20

175 4 0
                                    


"But he said naman baka humabol siya and who knows, Veronica is here." Tito Axel said and I badly want to answer him that his son will probably not go here knowing what happen between us last week. 

Tahimik lang ako the whole time while my parents are already talking with Amstel's parents buti na lang masarap yung pagkain kaya hindi ako nabobored while they are talking about some certain stuffs. 

I just get my phone but I stop when I saw my lock screen. It was Amstel and me and he is making face while looking at me kaya nakangiwi ako doon. 

"I'm sorry po late." Mabilis kong nabitawan yung phone ko dahil sa boses na narinig ko kaya nahulog yun and I was about to get it nang may nauna ng gumawa nun sa'kin at dun ko napansin na sa round table kaliwa ko na lang pala yung walang nakaupo and Dad is on my left. 

"Here," he said and gave me my phone na nakabukas pa din and when I accidentaly saw his wrist nagulat ako na parang may nakasulat doon hindi ko lang makita dahil naka long sleeves siya. 

Is it a name? Does he have a tattoo now? 

"Thank you," I said and get my phone to him at nang magtama yung mga kamay  namin parang gusto ko na lang tumayo at yakapin siya at wag ng bitawan 

"Glad you came, son." Tita Janine said na mukhang natutuwa pa na magkatabi kami ng anak niya ngayon. 

"I thought you will be busy, malulungkot na sana ako na hindi kita makikita." Mom said and smile at Amstel samantalang ako hindi na mapakali dito. 

"Ano ka ba Tita, matitiis ba naman kita?" he said and I smile silently because of that habang nakayuko pa din. 

"Alam kong hindi!" Mom said and laugh that is why I just chuckle. He will really make everyone like him. 

At ang swerte ko na ba na sinabihan niya akong mahal niya ako. I want to laugh at myself dahil ang lakas ng loob kong sabihin yun hindi naman ako naniwala sa kanya. Ang kapal pala ng mukha ko. 

"How is it going?" Tito Axel ask at nag-usap na nga sila about doon. 

Tahimik lang ako nakikinig sa kanilang lahat kahit na gustong gusto ko ng may makausap. How I wish my girls are here. Kahit si Andie man lang okay na pero may pasok pero sigurado ako na mas pipiliin nung makisali kay Tito Axel at Amstel. Yun pa parang si Amstel na ang kapatid niya at hindi ako. 

"Yes, Chari has a good taste." Automatatic namang tumaas yung kilay ko doon kahit hindi nakatingin sa kanila at sa cake lang na nasa harap ko ang mata ko. 

Chari? Who is that? Why would he compliment a girl? Napasimangot na lang ako doon at padabog na hiniwa yung cake ng tinidor kaya lumikha yun ng ingay at natahimik silang lahat and look at me. But I pretend hindi ko sila napansin at sinubo na lang yung cake habang nakataas ang kilay. 

"Are you okay, sweetie?" tanong ni Mom at tumango na lang ako dun and took a glance at Amstel na nakita kong nakangisi na ng patago. This steel! 

"Excuse lang po, Kalen is calling me." I said and excused myself at doon ko nakita na naubos ko na yung cake dahil sa malalaking pagsubo na ginawa ko. Pinupuno niya ata ako. 

"Hello?! What do you want, Avilla!?" Pagalit kong tanong at lalo akong nainis ng marinig ko yung pagtawa niya. 

"Chill... Baby, talk to this girl ang init ng ulo." I hear him said at narinig ko na nga yung boses ni Saffira na tumatawa na din. This two talagang nagsama ngayong mainit ang ulo ko. 

"Bakit naman ang init ng ulo mo, Veronica?" tanong ni Saffira. 

"That freaking steel, last week lang umamin sa'kin tapos ngayon may pa Chari na!" Stress kong sabi at narinig ko namang tumawa yung dalawa at mukhang nakaloud speaker pa yung call. "Ano ba kailangan niyo?" Inis kong tanong. 

Embracing Your PoisonNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ