten. Alalım senin kaşıntını biz bir." dedi Mirazda kollarını iki yana açarak.

"Miraz biraz sakin olur musun annecim." dedi yengem. Miraz annesine kıyamadı ama içinde de kopan öfkeyle arkasını döndü elini yumruk yapıp dişlerini geçirdi eline. Annemle göz göze geldik. Hafifçe başını yana doğru yatırdı. Ayaklandım. "Biraz bahçeye çıkıp sakinleşsek mi ? Hepimiz gerildik. Bir nefes alalım sonra devam edelim konuşmaya." dedim. Ateş "başlarım size de konuşmanıza da tiyatro mu çeviriyoruz burada." dedi bana doğru yürüdü. Evden çıkıp gidecekti. Durması için hafifçe öne geçip kolumu uzattığımda "çekil." deyip beni itti. Arkamda dizlerimin hizasında koltuk olduğundan birden dengemi sağlayamayıp koltuğa düştüm.