Embracing Your Poison

16

"I'm telling you Veron, that is not it." Kalen said kaya inirapan ko na lang siya. 

I don't know what this man is doing, Saffira is already with him kailangan pa talaga magsimula pa siya ng away between him and Amstel? At si Amstel naman alam ko naman na pikon siya kay Kalen pero kalimutan ba naman na nasa paligid ako. Tama ba yun?

"Oh, boyfriend mo?" Saffira ask at yan na nga ba ang sinasabi ko syempre ako ang tatanungin at ano naman ang isasagot ko. Umalis ng hindi nagpapaalam dahil ininis ni Kalen? 

"Busy kasi yun e." I said and I hear Kalen laugh. 

Matapos nang araw na yun I don't know what happen to Amstel dahil tuwing nasa condo siya kausap ang kapatid ko tinatapunan niya lang ako ng tingin at hindi kinakausap kahit na ilang beses kong sinubukan na kausapin siya. 

Halatang iniiwasan ako, dahil ba sa ginawa sa kanya ni Kalen noong araw na yun? Isang linggo niya na akong hindi pinapansin kaya pati kapatid ko nagtataka na kaya sinasabi ko na lang na nagtatampo sa'kin si Amstel kahit hindi ko alam kung may ginawa ba akong mali. 

At wala na din naman ako masyadong oras pa para kausapin siya about what happen dahil naging busy na din ako sa pagasikaso sa bahay namin na tapos na at inaaantay na lang yung ibang furnitures. At lumipas ulit ng isang linggo pero this time hindi ko na nakikita pa si Amstel even my brother didn't know kung ano na ba nangyayari doon. 

"Ate, I ask Kuya Stel about what is happening to the both of you and he just said that he is the problem," Andie said habang nag-aayos kami dahil kailangan ng mailipat mga gamit namin sa bahay namin dahil bukas uuwi na sila Mom and Dad at susunduin namin. 

"Yun lang sinabi niya?" I ask at tumango naman ang kapatid ko doon.  Hindi ko na lang siya sinagot at nag ayos na lang ng gamit. 

Hindi ko alam kung alam ba ni Amstel na ngayon na kami lilipat dahil hindi ko nga siya nakakausap and even answering my calls hindi niya sinasagot. At doon ko narealize that I am just nothing to him. 

Doon ko narealize na hindi naman ako ganun kahalaga sa kanya at ako lang pala ang may nararamdaman. Ako yung nahulog sa kalagitnaan ng pagtulong ko sa kanya. Did my decision is really that bad? 

Mali ba na ginusto ko siyang tulungan dahil ayokong makita siyang ganun? I don't want him to look pathetic in the eyes of everyone even in my eyes. I remember him said na okay lang maging pathetic sa mga mata ko pero wag lang sa mata ng iba at sa mata ni Saffira. 

"What is my babe thinking?" Natigilan ako sa mga iniisip ko ng biglang may bumulong sa'kin. And when I look at that person tears form in my eyes. 

Seeing him this close and smiling at me makes me want to cry. I miss him. I really do. Buong buhay ko hindi ko naisip na mararamdaman ko 'to. Kahit na alam kong dadating naman talaga ang araw na mararamdaman ko 'to. But not in a broken hearted man. 

Hindi yung lalaking alam kong hindi ako kayang mahalin dahil sa unang babaeng minahal niya. I never wish of loving him before. I just want to help pero bakit ganito na naramdaman ko. 

"Veron?" he called but I just hug him bago pa tumulo yung mga luha ko at makita niya pa. Naramdaman ko yung pagyakap niya sakin and that comforts me. 

It's funny that he is the reason why I am like this but he will also be the reason why I will feel the comfort that I need. Only Amstel Jacob Bandiala can do this to me. Tama nga siguro si Kalen una pa lang iba na si Amstel sa mga lalaking nakilala ko noon. 

Una pa lang iba na ang tingin ko sa kanya. Una pa lang ako na ang gumawa para masaktan ng ganito. But I will not regret it. I will never. 

"You seem pre-occupied kaya hindi mo narinig na Kuya Stel is here." My brother said na nakatayo sa pinto. And I know he saw that I am crying. And I don't know pero wala na akong pakialam kung ano man ang isipin ng kapatid ko dahil umiiyak ako.