Kankamla Evlenmek mi? (tamamlandı.)

geçmişteki şeyleri düzeltmek...

       Eveet! Millet biliyorum bana kızgınsınız ama cidden yoğundum. İnanın bende halimden hiç memnun değilim.  Ayrıca sinirm tepemde. Tabiki sinirim kendime. Arkadaşla anlaşıp kütüphaneye gittik. Sınav sabah sekiz buçuktaydı, bizde anlaştık kütüphanede sabahlayalım dedik. Demez olaydık. Tüm gece kahve, çay ayık kalmaya çalıştık. Sabah başımızı masaya yasladık. Yaslamaz olaydık. İki saat uyumuşuz. Kaltığımızda sınav çoktan bitmişti. Yani anlayacağınız günüm iğrenç geçti.  Sınavlara devam durumdayım. Yarın da ingilizce var ama ingilizceyi kim takar.  Neyse yinede beklettiğim için üzgünüm. Bu ve bundan sonraki bölümlerde artık ağlamayacağız. Size söz. Ayrıca:

     92SelenaGomez92 DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN!.... 

    

 

   Mert'ten....

  "Geç kaldın!" Arkamı döndüğümde bunu söyleyen kişinin az önce bankta Aslı sandığım kişi olduğunu anladım.  Ona anlamsız bakışlar attım.

    "O kızı bekliyorsun değil mi? Mavi gözlü kızı." dedi. Şaşkın gözlerle ona baktım ve terrddütle:

    "E...evet.." dedim. O:

    "KIz bekledi bekledi gitti. Sende git gelmez o daha" dedi. Ben artık şaşkın değil, üzgün bakıyordum. Demek gitmişti. Ona yetişememiştim diye kendimi suçladım. Ne olurdu  biraz daha erken fark etseydim o defteri. Ne olurdu sanki? Kendime kızıyordum. Artık dayanacak halim kalmamıştı. Yere çöktüm. Saçlarımı yolarcasına karıştırdım. gözlerimi yere diktim. Başımda bir gölge belirdi.

      "Erken gelmişsin." dedi. Bu sesi tanıyordum. Başımı yukarı kaldırdım ve gördüğüm kişi Aslı idi. Hayretle açtım gözlerimi. "A.. Aslı" dedim. Sonra hızla ayağa kalkıp ona sarıldım. "Gitmemişsin" dedim. O ise:

     "Öff! Mert çok pis kokuyorsun... Ne içtin sen?  İnsan bir duş alır. Hep böyle pis mi olacaksıni?" Evet gerçekten Aslı gitmemişti. Bu benim Aslı'mdı. Despot, laf sokan, titiz Aslı. Ama o da fazla dayanamayıp bana sarıldı. 

     "Seni özledim."  dedim.

     "Seni özledim." dedi.  Gözlerimizden birer damla yaş gelmişti ikimizinde. Tekrar sarıldık.  Bu sefer bir ağlama sesi duydum.  Banktaki kız ağlıyordu.

     "Iıığııhhı ıhı ıhı..." biz şaşkınlıkla o kıza baktık. O:

     "Akın niye böyle değil? O niye gelmiyor? Iığııhıı ıhı ıhı..." tekrar ağlıyordu. Sonra ayağa kalktı. "Mutlu sonlardan nefret ediyorum zaten" dedi ve gitti. Onun arkasından:

     "Psikopat ya." dedim. Aslı:

     "Şşşiit! Arkasından öyle konuşma." dedi. Ben:

     "Ama öyle. Onun yüzünden gidebilirdim. Milletin mutluluğuna mani oluyor. Kıskanç. Onun yüzünden ya karımla görüşemeseydim." dedim. Aslı bana gülümseyerek baktı.

       "Karımdan?" dedi onaylamak istercesine. Bende ona gülümsedim.

      "Karımdan tabi. Sen benim karım, hayatım canımsın."  dedim ve kolumu onun omzuna attım. Kokusunu içime çektim. O da gülümsedi. Sonra ben:

       "Ha bu arada sen niye geç kaldın?" dedim.

       "Yoo geç kalmadım tam zamanında geldim." dedi. Ben şaşırarak:

      "Nasıl ya? Defterde saat beşte diyordu ama." dedim. O:

      "Ama sen her yere en az bir saat geç kalırsın.  Bende o yüzden  altı da geldim." dedi. Kaşlarımı çattım.