Kankamla Evlenmek mi? (tamamlandı.)

merhaba ece...

mert'ten...

"Ben hamileyim..." Aslı az önce ne demişti. Bu gerçek olabilir miydi? Ben ve aile olmak.

"Na... Nasıl?" diye sordum. ASlı:

"Bilmiyorum biz korunmayı unutmuştuk..." dedi. Evet Aslı'yla o geceden sonra birkaç kez birlikte olmuştuk. Ama ben şimdi yaşadığım her gece için pişmandım. Ben baba olamazdım. Benim bir ailem olamazdı. Şu an tutmadığım bütün sözlerim bana vicdan azabı olarak geri geliyordu.

"ASlı ben yapamam... Ben olmaz." dedim. Ama Aslı hayal kırıklığına uğramış gibiydi.

"Neden?" dedi. Sonra "Mert bak ben okulu bitirdim, ve bu çocuk benim için bir engel değil. Mert ben bu çocuğu istiyorum." dedi. Ona hak veriyordum. Bu çocuğu istemek onun hakkıydı. Ama ben yapamazdım.

"A... Aslı ben bilmiyorum." dedim. Derin bir iç çektim. Sonra "Aslı ben gitmeliyim. Biraz zamana ihtiyacım var." dedim. ASlı ağlayacak gibiydi.

"Mert lütfen gitme..."dedi. Ama ben dinlemedim. Ceketimi alıp çıktım. Arabaya atladım ve mezarlığa doğru sürdüm. Ben abimin yanına gitmliydim. Mezarlığa ulaşınca abmin mezarını aramaya çalıştım. Gece olduğu için zorlansamda sonunda buldum. Abimin mezarının başına gittim. Kenara oturarak konuşmaya başladım. Aslında söze nasıl gireceğimi bilmiyordum. Şu an karşımda sanki bir mezar değil abim vardı.

"Abi ben..." yutkundum. Çünkü bu konuşmayı yapmak benim için gerçekten zordu. "özür dilerim... Ne sana ne de Ece'ye verdiğim sözü tutamadım..." Tekrar yutkundum. Ama bu sefer boğazımdaki yumru artmaya başlamıştı ve göz yaşlarım akmaya başlamıştı. Göz yaşlarımı kolumla sildim. "Sana Ece'yle olacağım demiştim. Ece'yede senden başka kimseyle olmayacağım demiştim. Ama ikinize de verdiğim sözü tutamadım." Boğazımdaki yumru sanki beni boğuyor gibiydi. "Abi ben evlendim. Başlarda sadece formaliteydi ama sonra herşey değişti. Abi o gidecekti. Onun gitmesini istemedim. Sadece yanımda kalmasını istedim. Abi ben çok yalnızdım. O da gitseydi n'apardım bilmiyorum. Aslı benim geçmişi, geleceğim, karanlığımdan kurtarıcı aydınlığımdı. Onsuz yapamazdım. Gitmesin istedim. O yüzden onunla birlikte oldum. Ama hamile kalacağını düşünmemiştim. Evet sorumsuzca davrandım ama inan böyle olsun istemedim. Abi ben Ece'ye bu durumu nasıl açıklayacağımı bilmiyorum." dedim. Ağladım kimseden çekinmeden utanmadan, hıçkıra hıçkıra ağladım. "Abi yardım et! Abi acı çekiyorum affet n'olur affet!" diye bağırarak ağladım. Sonraysa yorgunluktan kapanan gözlerimi yumdum.

Sabah bir elin dürtmesiyle uyandım. Gözlerimi açtığımda nerede olduğumu anlamaya çalıştım. Allah'ım mezarlıkta uyuya kalmıştım.

"Uyumak için pek doğru mekan değil ha!" dedi karşımdaki adam. Üniformasından anladığım kadarıyla mezarlık bekçisiydi. Ona birşey demeden, sabah sarhoşluğunun etkisiyle sendeleyerek gittim. Arabaya atladım eve gidemezdim. Ece'ye gitmek istiyordum ama cesaret edemiyordum. Sonra arabayı daha önce başka kızlarla buluşmak için gittiğim hotellerden birine sürdüm. Hotele vardığımda bir oda istedim. Yukarı çıktım ve kendimi soğuk suyun altına attım. Hava sıcak değildi ama benim içinde volkanlar vardı. Beni kasıp kavuran. Duştan çıktarken hotelin odalara bıraktı havlulardan birini kurulanıp belime sardım. sonra odama kahvaltı istedim. Kahvaltımı bitirdikten sonra kurutemizlemeye verdiğim kıyafetlerimi giydim. Saat öğlen on ikiye geliyordu. Telefonuma baktığımdan Aslı'dan bir sürü cağrı gördüm. Ama onu geri arayamazdım. En azından Ece'yle konuşmadan olmazdı. Dışarı çıktım. Arabamı sahile sürdüm. Arabayı park ettikten sonra yürümeye başladım. Sahilde evli ve çocuklu çiftleri görünce "bizde böyle mi olacağız" diye düşünmeden edemedim. Ama bunu yapamazdım. En azından Ece'yle konuşmadan olmazdı. Tekrar arabama bindim. Niyetim Ece'ye gitmekti ama ona, onu unuttuğumu başkasıyla evlendiğimi nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum. Hem ona gitmek istiyordu, hem gitmemek. Ama gidemedim. Hotele geri döndüm. Hotelin barında içmeye başladım. Aslı ise vazgeçmiyor sürekli beni arıyordu. Ama ona Ece'yle konuşmadan birşey diyemezdim. Telefonlarını kapattım.