Kankamla Evlenmek mi? (tamamlandı.)

Ben mi?

Hakan Beyden...

Hepimiz odalara çekildikten sonra Ayşeyle yalnız kaldık. Ayşe birşeyler demek istiyor gibiydi. Ona "n'oldu?" dedim. Ayşe;

"Hani Mert'i evlendirecektik ya, benim aklımda biri var."

"Kim?"

"Aslı."

"Aslı mı? Ama onlar birbirini arkadaş olarak görüyor. Bu zamana kadar birbirleriyle böyle bir birliktelikleri olmamıştı. Şimdi böyle birşeyi nasıl karşılarlar bolmem. Ama ben onaylayacaklarınısanmıyorum."

"Canım erkekle kızdan arkadaş mi olurmuş. Hem sen Aslının babasına evlenirlerse yardım edeceğini söylersin. Aslı babasına, Mert'te Aslı'ya kıyamaz kabul ederler."

"Bilmem ki nasıl olur?"

"Bence çok güzel olur. Hem bizim haytanın şirlet falan yöneteceği yok. Şirketi ele emanet edemeyiz ya. Aslı da bizim kızımız sayılır. Mert'ten çok güvenirim ona. Şirketide ona emanet edebiliriz. Hem bizim, hem Mert'in, hem şirketin, hemde Aslıların iyiligi icin en iyisi bu."

Ayşe haklıydı. Tüm gece bunu düşündüm. Sabah olunca Ahmet'i aradım. "Onunla konuşmak istediğimi söledim." Kabul etti. Bende yanına gittim.

Gerçekten kötü gözüküyordu. Göz altları çökmüştü.

Konuşmaya başladım.

"Dün Aslı bizdeydi. Olanları anlattı. Senin adına üzüldüm.

Şuanki toplam borcun ne kadar?"

"10milyon" Saçımı karıştırdım. Biraz düşündükten sonra;

"Sana yardım edebilirim. Ama bir şartım. var."

"Nedir?"

"Aslı'yla Mert'in evlenmesini istiyorum."

"Sen şimdi bana kızımı satmamı söylüyorsun. Benim kızım bir köle değil."

"Aslı'nın değerini en az senin kadar iyi biliyorum. Zaten bu yüzden bu teklifi yapıyorum. Bak Ahmet Aslı ve Mert birbirlerini on yıldan fazla tanıyorlar ve çok iyi geçiniyorlar. Kim bilir belki ileride kendileri evlenmek isteyeceklerdi. Belki biz bu tarihi biraz öne aldık. Ahmet oğlumu sende iyi tanıyorsun. Mert'in büyümesi için böyle bir şeye ihtiyacı var. Onu en iyi Aslı anlar. Ben Aslı'ya kölelik değil patronluk teklif ediyorum."

"Bazı konularda hakkın var. Ama yinede bu kararı Aslı ile Mert vermeliydi. Aslı Mert'i hep kardeşi gibi gördüğünü söylerdi."

"Hadi ama Ahmet kan bağı olmayan kızla erkekten ne arkadaş ne kardeş olur."

""Bilemiyorum. Yinede bu kararı Aslı verecek eğer o kabul ederse bende kabul ederim."

"O halde akşam bize gelin, çocuklarla konuşalım."

Mertten....

Babam akşama yemeğe Aslı ve babasını çağıracsklarını söyledi. Asl zaten benim yanımdaydı. Onunla bir cafeye gidip oturmuştuk. Aslı biraz sakinleşmişti.

"Daha iyi misin" diye sordum.

"İyiyim teşekkür ederim. Bu arada Mert dün için üzgünüm Ayşe Teyze evlendireceklerini söylememişti. Gerçekten üzgünüm."

"Unut gitsin, bizimkiler sandığım kadar saf değillermiş. Seni de kandırmışlar."

"Peki şimdi ne yapacaksın?"

"Bilmiyorum. Bizimkiler ya para ya bekarlık diyor. Parasız bekarlığında bir tadı olmazki. Bu genç o servetten vazgeçmez fena koyar. Bizimkileri ikna etmeye çalışacağım."

""Ya edemezsen."

"Bilmiyorum Aslı." Ben kızgınca söylemiştim. Ama Aslı güyordu.

"Mert birde evleniyormuşsun. Kim bilir belki reddemeyeceğin biri çıkar."

""Aslııı!"

"Hahah, tamam tamam."

Aslıyla biraz takıldıktan sonra bize geçtik. Babamlar çoktan gemişti. Yemeği yedikten sonra babamlar konuşmaya başladı. Babam bana dönüp;

"Ben Ahmet Beylere yardım edeceğim. Ama karşılığında Mert sende evleneceksin."

"Ya baba benim evliliğimle Ahmet Amca'ların ne alakası var şimdi?"

"Çok alakası var. Çünkü evlenecegin kişi Aslì olacak."

"BEN Mİ?" Aslı gözlerini faltaşı gibi açmış babama bakıyordu. Bende ondan farklı değildim. Aslı ile evlenecektim. Aslı benim kardeşim sayılırdı. İnsan kardeşiyle evlenir miyd ihiç?.....