A Beautiful Disaster

Chapter 44: The day with him

ABD44: THE DAY WITH HIM

"Stop chasing people, if they wanted to leave, let them.. because if they really cared, they'll stay with or without your words. "_--gelyenbalm.

♧♧

THE night were cold as I watch it from here. Wala akong matanaw na kahit na anong city lights kaya't nasisigurado kong malayo ako sa city.

Nakarinig ako ng katok sa pintuan, alam kong si Aeron iyon dahil sya lang naman ang kasama ko dito.

Binuksan ko ang pinto at saka sya tinaasan ng kilay, inabot nya saakin ang tatlong paper bag.

"Oh, damit mo." Pagkaabot ay tumalikod ito kaagad. Isinara kong muli ang pinto at ini-lock iyon.

Isa-isa kong tinignan ang mga damit na naroon, tatlong piraso lamang iyon. At ang dalawa'y bestida at ang isa naman ay pair of pajamas. I wanna cursed him, he knows that this things were not my fashion.

Labag sa loob kong isinuot ang ternong pajamas at saka tinignan ang aking sarili sa salamin at kaagad akong napangiwi.

"Not my style." I groaned as I look myself in the mirror.

"Chill self, everything will be alright." I told myself before I go and sleep on bed.

--
WHEN I woke up, the sun was already arise, I stretched my body and yawn.
Kaagad kong nilinga ang aking paningin sa palid. It wasn't a dream, I am really trap here with my beast childhood friend Aeron.

I wash myself and brush my teeth in the bathroom and when I'm done, I check myself in the mirror to do some retouch. I brush my hair and I am not satisfied on what I look, my face were pale and I don't have a make-up to solve my problem.

Lumabas ako ng kwarto at kaagad hinanap si Aeron. Kung sa tinggin nya ay magiging madali ang lahat sakanya, pwes nagkakamali sya.

"Where's that beast?" I look around on the classic house but I can't find him. Did he left me here? Oh my gosh, I don't know where am I.

Binuksan ko ang gate at bukas naman iyon, lumabas ako at ganoon na lamang ang pagkagulat ko ng wala man lang kapit-bahay ang bahay na ito. The land was still empty and there's no trace of other people living in this place.

"Nag-iisa lang ba itong bahay na ito?" Nagtataka kong tanong. Ilang saglit ay nakarinig ako ng busina, luminga ako at natanaw ko si Aeron na palapit sakay ang kotse ni mommy.

Tinaasan ko sya ng kilay ng ibaba nya ang salamin ng bintana "open the gate, babe." He said and smiled

Babe? That was a kind of endearment that I've heard in the Philippines.

Inirapan ko sya at nilagpasan. Pumasok ako sa loob at saka isinara ang gate, bahala syang buksan ang gate mag-isa. Hindi naman ako katulong para utusan nya.

Patuloy ako sa paglakad ng maulingan ko na binuksan na ni Aeron ang gate at saka ipinasok ang sasakyan sa loob ng garage.

Naupo ako sa upuan sa kusina hanggang sa matanaw ko si Aeron na palapit sa aking pwesto dala ang dalawang brown paper bag na nasisiguro ko na mga pagkain ang laman.

Kunot noo ako nitong tinignan, pero nag-iwas din ito at saka inisa-isang inilabas ang mga pagkain na nasa bag.

"San ka galing? Alam kong sa market, pero dumaan ka ba sa mansyon?" Tanong ko.

My eyes widened when I saw a bunch of grapes and apples on the bag. Kaagad ko iyong kinuha at inilagay sa mesa.

"Oo. " simple nyang sagot.