11

138 7 0
                                    

"Really? So you're saying I'm indeed pretty." I said and I just roll my eyes ng talikuran niya na ako that is why I have no choice but to just follow him. "Napakasama mo talaga, Amstel!" I said. 

"Sakto lang naman." he said and laugh at me samantalang masama na yung tingin ko sa kanya. 

Nakababa na kami ng parking and I will not expect that Amstel will be gentleman to me kaya ako na ang kusang nagbukas ng pinto ng kotse niya but I stop ng hindi ko mabuksan dahil nakalock pa pala. 

I look back at him at nakatayo lang siya not far away from me while holding the key of his car. 

"Amstel, really?" inis na tanong ko sa kanya. 

"You're cute, keep calling me Amstel pag pikon ka na, doon ka cute e." he said at binuksan na yung kotse at naglakad na papuntang driver seat while me natigilan because of what he said. 

"I thought you don't want to be called Amstel." I said at tumango naman siya doon. "Then why?" 

"I just like it pag sa'yo na galing, maybe you are calling me that dahil pikon ka na, I like it." he said at inirapan ko na lang siya. 

"Amstel, until when?" I ask him out of nowhere. I just want to know hanggang kailan namin gagawin 'to. Pretending that we are together kaya pati Mommy niya lolokohin na namin. 

"Huh? Until when what?" 

"Hanggang kailan natin gagawin 'to?" I ask and look at him kaya napalingon din siya sa'kin. 

"Hanggang kailan mo ba ako kayang tulungan?" Pagbabalik niya ng tanong sakin. 

"Hanggang sa kaya ko." I said at tumango naman siya doon at ngumiti at hindi na nagsalita. 

Nakarating na kami ng bahay nila at hindi ko alam bakit kinakabahan talaga ako. 

"I'm not even your real girlfriend but this makes me nervous, Bandiala." I said ng makababa kami ng kotse niya. 

I didn't expect na mararanasan ko yung meet the parents sa taong hindi ko naman talaga boyfriend my god! 

"Maybe we need to consider you as my real girlfriend, sa tingin mo?" he said at nagulat naman ako doon at pinanlakihan siya ng mata. 

"Gamot, kailangan mo?" I ask at tumawa naman siya doon at kinuha na yung kamay ko na nakapagpagulat sa'kin at nakatingin lang ako sa mga kamay naming magkahawak while entering their house. 

Why am I loving holding his hand? It's warm and soft na I can feel like it's protecting me. I don't know. 

"Ma, nandito na kami." sigaw ni Amstel and on cue lumabas yung parents niya mula sa kitchen at mabilis akong niyakap ni Tita kaya napangiti na lang ako doon. 

"You really look good together." Tita said kaya napangiti na lang ako at sumulyap kay Amstel na hindi pa din binibitawan yung kamay ko. 

"Hi po, Tito." I said and smile at Tito Axel at ngumiti naman siya sa'kin at tumango. 

"Son, hindi naman halata na ayaw mo siyang pakawalan." Tito Axel said kaya aalisin ko na sana yung kamay ko sa pagkakahawak ni Stel pero hindi niya ako pinakawalan. 

"Ayoko nga, bakit ko pa papakawalan." he said kaya sinamaan ko siya ng tingin but he just smile at me. This guy! 

"Let's go, kain na tayo." Tita said kaya tumango na kami at sumunod. 

"You are really good at acting, Amstel." bulong ko sa kanya. 

"Am I?" he ask at inirapan ko na lang siya. But he whisper something na hindi ko na narinig.

Embracing Your PoisonTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon