Kankamla Evlenmek mi? (tamamlandı.)

ilk kalp atışı...

"Naber kanka?" deyip beni öpmeye kalktı bir dakika bu Mert'ti..."

Ben hala üzerimdeki şoku atamazken o yanağımdan öptü ve kendine sandalye çekip oturdu. Üç ayda ne olmuştu bu çocuğa ya? Bütün tatil boyunca kulaç mı atmıştı. Boyuda uzamış. Tamam bende biraz uzamıştımtım ama bunun gibi 10 cantim değil. En fazla 165 cm boya sahip arkadaşım şimdi bir sekseni görmüş gibiydi.

"Oturmayacak mısın?" Mert bana soruyordu. Tabi iki saattir ayakta öylece bakıyordum. Durumu nanlayıp kendi sandalyeme tekrar oturdum.

"Eee! anlat bakalım tatil nasıl geçti?" Mert muhabbete başladı bile.

"İyidi. Epey bir yüzdüm. Kilo da verdim."

"Sen zaten hiçbir zaman şişman olmamıştın."

"Olsun. Ee sen ne yaptın? Tatil nasıl geçti?" diye sordum.

"Güzeldi. Bende yüzdüm, yüzmediğim zamanlarda bikinili kızları kestim." dedi çarpık bir gülüşle. Büyüdükçe sapık olmaya başlıyordu bu çocuk. Ergenlik yaramıyordu buna. Ona "pislik" dedim ama bende gülüyordum. Sonra "sen eskiden böyle değildin" dedim. Onun yüzündeki gülümseme soldu. Sonra gülümseyerek:

"Eskiden beni hayata bağlayacak böyle tatlı bir arkadşım yoktu." dedi.

"Ben her zaman senin yanındaydım ama sen benimle konuşmuyordun ki." dedim. O:

"Boşver eskiyi konuşmanın artık bir anlamı kalmadı bence. Hem bence ben böyle daha tatlıyım, sence?" diye bana sordu, yine alaylı bir gülümsemeyle. Bende

"Bence şimdi sadece sapıksın." dedim. O da güldü. Gülmek ona çok yakışıyor. keşke hep gülsen Mert.

O gün tüm gün muhabbet ettik. Akşama da babamla okul kıyafetleri almaya dışarı çıktım. Aslında çok heyecanlıyım. İlk defa liseye başlayacağım hemde Mert'le aynı liseye gideceğiz."

Bunları okurken ben de gülmüştüm. Eski Mert ya da eski ben. Eski Aslı. Sıradan basit çocuklardık işte. Günlüğün sayfalarını tekrar çevirdim. Bu sefer bir hafta sonrasından lisenin ilk gününden bahsediyordu.

"Bu gün liseye başladım Günlük. Artık ben Liseliyiiiimmm!

Günlük, lise güzel bir yer sanırım. İlk okuldan daha güzel. Mesela bu gün okul öğleden sonra boş diye gönderdiler. Bizde Mert'le takıldık. Ama sadece biz yoktuk, başka arkadaşlar da edindik. Okula Mert'le ayrı ayrı gittik. Mert'i Hakan amca bıraktı. Beni de babam. Ama okulda birbirimizi bekledik. Sınıfa beraber girecektik. Tabi ben önce lavaboya girmek için onun yanından ayrıldım. Mert'te bana:

"Sınıfta görüşürüz. Ben gideyimde ikimize de yer kapayım" dedi. Ben ona "tamam" dedim. Önce lavoboya girdim sonra sınıfa gittim. Baktım bizimkisi en arkanın bir önünde oturuyor yanında da bir çocuk muhabbeti kurmuşlar konuşuyorlar zaten en arkadaki iki sıra hep erkek. Önlerinde de bir kız vardı. Canı sıkılmıştı tek oturuyordu. Bende onun yanına gittim.

"Merhaba burası boş mu?" dedim gülümseyerek. Kızda gülümsedi ve bana "boş, oturabilirsin" dedi. Bende sıraya oturduğumda arkada konuşan erkekler bir anda susmuştu. Yanımdaki kıza "ben Aslı" dedim. O da:

"Memnun oldum, ben de Zeynep." dedi. Arkadan birinin:

"Oha! Çok güzel." dediğini duydum. Sonra arkadakiler hep bir anda ellerini uzatıp:

"Ben de Samet."

"Ben de Ali."

"Ben de Muhammet." demeye başladı. Ben şaşkınlıkla etrafıma bakındım. Onlar benden birşey bekliyor gibiydiler ama ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Mert'e baktım o da benim gibi şaşırmış onlara bakıyordu. Sonra gözleri kızgın olduğu zamanlarda ki gibi oldu. Burun kanatlarının genişlediğini gördüm. Burnundan soluyor gibiydi. Mert ayağa kalktı, yanıma geldi ve elini omzuma attı. Bu hareketiyle bütün hherkes şaşırıp ona baktı. Bana "Aslı'cığım çıkışta ne yapalım. Bowlinge gidelim mi?" diye sordu. Ben ne diyeceğimi bilemedim. "O.. Olur" dedim. Onlar hala bize bakıyordu. Mert ise pozunu hiç değiştirmeden "sonra da bizim eve gideriz, annem de seni çok özlemiş bana seni sorup duruyordu." dedi. Ben hala şaşkın şaşkın ona bakıyordum ve diğer herkes yani tüm sınıf diyebilirim. İsminin Samet olduğunu söyleyen çocuk: